Tin, ien fan de ierst ûntdekte metalen, waard meast ynbrûns brûkt. Yn 3500 f.Kr. wie al bekend dat tin (krektas arseen en nikkel) in ferhurdzjend effekt hie opkoper. Dêrom waard it brûkt yn ark en wapens.Al foar de tiid fan de Romeinen ûntstie der een bloeiende handel tusken de tinminen ynCornwall en itMiddellânske Seegebiet. De Egyptyske faraoPepi hat om 2300 f.Kr. in stânbyld meitsje litten dêr't tin yn siet út de minen fan Cornwall.
Sûnt ûngefear it jier600 waard tin ek yn suver foarm tapast.
It wurdtin komt fan it Germaans *tina- en stietablautend neistteen dat 'twiichg' en yn 't Dútsk (Zain) ek 'metalen stêf' betsjut. It symboalSn komt fan it neolatynstannum dat fan it postklassike Latynstagnum 'legearing fan sulver en lead' komt.
Omglês in gled oerflak te jaan wurdt it faak yn floeibere foarm op tinnen platen jitten (it proses fan Pilkington).
Raand tin wurdt troch intinjitter yn foarmen jitten foar it meitsjen fan gebrûksfoarwerpen (âld bestek) of sierfoarwerpen (tinnen soldaatsjes).
Yn earder iuwen waard tin faak brûkt om boarden, bekers, kannen en sa te meitsjen.(Sûnt de 18e iuw its it tinnen tafelark wat yn ûnbrûk reke en ferfongen troch porslein, diggelguod en glês).
Yn de legearingWoodsmetaal foar ferskate tapassings.
De nammetin wurdt yn it Ingelsk bytiden fout brûkt foar tinblêdige metalen. Ittinnen blikje is dêr it bêste foarbyld fan omdat blikjes makke wurde fanaluminium of fanstiel dat mei in tin laachje tin tsjin rustfoarming beskerme wurdt.
Tin is in bûchsum, kneedber en tigekristallyn sulvereftich-wyt metaal dat by bûging in karakteristyk lûd jout dat feroarsake wurdt troch de brekkende kristallen. It metaal is bestand tsjin see- en kraanwetter, mar is oplosber yn de meastesoeren.
By standertdruk komme der twaallotropen fan tin foar. By lege temperatuer komt it foar as griis - alfa - tin mei in kubyskekristalstruktuer fergelykber mei dy fansilisium engermanium. By temperatueren boppe de 13,2°C feroaret it nei wyt - bêta - tin. Yn dizze foarm hat it in tetragonale struktuer. By ôfbkuolling giet it werom nei de kubyske foarm. Eartiids waard dit proses woltinpest neamd; it kin foarkomme troch tafoeging fanantimoan ofbismut.
Op hast allekontininten op ierde komt tin foar. It erts wurdt by hege temperatuer yn ovens redusearre meikoalstof. It enige kommersjeel oantreklike tinbefetsjendemineraal iskassiteryt, dat benammen yn Súdeast-Aazje in soad fûn wurdt. Oare mineralen dy't yn lege konsintraasjes tin befetsje binne:stannyt,sylindryt,frankeyt,kanfieldyt enteallyt.
Fia blikiten krije de minsken lege konsintraasjes tin binnen. Oant hjoeddeis binne dêrfan gjin skealike gefolgen bekend en dus kin steld wurde dat tin ûngefaarlik is.Om1965 rûn de tinpriis eksplosyf (oant 45 euro de kilogram op, no: 5 euro de kilogram), wêrtroch't in soad tjnjitters om de kostpriis te drukken harren leagering mei lead oanlingen. As út sa'n tinnen beker dronken waard rûn men uteraard it risiko fanleadfergiftiging.
