گاو سریشوک یاهدیوش موجودات افسانهای و اسطورهایایران باستان است که ذکری از آن دراوستا نیز آمدهاست.[۱].دراساطیر ایران باستان که به پیش از دورانزرتشت باز میگردند مردمان در دوران کهن قادر نبودند از سرزمینی به سرزمین دیگر بروند مگر بر پشت این گاو سوار شوند[۲].بر طبق یکی از این اساطیر، در دورانتهمورث زمانی که مردم در حال جابجایی بر پشت این گاو بودندآتشدان آنها بر اثر توفان به دریا می ریزد و به جای آن سه آتش بزرگ اساطیر که همانآتشهای مقدس هستند جای آن را میگیرند و با درخشش و روشنایی خیرهکننده راه را برای عبور مردم نمایان می سازند[۳].این گاو درفرشگرد یا بازسازی جهان آخرین جانوری است که قربانی میشود و تا آن زمانگوپت شاه که موجودی اساطیری به صورت نیم انسان-نیم گاو است از او نگهداری میکند.گاو سریشوگ با نام هدیوش نیز آمدهاست[۱].