Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Springe nei ynhâld
Wikipedy
Sykje

Ford v Ferrari

Ut Wikipedy
Ford v Ferrari
film
(Filmposter yn 'e Ingelske Wikipedy)
makkers
regisseurJames Mangold
produsintPeter Chernin
Jenno Topping
James Mangold
senarioJez Butterworth
John-Henry Butterworth
Jason Keller
kamerarezjyPhedon Papamichael
muzykMarco Beltrami
Buck Sanders
filmstudioChernin Entertainment
TSG Entertainment
Turnpike Films
distribúsje20th Century Fox
spilers
haadrollenMatt Damon
Christian Bale
byrollenJon Bernthal
Caitríona Balfe
Tracy Letts
Josh Lucas
Remo Girone
skaaimerken
lân/lannenFeriene Steaten
premiêre15 novimber2019
foarmlangspylfilm
sjenresportdrama
taalIngelsk
spyltiid152 minuten
budget en resultaten
budget$97,6 miljoen
opbringst$225,5 miljoen
prizenOscar
BAFTA
Satellite Award

Ford v Ferrari, yn in protteJeropeeskelannen útbrocht asLe Mans ’66, is inAmerikaanskesportdramafilm út2019 ûnderrezjy fanJames Mangold, mei yn 'ehaadrollenMatt Damon enChristian Bale. Detitel betsjut "Ford tsjin Ferrari". Itferhaal folget de op wiere foarfallen berêstende rivaliteit tusken de AmerikaanskeFord Motor Company en itItaljaanskeautomerkFerrari foarôfgeande en ûnder de edysje fan1966 fan 'e24 Oeren fan Le Mans. Ien en oar wurdt beljochte út it eachpunt fan Ford wei, yn 't bysûnder dat fan auto-ûntwerperCarroll Shelby enautokoereurKen Miles.Ford v Ferrari waard foar it earst fertoand op itFilmfestival fan Telluride. De film krige in oer it algemien poerbêsteresinsjes fan 'efilmkritisy en wiekommersjeel súksesfol yn 'ebioskopen.Ford v Ferrari wûn twaOscars, inBAFTA en fiifSatellite Awards en waard nominearre foar ferskate oareprizen, wêrûnder deOscar foar Bêste Film.

Plot

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Yn1963 steltLee Iacocca, deadjunkt-direkteur fan 'eAmerikaanskeFord Motor Company, oanalgemien direkteurHenry Ford II foar om 'e ynjildneed sittendeItaljaanskesportautofabrikantFerrari oer te nimmen. Hy ornearret dat Ford de ferkeap fanauto's yn 'e Feriene Steaten oanfiterje kin troch fia de dielname fan Ferrari de24 Oeren fan Le Mans te winnen, in romrofteautosportwedstryd dy't inetmiel duorret. Ferrari-eignerEnzo Ferrari brûkt it bod fan Ford lykwols om in lukrativere deal te sluten mei de Italjaanske autofabrikantFiat, werby't er sels it folsleine eigendom hâldt fanScuderia Ferrari, it raceteam fan it bedriuw.

Troch Ford oan it lyntsje te hâlden en dan publyklik foar gek te setten,mislediget Ferrari witten en mienen sawol de Ford Motor Company as Henry Ford II persoanlik. Omwraak te nimmen jout inpoerlulke Ford neitiid de racedifyzje fan syn bedriuw opdracht om in auto te bouwen dy't Ferrari by de 24 Oeren fan Le Mans ferslaan kin. Foar dy taak hiert Iacocca auto-ûntwerperCarroll Shelby yn, eardereautokoereur en de eigner fan it bedriuwShelby American. Dyselde wûn yn1959 de 24 Oeren fan Le Mans, mar wie letter twongen om op te hâlden mei racen om't er oanhelle rekke mei inhertoandwaning. Shelby hellet synfreonKen Miles derby, inopljeppendeIngelske koereur enfeteraan út 'eTwadde Wrâldoarloch, dy't op dat stuit mei muoite de kost fertsjinnet asmonteur.

Tink derom: Yn de tekst hjirûnder wurdt de ôfrin fan de film beskreaun.
As jo de film sels sjen wolle, is it mooglik better dat jo it no folgjende diel fan 'e plotbeskriuwing (earst noch) net lêze.

