BhíTitus Aelius Hadrianus Antoninus Pius (19 Meán Fómhair 86CR– 7 Márta 161 CR) ina impire Rómhánach ó 138 CR go 161CR . Ba é an ceathrú duine é de na Cúigear Dea-Impire ó ríshliocht Nerva-Antonine.[1]
Rugadh Antoninus isteach i dteaghlach seanadóiriúil, agus bhí oifigí éagsúla aige le linn réimeas an ImpireHaidrian. Phós sé neacht Hadrian Faustina, agus d'uchtaigh Hadrian é mar mhac agus comharba dó go gairid roimh a bhás. Fuair Antoninus an cognóman Pius tar éis dó teacht i gcoróin, bíodh sé mar gheall gur chuir sé iallach ar anSeanad a athair uchtála a dhiagú,[2] nó toisc gur shábháil sé seanadóirí ar ghearr Hadrian pianbhreith bháis orthu ina dhiaidh sin agus é ag teannadh amach sna blianta.[2] Is díol suntais a réimeas mar gheall ar staid shíochánta na hImpireachta, gan aon éirí amach mór ná ionraí míleata i rith an ama. Mar thoradh ar fheachtas míleata rathúil i ndeisceart na hAlban go luath ina réimeas tógadhBalla Antonine.
Ba riarthóir éifeachtach é Antoninus, rud a d'fhág barrachas mór sa státchiste do a chomharbaí, ag leathnú rochtain saor in aisce ar uisce óil ar fud na hImpireachta, ag spreagadh comhréireachta dlíthiúla, agus ag éascú ceart vótála na sclábhaithe saortha. Fuair sé bás de bharr tinnis sa bhliain 161 CR agus tháinig a chlann mhac uchtaitheMarcus Aurelius agus Lucius Verus i gcomharbacht air mar chomh-impirí.
Rugadh Antoninus Pius Aurelius Fulvus Boionius Antoninus in aice le Lanuvium ( Lanuvio an lae inniu) san Iodáil do Titus Aurelius Fulvus, consal sa bhliain 89 CR, agus a bhean chéileArria Fadilla .[1][3] Ba theaghlach Aureliach iad na hAurelii Fulvii a socraíodh i Nemausus (Nîmes an lae inniu).[4] Mac le seanadóir den ainm céanna a bhí i Titus Aurelius Fulvus, a thacaigh, mar leagáidí Legio III Gallica, leVespasian ina iarracht chun na hoifige Impiriúla a bhaint amach agus bronnadh consulatus suffectu (Gaeilge: consal ionaid) air, móide consul ordinarius faoiDomitian sa bhliain 85 CR. Mar sin ba theaghlach seanadóiriúil réasúnta nua óGallia Narbonensis iad na hAurelii Fulvi ar thacaigh an gens Flavia leis an ardú chun suntais. Míníonn an nasc idir teaghlach Antoninus agus a gcúige dúchais an tábhacht mhéadaitheach a bhaineann le post an leaschonsail i nGallia Narbonensis i rith an dara haois déag.[5]
Ní raibh aon páistí eile ag athair Antoninus agus fuair sé bás go gairid i ndiaidh a consul ordinarius sa bhliain 89 CR. Thóg a sheanathair máthartha Gnaeus Arrius Antoninus Antoninus,[1] a raibh cáil ag a chomhaoisigh air mar fhear ionracais agus cultúir agus ina chara lePlinias Óg .[6] Teaghlach seanadóiriúil níos sine ón Iodáil ab ea na hArrii Antonini, a raibh an-tionchar acu air le linn réimeas Nerva. Phós Arria Fadilla, máthair Antoninus, ina dhiaidh sin Publius Julius Lupus, consulatus suffectu sa bhliain 98 CR; ón bpósadh sin tháinig beirt iníonacha, Arria Lupula agus Julia Fadilla.[2]
Am éigin idir 110 agus 115, phós Antoninus Annia Galeria Faustina Mhór . Creidtear gur bhain siad sult as pósadh sona. Ba iníon an chonsail Marcus Annius Verus (II)[1] agus Rupilia Faustina (leasdeirfiúr an Bhanimpire Vibia Sabina ) í Faustina .[7] Bean álainn ab ea Faustina, agus in ainneoin ráflaí faoina carachtar, is léir go raibh an-ghean ag Antoninus uirthi.[8]
Saolaíodh ceathrar páistí d'Antoninus, beirt mhac agus beirt iníonacha.[2] Ba iad seo a leanas:
Marcus Aurelius Fulvus Antoninus (d'éag roimh 138); tá a inscríbhinn uaighe le fáil ag Mausoleum Hadrian sa Róimh.
Marcus Galerius Aurelius Antoninus (d'éag roimh 138); tá a inscríbhinn uaighe le fáil ag Mausoleum Hadrian sa Róimh. Tá a ainm le feiceáil ar bhonn Impiriúil Gréagach.
Aurelia Fadilla (a fuair bás sa bhliain 135); phós sí Lucius Plautius Lamia Silvanus, consal sa bhliain 145 CR. Dhealraigh sí nach raibh aon leanaí aici lena fear céile; agus tá a hinscríbhinn uaighe le fáil sanIodáil .
Phós Annia Galeria Faustina minor nó Faustina Óg (idir 125 agus 130 CR-175 CR), Banimpire Rómhánach sa todhchaí, a col ceathrar mátharthaMarcus Aurelius i 146.
↑Settipani (2000). "Continuité gentilice et continuité familiale dans les familles sénatoriales romaines à l'époque impériale: mythe et réalité" (in it) (illustrated ed.) 2: 278. Unit for Prosopographical Research, Linacre College, University of Oxford.ISBN9781900934022.
.jpg)