Wilhelmus van Nassouwe ben ik, van Duitsen bloed, den vaderland getrouwe blijf ik tot in den dood. Een Prinse van Oranje ben ik, vrij onverveerd, den Koning van Hispanje heb ik altijd geëerd.
In Godes vrees te leven heb ik altijd betracht, daarom ben ik verdreven, om land, om luid gebracht. Maar God zal mij regeren als een goed instrument, dat ik zal wederkeren in mijnen regiment.
Lijdt u, mijn onderzaten die oprecht zijt van aard, God zal u niet verlaten, al zijt gij nu bezwaard. Die vroom begeert te leven, bidt God nacht ende dag, dat Hij mij kracht zal geven, dat ik u helpen mag.
Lijf en goed al te samen heb ik u niet verschoond, mijn broeders hoog van namen hebben 't u ook vertoond: Graaf Adolf is gebleven in Friesland in den slag, zijn ziel in 't eeuwig leven verwacht den jongsten dag.
Edel en hooggeboren, van keizerlijken stam, een vorst des rijks verkoren, als een vroom christenman, voor Godes woord geprezen, heb ik, vrij onversaagd, als een held zonder vreden mijn edel bloed gewaagd.
Mijn schild ende betrouwen zijt Gij, o God mijn Heer, op U zo wil ik bouwen, Verlaat mij nimmermeer. Dat ik doch vroom mag blijven, uw dienaar t'aller stond, de tirannie verdrijven die mij mijn hart doorwondt.
Van al die mij bezwaren en mijn vervolgers zijn, mijn God, wil doch bewaren den trouwen dienaar dijn, dat zij mij niet verrassen in hunnen bozen moed, hun handen niet en wassen in mijn onschuldig bloed.
Als David moeste vluchten voor Sauel den tiran, zo heb ik moeten zuchten als menig edelman. Maar God heeft hem verheven, verlost uit alder nood, een koninkrijk gegeven in Israël zeer groot.
Na 't zuur zal ik ontvangen van God mijn Heer dat zoet, daarna zo doet verlangen mijn vorstelijk gemoed: dat is, dat ik mag sterven met eren in dat veld, een eeuwig rijk verwerven als een getrouwen held.
Niet doet mij meer erbarmen in mijnen wederspoed dan dat men ziet verarmen des Konings landen goed. Dat u de Spanjaards krenken, o edel Neerland zoet, als ik daaraan gedenke, mijn edel hart dat bloedt.
Als een prins opgezeten met mijner heires-kracht, van den tiran vermeten heb ik den slag verwacht, die, bij Maastricht begraven, bevreesde mijn geweld; mijn ruiters zag men draven zeer moedig door dat veld.
Zo het den wil des Heren op dien tijd had geweest, had ik geern willen keren van u dit zwaar tempeest. Maar de Heer van hierboven, die alle ding regeert, die men altijd moet loven, en heeft het niet begeerd.
Zeer christlijk was gedreven mijn prinselijk gemoed, standvastig is gebleven mijn hart in tegenspoed. Den Heer heb ik gebeden uit mijnes harten grond, dat Hij mijn zaak wil redden, mijn onschuld maken kond.
Oorlof, mijn arme schapen die zijt in groten nood, uw herder zal niet slapen, al zijt gij nu verstrooid. Tot God wilt u begeven, zijn heilzaam woord neemt aan, als vrome christen leven,- 't zal hier haast zijn gedaan.
Voor God wil ik belijden en zijner groten macht, dat ik tot genen tijden den Koning heb veracht, dan dat ik God den Heere, der hoogsten Majesteit, heb moeten obediëren in der gerechtigheid. | Guillaume de Nassau je suis, de sang allemand, à la patrie fidèle je reste jusque dans la mort. Un Prince d'Orange je suis, franc et courageux, le Roi d'Espagne j'ai toujours honoré.
De vivre dans la crainte de Dieu je me suis toujours efforcé, pour cela je fus banni, de mon pays, de mon peuple éloigné. Mais Dieu me mènera comme un bon instrument, de telle manière que je retourne dans mon régiment.
Si vous souffrez, mes sujets qui êtes fidèles de nature, Dieu ne vous abandonnera pas, bien que vous soyez accablés maintenant. Que celui qui aspire à vivre pieusement, prie Dieu jour et nuit, qu'Il me donne la force, que je puisse vous venir en aide.
Vos âmes ni vos biens je n'ai épargnés, mes frères de haut lignage vous l'ont aussi prouvé : le comte Adolphe est tombé en Frise, dans la bataille, son âme, dans la vie éternelle, attend le jour dernier.
Généreux et de haut lignage, d'ascendance impériale, élu souverain du royaume, comme un pieux chrétien, béni par la parole de Dieu, j'ai, franc et intrépide, comme un héros sans repos risqué mon noble sang.
