• درب

• پهلوی

• /دَر/

در

1. آنچه که از چوب یا آهن و غیره سازند و در دیوار و اشکاف و صندوق و جز آن‌ها کار گذارند و باز و بسته شود.

   «در» اصطلاحی قدیمی و درزبان معیار باستان به معنیچیدن ودِرو کردن بوده همچنین اصطلاحاتدره ودریا انشقاق یافته از آن است.

2. داخل، درون؛ دربار؛ فصل (کتاب)؛ موضوع، مطلب؛حرف اضافه.
3. دَرْ: درگویش گنابادی یعنی بیرون ، خارج.

• عربی

1. سرانجام، خلاصه، بالاخره.

1. این در و آن در کنایه از: این طرف و آن طرف، اینجا و آنجا.
2. در باغ سبز نشان دادن کنایه از: وعده‌های فریبنده و پوچ دادن.
3. در به روی همان پاشنه بودن کنایه از: وضع عوض نشدن.
4. در و تخته به هم جور بودن کنایه از: سازگار و هماهنگ بودن.

––––

• فرهنگ لغت معین