Sacharoaze (C12H22O11, ek wolsúkroaze,saccharoaze ofsûker neamd) is indisacharide dat bestiet út inglukoaze-ienheid en infruktoaze-ienheid. It wurd komt fan itArabyske "shakar".
Sacharoaze, lykas folle oarekoalhydraten, is in poerbêste leveransier fan enerzjy oan it lichem. De enerzjy-ynhâld is likernôch in fearn fan dy fanfetten.
By de fertarring fan sacharoaze moat as earst de bining tusken dizze twa ienheden (glukoaze en fruktoaze) brutsen wurde. Hjirtroch is de beskikberheid fan de enerzjy neffens dy fan glukoaze in bytsje sleau; dochs wurdt der by sportdrinkens wol sacharoaze brûkt. It frijmeitsjen fan de ienheden bart noch wol sa hurd, dat nei ynnimmen fan in mannichte sacharoaze in dúdlike pyk yn it bloedsûkergehalte sjoen wurde kin.
Sacharoaze lost poerbêst op ynwetter (by keamertemperatuer wol 2 kilogram yn in liter, by it siedpunt likernôch 5 kilogram[1]). In sêde sûkeroplossing is de swietste floeistof dy't er bestiet. Gjin inkeldeswietstof is swieter.
Sûker wurdt brûkt om iten swiet te meitsjen. Yn it ferline waard sûker yn grutte stikken ferkoft, dy't troch de klant yn lytse klûntsjes brutsen waarden. Dêrom wurdt sûker foar tee of kofje hieltyd noch wol yn klûnten brûkt. No binne dat lykwols yn it fabryk foarfoarme klûntsjes.