Mon bouclier et ma foi Tu es, ô Dieu mon Seigneur, ainsi en Toi je veux mettre mon espoir, ne m'abandonne plus jamais. Que je puisse néanmoins rester fidèle, ton serviteur en toute circonstance, chasser la tyrannie qui me transperce le cœur
De tous ceux qui m'accablent et sont mes poursuivants, mon Dieu, veuille toutefois protéger ton fidèle serviteur, qu'ils ne me prennent pas au dépourvu, dans leur furieux élan, ne lavent pas leurs mains dans mon sang innocent.
De même que David dut s'enfuir devant Saül le tyran, j'ai dû me lamenter comme maint homme noble. Mais Dieu l'a sublimé libéré de tous les maux, un royaume donné en Israël très grand.
Après l'amertume je recevrai de Dieu mon Seigneur cette bravoure à laquelle me fait tant aspirer mon royal tempérament : c'est, que je puisse mourir dans l'honneur en cette guerre, conquérir un royaume éternel comme un loyal héros.
Rien ne me m'inspire plus pitié dans ma hâte à revenir que de voir s'appauvrir les biens des territoires du Roi. Que les Espagnols te meurtrissent, ô loyaux et doux Pays-Bas, lorsque j'y pense, mon noble cœur en saigne.
Comme un prince contraint par mon acte de Dieu, du tyran parjure j'ai attendu le combat, qui, retranché près de Maestricht, craignait ma puissance; mes cavaliers l'on voyait sillonner très courageux ce champ de bataille.
Si telle la volonté du Seigneur avait été en ce temps-là, j'aurais bien voulu éloigner de vous cette terrible tempête. Mais le Seigneur là-haut, qui régit toute chose, qu'il faut toujours louer, ne l'a point souhaité.
Très chrétiennement était motivée mon âme princière, inébranlable est resté mon cœur dans l'adversité. Le Seigneur j'ai prié du fond de mon cœur pour qu'Il me sauve, établisse mon innocence.
Adieu mes pauvres agneaux qui êtes en grand péril, votre berger ne dormira pas tant que vous serez dispersés. Jusqu'à ce que Dieu veuille vous bénir, acceptez sa parole divine, vivez en fidèles chrétiens, tout sera bientôt fini ici.
Devant Dieu je veux proclamer et sa toute-puissance, que je n'ai à aucun moment dénigré le Roi, ensuite qu'au Seigneur Dieu, la suprême Majesté, j'ai dû obéir dans la droiture.
| Guillelmus lon m'appelle de Nassau sans remord; la patrie fidelle seray iusqu'à la mort; ie suis Prince d'Orange francq et sans nulle peur, i'ay faict au Roy d'Espaigne toute ma vie honneur. Vivant en bonne crainte, Dieu suivre fay debvoir; pourtant faut par contrainte hors mon pays me voir; mais Dieu par me conduire comme un bon instrument, me fera tout reduire en mon gouvernement. Instamment en souffrance ne serez peuples miens; ayez donc esperance en Dieu gardant les siens; et qui à luy s'adonne, le prie nuict et iours, que sa force il me donne pour estre leur secours. L'Eternel peult cognoistre si de mon bien et corps ne vous ay faict paroistre iusqu'à mes freres forts: le Conte Adolf en Frise mourut en combatant, son ame és cieux transmise le dernier jour attent. Ayant ma progenie des grands nobles empereurs, suis de la Germanie un des esleu seigneurs; parquoy sans crainte ou doute de Dieu tiendray la loy, voire tant qu'auray goute de noble sang en moy. Mon bouclier et defence c'est toy, mon Seigneur Dieu, sur toy i'ay esperance, conduis moy en ce lieu, a fin qu'en ton service ie demeure constant, et dechasse le vice du cruel inconstant. Enten moy et me garde, mon Dieu, encontre tous qui apres moy font garde, car ie suis ton serf dous; garde moy de l'outrage des tirants inhumains, et qu'en mon sang leur rage ne lavent, et leurs mains. David fut mis en fuite par Saul le tirant; aussi ay-je eu poursuite, du danger me tirant avec maint gentil-homme; mais Dieu l'a relevé, luy donnant le royaume d'Israel eslevé. Estant d'angoisses quitte, recevray la vigueur de mon Dieu, qui m'aquite de misere et langueur; voila pourquoy desire, comme un bon campion, de mon corps au camp gire pour regner en Sion. N'estoit que ie vous aime o noble Pays bas, pas ne feroy d'estime de vous voir mis au bas; mais l'Espagnol vous gaste o bon pays du Roy, o nations ingratte, mon cœur pleure d'esmoy.
