Yn 'esantjinde enachttjinde iuw waard der in soad om Maine fochten troch de Frânsen en Ingelsen en harren respektivelike Yndiaanske bûnsgenoaten, wêrby't oer en wer oerfallen en ynfallen útfierd waarden en ljufinzen nommen waarden om se tsjin inlospriis wer frij te litten. Under deOarloch fan Kening Willem waard in diel fan 'eAbenaky, de sterkste Yndiaanske stamme fan it gebiet, út it binnenlân ferdreaun, en de restearjende Abenaky litten slimme nederlagen ynDummers Oarloch, troch de ferovering fanNorridgewock yn1724 en de ferdylging fan 'ePekwâket-Abenaky yn1725. Uteinlik loeken alle Abenaky har út Maine werom en fêstigen har ynNij-Frankryk (it lettereKebek, ûnder de beskerming fan harren Frânske bûnsgenoaten.
Underwilens wie Maine nei de Unôfhinklikheidsoarloch in ûnderdiel wurden fan 'eAmerikaanske steatMassachusetts. Dêr wie debefolking fan Maine alhiel net bliid mei, want troch de ôfhandichheid fan it gebiet binnen Massachusetts kaam it op alderlei mêden oan it krapperein, wylstrike lju út Massachusetts yn Maine sûnder swierrichheden it bêste lân opkeapje koene om dermei tespekulearjen. Yn1807 fûn der yn itSteatskongres fan Massachusetts in earste stimming plak oer it rjocht fan Maine om him fan Massachusettsôf te skieden; dat foarstel waard lykwols fuortstimd. Doe't ûnder deOarloch fan 1812 pro-Britskekeaplju út Masschusetts wegeren om Maine te ferdigenjen tsjin Britske ynfallen út Nij-Breunswyk wei, woe men yn Maine lykwols neat mear witte fan it fuortsetten fan 'e uny mei Massachusetts.
Uteinlik stimde Massachusetts der yn1819 mei yn om ôfstân te dwaan fan Maine, op it betingst dat de mearderheid fan 'e befolking fan Maine dêr yn inreferindum syn goedkarring oan jaan soe. Dy folksriedplachting fûn yn1820 plak, en dêrby joech in romme mearderheid fan 'e befolking fan Maine oan dat it gebiet selsstannich wurde moast. Yn itAmerikaanske Kongres moast noch wol hantsjebakt wurde mei itAmerikaanske Suden, wat late ta it saneamdeKompromis fan 1820, wêrby't ôfpraat waard dat Maine (as frije steat) enMissoery (asslavesteat) opnommen wurde soene yn 'eAmerikaanske Uny, sadat it lykwicht tusken de beide lânsdielen beholden bliuwe soe. Sadwaande waard Maine op15 maart1820 de 23e steat fan 'e Feriene Steaten.
De oarspronklikehaadstêd fan 'e steat Maine wiePortland, mar de sit fan it regear waard yn1832 ferhuze neiAugusta, fanwegen de sintralere lizzing fan dat plak. Lykwols is Portland noch altyd de sit fan itHeechgerjochtshôf fan Maine. Om1840 hinne kamen de Feriene Steaten en Grut-Brittanje wer yn konflikt oer de grins tusken Maine en de Britske koloanjes yn wat letterKanada wurde soe. Hoewol't der net fochten waard, kaam dat konflikt bekend te stean as deAroostook-Oarloch. Lang om let waard doe yn1842 it ferrin fan 'e grins dúdlik fêststeld yn itWebster-Ashburton-Ferdrach, mei as gefolch dat it noardlikeAroostook County by Maine kaam te hearren. Foartiid hie de hegereSaint John-delling diel útmakke fan 'e saneamdeRepublyk Madawaska.
Sawol de Demokraten as de Republikeinen út Maine hawwe oer it algemienprogressivere politike tinkbylden as dat gongber is yn 'e nasjonale partijen dêr't se ta hearre. Yn Maine is deferkeap fanalkohol insteatsmonopoalje. Op6 maaie2009 waard Maine de fyfde Amerikaanske steat dêr't ithomohoulik ynfierd waard. Dy beslissing waard lykwols op3 novimber fan dat jier weromdraaid doe't it troch tsjinstanners foar derjochter oanfochten waard. Op6 novimber2012 waard Maine de earste Amerikaanske steat dêr't mearderheid fan 'e befolking him by inreferindum útspriek foar de ynfiering fan it homohoulik, mei as gefolch dathomo's fan dy datum ôf yn Maine wertrouwe koene.
Maine hat fan alle Amerikaanske steaten it heechste persintaazje blanken op 'e steatsbefolking (salang't blankeLatino's net meirekkene wurde). De steat hat ek it heechste persintaazje fanFrânsk-Amerikanen fan alleAmerikaanske steaten. Mear as in fearn fan 'e befolking fan plakken asLewiston,Waterville enBiddeford bestiet út Frânsk-Amerikanen. De Ieren, Italjanen en Poalen yn 'e steat binne foar it meastepart ôfstammelingen fanymmigranten dy't har oan 'e ein fan 'enjoggentjinde en it begjin fan 'etweintichste iuw yn Maine nei wenjen setten.
Maine hat gjinoffisjele taal dy't as sadanich bywet fêstlein. Yn 'e praktyk ferfollet itIngelsk dy funksje, mar ûnder de steatswetjouwing genietsje it Ingelsk en itFrânsk deselde beskerming. Sadwaande wurdt wol beweard dat Maine in twatalige steat is, hoewol't de iennichste offisjeel twatalige Amerikaanske steat einsHawaï is. Neffens gegevens fan 'e Amerikaanskefolkstelling fan2000 wie it Ingelsk doe foar 92,3% fan 'e befolking fan Maine dememmetaal, folge troch it Frânsk mei 5,3%. Dat is it heechste persintaazje Frânsktalige ynwenners fan alle Amerikaanske steaten,Louisiana (4,7%) ynbegrepen.
De measte Frânsktaligen stamje ôf fan lju dy't har foarôfgeande oan 'e grinsfêststelling fan1842 fanútNij-Breunswyk yn noardlik Maine fêstigen, of fanKebekanen dy't tusken1840 en1930 nei de Feriene Steatenemigrearren. Fral yn 'eSaint John-delling ynAroostook County, yn noardlik Maine, binne in protte Frânsktaligen konsintrearre.