Shelby en Miles ûntwerpe en teste itprototype fan 'eFord GT40 Mk I op 'eYnternasjonale Lofthaven Los Angeles, wêrby't se alle ûntwerpflaters derút helje oant de auto raceklear is. Nei advys fan Ford-direksjelid Leo Beebe, dy't nei in persoanlikerûzjewrok koesteret tsjin Miles, beslút Henry Ford II om ynsteePhil Hill enBruce McLaren ôf te furdigjen nei de edysje fan 'e 24 Oeren fan Le Mans fan1965. Sa't Miles al foarsein hie, riidt net ien Ford de race út. As Henry Ford II dat sjocht as infernederjende tebeksetter, leit Shelby him út dat GT40 Enzo Ferraribenaud makke hat doe't er op it rjochte ein infaasje fan krapoan 351 km/h helle, foar't er meimotorpech útfoel.

Shelby en Miles geane fierder mei de ûntwikkeling fan 'eFord GT40 Mk II, mar Miles komt op in hier nei om as de auto by in test lêst fanfading kriget, wêrby't deremmen troch oanhâldend gebrûk net mear goed wurkje. Yn1966 wurdt Leo Beebe oansteld as haad fan 'e racedifyzje. Omreden fan syn rûzje mei Miles is er wisberet om it raceprogramma fuort te setten sûnder him. Shelby wit dat foar te kommen troch Beebe yn synkantoar op te sluten en Henry Ford II te traktearjen op in ritsje yn 'e GT40 dat de âldman oanttriennen taop it moed komt. Neitiid slút er inweddenskip ôf mei Ford: as Miles foar Shelby American de24 Oeren fan Daytona wint, mei er foar Ford meidwaan oan 'e 24 Oeren fan Le Mans; as er ferliest, wurdt Ford eigner fan Shelby American.

Sadwaande is Miles by de 24 Oeren fan Daytona koereur foar Shelby American. Mar Beebe skriuwt, om in oerwinning fan Miles foar te kommen, foar dy race in team fan Ford yn dat gearwurket mei it top-NASCAR-teamHolman-Moody. Wylst it team fan Ford-Holman-Moody fluggerepitstops berêdt, jout Shelby oan Miles tastimming om mei syn auto foarby de reade line fan 7.000toeren per minút te gean. Dat makket krekt it ferskil, en Miles wint de race. Dat betsjut dat er no foar Ford meidwaan mei oan 'e 24 Oeren fan Le Mans.

By de 24 Oeren fan Le Mans fan1966 hat de tiid fan Miles yn 'e earste omgong te lijen ûnder inportier dat net goed ticht wol, mar nei't de teammonteurPhil Remington dat euvel ferhelpt troch der mei inhammer op te slaan, begjint er omgongsrekôrs te fêstigjen, wylst er almar tichter nei de Ferrari's ta krûpt. By in twastriid meiLorenzo Bandini, dy't it nije prototype fan 'eFerrari 330 P3 riidt, ûnderfynt Miles swierrichheden mei de remmen en lit er by de folgjende pitstop syn hiele remsysteem ferfange. Enzo Ferrari tsjinnet dêr in formeel protest tsjin yn, mar Shelby oertsjûget de officials fan 'e race derfan dat soks binnen deregels falt.

Miles en Bandini krije it op it rjochte ein wer mei-inoar oan 'e stôk, oant Bandini syn motor opblaast, wat Ferrari út 'e race eliminearret. Mei't der no trije auto's fan Ford foaroan yn it fjild lizze, jout Beebe oan Shelby opdracht om Miles ôfremje te litten, sadat de oare beide Fords him byhelje kinne en der in trijedûbelefotofinish plakfine kin foar it each fan 'emedia. Miles liket dat earst wol nei fleanen en giet troch mei it fêstigjen fan omgongsrekôrs, oant er yn 'e lêste omgong tastiet dat de oare Fords him byhelje. De trije auto's komme tagelyk oer de einstreek. Uteinlik wurdt McLaren ta winner útroppen op basis fan in formaliteit, mei Miles as twadde enRonnie Bucknum as trêde. Dat liedt ta inlulke konfrontaasje tusken Shelby en Beebe, mei't Shelby him fan 'e oerwinning bestellen fielt. Miles seit lykwols letter tsjin Shelby dat er tankber is dat er überhaupt oan 'e 24 Oeren fan Le Mans meidwaan mocht.

