Infoto fan it Lykklaad fan Turyn yn syn folle lingte, datearjend fan foàr de restauraasje fan2002.
It Lykklaad fan Turyn is in rjochthoekich stiklinnense stof dat oarspronklikwyt fankleur wie. It is 4.40 m lang by 1.10 m breed. De stof bestiet útflaaksfezels en isweve yn inkeperwurk meifiskgraatstek fan trije rjochts, ien averjochts. It opfallendste skaaimerk fan it klaad is in dizenige, brunige ôfbylding fan 'e foarkant en de efterkant fan inneakeneman, dy't dehannen gear hâldt foar synskamstreek. De ôfbyldings fan 'e foar- en efterkant fan 'eholle befine har likernôch yn 'e midden fan it klaad, en dy fan 'efuotten oan 'e beide uteinen. De ôfbylding fan 'e "Man fan it Klaad", sa't er wol neamd wurdt, hat inburd, insnor en skouderlanghier mei inskieding yn 'e midden. Hy hat inspierd uterlik en is lang fan stal: ferskate ekspêrs hawwe syn lingte fêststeld tusken de 1.70 m en de 1.88 m.
Der sitte ferskate readbrunige plakken op 'e ôfbylding fan 'e man op it lykklaad, dy't wize opwûnen. Neffens oanhingers fan it idee dat it Lykklaad fan Turyn diel útmakke fan it wiere bierguod fanJezus fan Nazaret, soene dy plakken oerienkomme mei de beskriuwing út itNije Testamint fan 'e wûnen dy't oan Jezus tabrocht waarden by synkrusiging. It klaad rekke yn1532 skansearre by inbrân yn 'ekapel ynChambéry, yn itHartochdom Savoaye (no ynFrankryk), dêr't it doe bewarre waard. Trochdat dêrby in drip smoltensulver op it optearde klaad foel, rekke dat op in stikmannich symmetrysk pleatste plakken skansearre mei brângatten en skroeiplakken. Fjirtjin grutte trijehoekigepalten en acht lytseren waarden neitiid trochnonnen fan 'eklarisse-oarder yn it klaad naaid om 'e gatten te tichtsjen.
De ierste ferwizings nei wat it Lykklaad fan Turyn wêze kinne soe, datearje út1353 of1357. De earste kear dat it klaad mei wissichheid yn in histoaryske boarne neamd wurdt, is yn1390. Dat jiers skreau Pierre fan Arcis, debiskop fanLirey, yn Frankryk, in rapport dat rjochte wie oanKlemens VII, dy't doe astsjinpaus ynAvignon residearre. Yn datdokumint stelde Arcis mei safolle wurden dat it Lykklaad fan Turyn (dat doe noch net sa hiet) inferfalsking wie, en dat de ferfalsker skuld bekend hie. Ut oare histoaryske boarnen liket nei foarren te kommen dat der yn1353 of1357 in lykklaad mei dêrop de ôfbylding fan in krusigingsslachtoffer yn Lirey bestie, en yn it besit wie fan 'eridderGodfryd fan Charny, dy't yn1356 yn 'eHûndertjierrige Oarlochsneuvele yn 'eSlach by Poitiers. Oer it rapport fan Arcis en it bestean fan in lykklaad yn Lirey is neitiid troch withoefollehistoarisy en oareauteurs spekulearre, mar der is fierders neat mei wissichheid oer bekend.
It Lykklaad fan Turyn bleau oant1983 yn besit fan it Hûs fan Savoaye, doe't it oedroegen waard oan 'eHillige Sit. Op11 april1997 waard it klaad lichtlik skansearre by in brân, dy't mooglik feroarsake wie trochbrânstifting. Yn2002 liet deRoomsk-Katolike Tsjerke it klaad reparearje. Dêrby waard defuorring oan 'e efterkant losmakke, sadat it klaad doe foar it earst fan dy kant besjoen wurde koe. By in ûndersyk út2004 waard dêr in dizenige, ûnfolsleine en suver ûnsichtbere trochdruk fan 'e Man fan it Klaad ûntdutsen. Fan10 oant en mei23 maaie2010 waard it reparearre lykklaad yn it iepenbiertentoansteld (de achttjinde kear yn 'e skiednis fan it relikwy dat dat bard wie). Neffens de Roomsk-Katolike Tsjerke makken doe mear as 2 miljoen minsken fan 'e gelegenheid gebrûk om it relikwy te bewûnderjen. OpStille Sneon,30 maart2013, waarden live-bylden fan it Lykklaad fan Turynstreamd oer itynternet. Fan19 april oant en mei24 juny2015 waard it klaad op 'e nij tentoansteld ynkatedraal fan Turyn. Dy kear moast men yn 't foar lykwols in ôfspraak meitsje om it relikwy te sjen.
Desechstjinde-iuwsketsjerkeherfoarmerJehannes Kalvyn, de grûnlizzer fan itkalvinisme, skreau lykwols yn1543 yn intraktaat dat yn itNije Testamint dúdlik fermelden stiet dat der smelle stripen linnense stof brûkt waarden as bierguod foar Jezus Kristus, behalven foar de holle, dêr't in apart stik stof foar brûkt waard. Hy konkludearre: "òfJehannes de Evangelist is in leagener," òf eltsenien dy't it Lykklaad fan Turyn as in wier relikwy oanpriizget, wurdt troch Jehannes syn wurden "feroardiele foar fraude en bedroch."
Yn sawolwittenskiplike as populêrepublikaasjes is troch de jierren hinne troch foarstanners fan 'e autentisiteit in breed skala oan riddenearrings opfierd wêrom't it Lykklaad fan Turyn it wiere bierguod fan Jezus Kristus wêze soe. Dat waard ûnderboud mei arguminten dy't útinoar rûnen fanskiekunde oantbiology en fangenêskunde oantoptyske analyze. Yn1988 waardenkoalstofdatearringstests útfierd op in lyts hoekstikje fan it lykklaad. Dêrby waard fêststeld dat dy stof datearre fan 'e perioade tusken1260 en1390.
Neitiid waard dy útslach yn 'e kiif steld troch guon klaadûndersikers, dy't bewearden dat der flaters makke wiene by it útfieren fan 'e tests. Sa waard oppenearre dat by fersin in stikje fan it klaad test wie dat bestie út inMidsiuwske reparaasje, of dat der biologyske fersmoarging fan it testhoekje optreden wie, of dat de oanwêzigens fankoalstofmonokside op 'e iene of oare manear ta in foutyf resultaat laat hie. Alle oandroegenhypotezes foar sokke flaters binne lykwols wittenskiplik ûntkrêfte en nei de foddekoer ferwiisd. Dat wurdt lykwols net troch eltsenien akseptearre, en yn2013 ferskynde der noch inpublikaasje fan in pear Italjaanske auteurs dy't bewearden dat it 'orizjinele' diel fan it klaad datearre út 'e perioade fan280 f.Kr. oant220 n.Kr. It Lykklaad fan Turyn bliuwt sa ek noch hjoed de dei in boarne fan kontroverse.
