Skriuwen is de werjefte fan intaal yn intekstueel medium troch it brûken fan in samling fan tekens of symboalen (dat bekend stiet as inskrift).[1] Skriuwen wurdt ûnderskieden fanyllustraasje, lykasgrottekeningenskilderjen, net-symboalyske manieren om de taal te bewarjen troch gebrûk te meitsjen fan net-tekstuele media, lykasmagneetbân.
Skriuwen is in útwreiding fan de minsklike taal yn de tiid en de romte. Skriuwen is grif yn âlde kultueren begûn as in byprodukt fan politike ekspânsje. Dizze âlde kultueren hienen in betrouber middel nedich foar it oerbringen fan ynformaasje fan de perifery nei it sintrum. Men hâlde in finansjele boekhâlding by, skreau histoaryske gegevens op en soksoarte aktiviteiten. Om it 4emillennium foar Kristus, ûntgroeide de kompleksiteit fan de hannel en administraasje de mooglikheden fan it minsklik ûnthâld en waard skriuwen in mear betroubere metoade foar it yn in permaninte foarm registrearjen en presintearjen fan transaksjes.[2] YnMeso-Amearika mar ek yn it Alde Egypte soe it skriuwen him ûntwikkelje kind hawwe út it byhâlden fan kalinders en de politike needsaak foar it registrearjen fan histoaryske en natuerlike foarfallen.
(in)Waarom schrijven? - In skiednis fan it skriuwen en it alfabet fan de British Library
Robinson, Andrew "The Origins of Writing" yn David Crowley and Paul Heyer (eds)Communication in History: Technology, Culture, Society (Allyn and Bacon, 2003).
↑Peter T. Daniels, "The Study of Writing Systems", (De stúdzje fan skriuwsystemen) ynThe World's Writing Systems, Ed. Bright en Daniels, blz. 3
