گلی ترقّی | |
|---|---|
 | |
| زاده | ۱۷ مهر ۱۳۱۸ (۸۶ سال) تهران،ایران |
| پیشه | نویسنده |
| ملیت | ایرانی |
| همسر(ها) | هژیر داریوش |
| فرزند(ان) | ۲ فرزند |
| والدین | لطف‌الله ترقّی |
گلی ترقّی (با نام اصلی زهره مقدم ترقی)، (زاده ۱۷ مهر ۱۳۱۸)نویسندهایرانی ساکن فرانسه است.[۱] ازداستان‌های قابل تأمل او می‌توان بهبی‌تا،بزرگ‌بانوی روح من،اتوبوس شمیران وخانه‌ای در آسمان اشاره کرد.[۲]
گلی ترقّی در ۱۷ مهرِ ۱۳۱۸ درتهران زاده شد. پدرش لطف‌الله ترقّی مدیر مجلهٔترقی بود. در خیابان خوشبختی چشم به جهان گشود. گلی ترقی درشمیران به مدرسه و سپسدبیرستان انوشیروان دادگر رفت. در سال ١٣٣٣ خورشیدی پس از به پایان رساندن سیکل اول دبیرستان، بهآمریکا رفت. شش سال در آمریکا زندگی کرد و در رشتهفلسفه فارغ‌التحصیل شد.
از آنجا که زندگی در آمریکا را دوست نداشت[۳] در سال ١٣۴٠ بهایران بازگشت. پس از بازگشت، به داستان‌نویسی روی آورد.
او ۹ سال دردانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس در رشته شناختاساطیر و نمادهای آغازین پرداخت و پس از انقلاب بهفرانسه رفت.
گلی ترقی هنگامی که در ایران بود باهژیر داریوش، سینماگر و منتقد، ازدواج کرد و دارای ۲ فرزند شدند و سپس از یکدیگر جدا شدند.[۱]
مهدی یزدانی‌خرم در بخشی از یادداشتش با انتشار روایتی تلخ از زندگی گلی ترقی، در سال‌های اخیر در فرانسه نوشت:«گلی خانم ترقی در خانه سالمندان تنهاست... تنهایی اجباری که به تصمیم فرزند ارشدش گرفته شده. در یک خانه سالمندان نه چندان سطح بالا در فرانسه.
اولین مجموعه داستانش به ناممن همچه‌گوارا هستم در ۱۳۴۸ توسطانتشارات مروارید منتشر شد. پس از انقلاب بهفرانسه رفت و در آنجا هم به نوشتن ادامه داد.
یکی از داستان‌های او به نامبزرگ‌بانوی روح من، به فرانسهترجمه شد. در۱۹۸۵ این داستان به‌عنوان بهترین قصه سال در فرانسه برگزیده شد.
در نخستین داستان‌های گلی ترقی شخصیت آدم‌ها بیمارگونه، ناامید، ناتوان و تنها و منزوی هستند که از همه چیز بیم دارند، سرخورده‌اند و رابطه‌ای با اجتماع ندارند، چرا که اغلب مردم جامعه را نادان و سطحی می‌بینند.
ترقی پس از سال ۱۳۵۷ داستان‌های تامل‌برانگیزی مانند «بزرگ‌بانوی روح من»، «اتوبوس شمیران» و «خانه‌ای در آسمان» نوشته است که نمونه‌های برجستهادبیات داستانی معاصر ایران هستند.[۲]
آثار او به‌جز خواب زمستانی، به‌صورت داستان کوتاه بوده است.[۴]
ترقی برنده‌ی دومین دوره‌یجایزه بیتا در سال ١٣٨٨ / ۲۰۰۹ است.