Twamoannen nei Le Mans, by it testen fan 'eFord GT40 J-car op itYnternasjonaal Sirkwy fan Riverside, hat Miles op 'e nij te krijen mei fading. Diskear liedt dat ta inûngemak wêrby't er omkomt. In healjier letter giet Shelby op besite by Miles synwiddo Mollie en synsoan Peter, wêrby't er Peter inmonteurskaai jout dy't Miles him yn1963 nei de holle smiet doe't de beide mannenspul krigen foar't Miles deSCCA-race op itYnternasjonaal Autosportpark Willow Springs wûn.

Intekst dy't yn byld komt foar it begjin fan 'eôftiteling fertelt dat Ford ek yn1967,1968 en1969 de 24 Oeren fan Le Mans wûn. Ken Miles waard yn2001postúm ynhuldige as lid fan 'eMotorsports Hall of Fame of America.

Rolferdieling

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]
Matt Damon.
Christian Bale.
Caitríona Balfe.
haadrollen
personaazje  akteur/aktrise
Carroll ShelbyMatt Damon
Ken MilesChristian Bale


byrollen
personaazjeakteur/aktrise
Lee IacoccaJon Bernthal
Mollie MilesCaitríona Balfe
Henry Ford IITracy Letts
Leo BeebeJosh Lucas
Enzo FerrariRemo Girone
Peter MilesNoah Jupe
Phil RemingtonRay McKinnon
Roy LunnJ.J. Field
Charlie AgapiouJack McMullen
Ronnie BucknumTanner Foust
Chris AmonBrent Pontin
Bruce McLarenBenjamin Rigby
Lorenzo BandiniFrancesco Bauco
Franco GozziCorrado Invernizzi
Donald N. FreyJoe Williamson
IanIan Harding
John HolmanJohn Holman
EddieJonathan LaPaglia

Produksje en distribúsje

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Produksje

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Byfilmstudio20th Century Fox waard al jierren prakkesearre oer in film oangeande de rivaliteit fanFord enFerrari yn 'e midden fan 'e1960-er jierren. Yn 't earstoan soene dehaadrollen spile wurde trochTom Cruise enBrad Pitt. It oarspronklikesenario wie skreaun trochJason Keller en hie astitelGo Like Hell (frij fertaald: "Flean as de Duvel"). Dy namme wie ûntliend oan itnon-fiksjeboekGo Like Hell: Ford, Ferrari, and Their Battle for Speed and Glory at Le Mans ("Flean as de Duvel: Ford, Ferrari en Harren Striid om Feart en Gloarje yn Le Mans") fanA.J. Baime. It projekt rûn lykwols op 'e non ombudgetêre redens.

It senario fan Keller waard letter bewurke troch debruorrenJez enJohn-Henry Butterworth foar in minder djoere film. Under de titelFord v Ferrari waard dyregissearre trochJames Mangold. Asprodusinten wiene Mangold sels,Peter Chernin enJenno Topping by it projekt belutsen foar defilmstudio'sChernin Entertainment,TSG Entertainment enTurnpike Films. Foar de film wie inbudget beskikber fan$97,6 miljoen. Dekamerarezjy wie yn 'e hannen fanPhedon Papamichael, en defilmmuzyk waard fersoarge trochMarco Beltrami enBuck Sanders.

Opnamen

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Deopnamen foarFord v Ferrari setten op30 july2018 útein en duorren oant en mei5 oktober fan dat jier. Der waard filme yn op ferskate plakken ynKalifornje; ynNew Orleans (Louisiana); ynAtlanta,Savannah enStatesboro (Georgia); en ynLe Mans (Frankryk). De race ynDaytona (Floarida) waard eins opnommen op 'eAuto Club Speedway ynFontana (Kalifornje); ferskate oare racesênes waarde filme op testsirkwys fanHonda ynAntelope Valley (Kalifornje) en fanPorsche ynCarson (Kalifornje). Detribunes,pits engaraazjes fan it sirkwy fan Le Mans waarden neiboud yn itAgua Dulce Airpark ynAgua Dulce (Kalifornje). De sênes yn 'ehangaars dêr't de auto's fan Ford ûntwikkele waarden op 'eYnternasjonale Lofthaven Los Angeles, waarden eins filme op 'eYnternasjonale Lofthaven Ontario ynOntario (Kalifornje).