Attendant la bataille comme un prince romain, mes gents en plain camp baille pres Mastrecht, ou soudain le tirant, par grand crainte, son camp a remparez, ou mes reytres emprainte trotter en plain terrez. S'il eust esté à l'heure de Dieu la volonté, sans plus longue demeure du joug vous eusse osté; mais le Dieu debonnaire qui tout à ordonné, ne vous voulut complaire; gloire luy soit donné. Si comme un noble Prince tousiours estois poussez, or qu'angoisse m'advince nen futz oncq repoussez; mais prenant patience i'ay prié l'Éternel, faire innocence, cognoistre que suis tel. Adieu mes brebiettes, ne vueilles sommeiller; combien qu'esparses estes le pasteur veut veiller; vueilles donc tout ensuivre Iesus Christ le parfaict; des paines d'icy vivre tantost serons deffaict. Un jour devant la face de Dieu feray paroir que ie n'ay par audace rien faict de mon voloir; mais mon Dieu me commande d'executer sa loy, voila pourquoy me bande, ne mesprisant le Roy. | Wilhelmus van Nassouwe Ben ick van Duytschen bloet Den Vaderlant getrouwe Blyf ick tot in den doet: Een Prince van Oraengien Ben ick vrij onverveert, Den Coninck van Hispaengien Heb ick altijt gheeert.
In Godes vrees te leven Heb ick altyt betracht, Daerom ben ick verdreven Om Landt om Luyd ghebracht: Maer God sal mij regeren Als een goet Instrument, Dat ick zal wederkeeren In mijnen Regiment.
Lydt u myn Ondersaten Die oprecht zyn van aert, Godt sal u niet verlaten Al zijt ghy nu beswaert: Die vroom begheert te leven Bidt Godt nacht ende dach, Dat hy my cracht wil gheven Dat ick u helpen mach.
Lyf en goet al te samen Heb ick u niet verschoont, Mijn broeders hooch van Namen Hebbent u oock vertoont: Graef Adolff is ghebleven In Vriesland in den slaech, Syn Siel int ewich Leven Verwacht den Jongsten dach
Edel en Hooch gheboren Van Keyserlicken Stam: Een Vorst des Rijcks vercoren Als een vroom Christen man, Voor Godes Woort ghepreesen Heb ick vrij onversaecht, Als een Helt sonder vreesen Mijn edel bloet ghewaecht.
Mijn Schilt ende betrouwen Sijt ghy, o Godt mijn Heer, Op u soo wil ick bouwen Verlaet mij nimmermeer: Dat ick doch vroom mach blijven V dienaer taller stondt, Die Tyranny verdrijven, Die my mijn hert doorwondt.
Van al die my beswaren, End mijn Vervolghers zijn, Mijn Godt wilt doch bewaren Den trouwen dienaer dijn: Dat sy my niet verrasschen In haren boosen moet, Haer handen niet en wasschen In mijn onschuldich bloet.
Als David moeste vluchten Voor Saul den Tyran: Soo heb ick moeten suchten Met menich Edelman: Maer Godt heeft hem verheven Verlost uit alder noot, Een Coninckrijk ghegheven In Israel seer groot.
Na tsuer sal ick ontfanghen Van Godt mijn Heer dat soet, Daer na so doet verlanghen Mijn Vorstelick ghemoet: Dat is dat ick mach sterven Met eeren in dat Velt, Een eewich Rijck verwerven Als een ghetrouwe Helt.
Niet doet my meer erbarmen In mijnen wederspoet, Dan dat men siet verarmen Des Conincks Landen goet, Dat van de Spaengiaerts crencken O Edel Neerlandt soet, Als ick daer aen ghedencke Mijn Edel hert dat bloet.
Als een Prins op gheseten Met mijner Heyres cracht, Van den Tyran vermeten Heb ick den Slach verwacht, Die by Maestricht begraven Bevreesden mijn ghewelt, Mijn ruyters sach men draven. Seer moedich door dat Velt.
Soo het den wille des Heeren Op die tyt had gheweest, Had ick gheern willen keeren Van v dit swear tempeest: Maer de Heer van hier boven Die alle dinck regeert. Diemen altijd moet loven En heeftet niet begheert.
Seer Prinslick was ghedreven Mijn Princelick ghemoet, Stantvastich is ghebleven Mijn hert in teghenspoet, Den Heer heb ick ghebeden Van mijnes herten gront, Dat hy mijn saeck wil reden, Mijn onschult doen bekant.
Oorlof mijn arme Schapen Die zijt in grooten noot, V Herder sal niet slapen Al zijt ghy nu verstroyt: Tot Godt wilt v begheven, Syn heylsaem Woort neemt aen, Als vrome Christen leven, Tsal hier haest zijn ghedaen.
Voor Godt wil ick belijden End zijner grooter Macht, Dat ick tot gheenen tijden Den Coninck heb veracht: Dan dat ick Godt den Heere Der hoochster Maiesteyt, Heb moeten obedieren, Inder gherechticheyt. |