Distribúsje

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Dedistribúsje fanFord v Ferrari waard fersoarge troch20th Century Fox. De film waard foar it earst fertoand op itFilmfestival fan Telluride ynColorado, op30 augustus2019.Ford v Ferrari wie op9 septimber fan dat jier ek te sjen op itYnternasjonaal Filmfestival fan Toronto. Op15 novimber2019 iepene de film yn 'eAmerikaanskebioskopen. It byhearrendesoundtrackalbum ferskynde op15 novimber2019 byplatemaatskippijHollywood Records.Ford v Ferrari kaam op28 jannewaris2020 beskikber asdigitaledownload en waard op11 febrewaris fan dat jier útbrocht opdvd enblu-ray.

Untfangst

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Fan 'efilmkritisy krigeFord v Ferrari oer it algemien tige positiveresinsjes. Sa joechMick LaSalle fan 'eSan Francisco Chronicle de film 4 fan 4stjerren. Hy skreau: "Ford v Ferrari hie gewoan in sportferhaal wêze kind dat in ynteressant haadstik út 'e autosportskiednis beljochte, en dat hie bêst west. Mar troch sjen te litten hoe'tFord en syn hantlangers har oan ien wei troch bemuoie mei it tawijde wurk fanMiles enShelby, wurdt dizze film fanJames Mangold in ferhaal oer sielen dy't tsjin 'e sielleazen stride." Peter DeBruge, fan ittydskriftVariety, priizge de racesênes en deaktearprestaasjes fanChristian Bale enMatt Damon. Hy skreau: "De bêstesportfilms geane net iens sasear oer desport as wol oer de persoanlikheden, en dizze beide geane hielendal los mei harren aktearwurk."

Op 'ewebsideRotten Tomatoes, dy't resinsjes sammelet, hatFord v Ferrari in tige heech goedkarringspersintaazje fan 92%, basearre op 353 ûnderskate resinsjes. De konsensuskrityk fan 'e webside, gearstald út al dy resinsjes, stelt: "[De film] leveret alle prachtich yn byld brocht auto-aksje dy't itpublyk ferwachtsje sil en bringt dat yn lykwicht mei genôch oangripend minsklik drama om ek lju tefreden te stellen dy't net fanautosport hâlde." OpMetacritic, de wichtichstekonkurrint fan Rotten Tomatoes, behelletFord v Ferrari in goedkarringspersintaazje fan 81%, basearre op 47 resinsjes.

Resultaat

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Opbringst

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Ford v Ferrari brocht yn 'ebioskopen yn 'eFeriene Steaten enKanada$117,6 miljoen op, en yn alle oarelannen en territoaria $107,9 miljoen. Wrâldwiid kaam deopbringst dêrmei út op $225,5 miljoen. Ofset tsjin itbudget fan $97,6 miljoen betsjut dat inwinst fan $127,9 miljoen, hoewol't dêr demarketingkosten noch wol ôf moatte.

Prizen

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Yn2020 waardFord v Ferrari by deOscars nominearre foarprizen yn 4kategoryen, wêrûnderbêste film en bêstelûdsmixing. De film wûn 2 Oscars, foar bêstefilmmontaazje en bêstelûdsmontaazje. By deGolden Globes waardFord v Ferrari allinne mar nominearre foar de priis foar bêsteakteur yn indramafilm (Christian Bale). De film waard ek nominearre foar 3BAFTA's, de wichtichsteBritske filmprizen, wêrûnder dy foar bêstekamerarezjy en bêstelûd. De iene BAFTA dy't wûn waard, wie dy foar bêste filmmontaazje.

Ford v Ferrari waard ek nominearre foar 10Satellite Awards, û.m. yn 'e kategoryen bêste kamerarezjy, bêste orizjinelesenario, bêste orizjinalefilmmuzyk, bêstespecial effects en bêsteartdirection enproduksje-ûntwerp. De film wûn 5 Satellite Awards, foar bêste dramafilm, bêste rezjy, bêste akteur yn in dramafilm (Christian Bale), bêste filmmontaazje en bêste lûd.Ford v Ferrari waard fierders nominearre foar 2Screen Actors Guild Awards, 5Critics' Choice Movie Awards en deAustralyskeAACTA Award foar bêste ynternasjonale akteur (Christian Bale).

Keppelings om utens

[bewurkje seksje |boarne bewurkje]

Boarnen, noaten en referinsjes

[boarne bewurkje]
Boarnen, noaten en/as referinsjes:

Foar boarnen en oare literatuer, sjoch ûnder:References, op dizze side.

Opfrege fan "https://fy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ford_v_Ferrari&oldid=1109228"
Kategoryen:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp