گاردیَن (بهانگلیسی:The Guardian) یک روزنامهٔبریتانیایی است که از سال ۱۸۲۱ میلادی منتشر می‌شود. این روزنامه ابتدا در شهرمنچستر منتشر ومنچستر گاردین نامیده می‌شده‌است، اما از سال ۱۹۵۹ عنوانش بهگاردین تغییر یافت و در سال ۱۹۶۴ نیز دفتر مرکزیش بهلندن منتقل شد. هفته‌نامهٔ خواهر این روزنامه،آبزرور نام دارد.
روزنامهگاردین در بسیاری از مواقع، به راحتی از سیاست‌های دولت بریتانیا به شدت انتقاد کرده و حتی دولت و دولت مردان را به باد تمسخر گرفته. به عنوان مثال، گاردین در زمان ورود بریتانیا به جنگ‌های افغانستان و عراق، یکی از منتقدان جدی و صریح دولت کارگریتونی بلر بود.[۵]
گاردین هر روز هفته یک ضمیمه به اسم G۲ (یا همان گاردین دوم) را نیز منتشر می‌کند که به‌طور مرتب و ثابت، هر روز اخبار مربوط به یک حوزه خاص را پوشش می‌دهد؛ به عنوان مثال هر دوشنبه بحث‌های مرتبط با میدیا یا رسانه را دنبال می‌کند که این شامل اخبار مربوط به رسانه و حتی آگهی‌های استخدام برای شغل‌های رسانه ای نیز هست.[۶]
بخش آنلاینگاردین مثل هر رسانه موفق دیگری، به اهمیت نقش مخاطب توجه کرده و امکانات مختلفی را برای ارتباط دو طرفه به وجود آورده که یکی از جالب‌ترین و معروف‌ترین آنها، بخشی است به اسم Comment is free… (یا نظر دادن آزاد است). کاربران سایت می‌توانند به راحتی نظرات خود را در زمینه‌های مختلف بنویسند که معمولاً بدون ویرایش هم منتشر می‌شوند؛ البته به شرطی که قوانین و ارزش‌های گاردین را نقض نکرده باشند. نکته جالبی که مسئول بخش نظرات سایت به آن اشاره کرد این بود که «بعضی از کاربرها انتظار دارند که به دلیلآزادی بیان، هرچیزی را که دلشان می‌خواهد بنویسند و ما هم موظف به انتشارش هستیم. در حالی که ما یک شرکت خصوصی هستیم و طبیعتاً این حق را داریم که نظرات را بر اساس معیارها و قوانین خودمان ویرایش کنیم. با این وجود، همه تلاشمان را می‌کنیم که تا حد امکان، نظرات را بدون ویرایش یا با کمترین حد ویرایش منتشر کنیم.»
نویسندگان گاردین به رویکردترامپ در مواجهه با مطبوعات انتقاد کرده اند. مارگارت سالیوان، ستون نویس گاردین اظهار داشت: «ترامپ تهدیدی آشکار برایروزنامه‌نگاران، سازمان‌های خبری و آزادی مطبوعات درایالات متحده و سراسر جهان است.»[۷] پس ازانتخابات ٢٠٢٤ آمریکا، نویسنده گاردین نوشت که این رسانه برای مقابله با تهدید های ترامپ در زمینه های خبرنگاری نیازمند بودجه کافی است و از مخاطبان خواست که در این زمینه کمک کنند.[۸]
Villeneuve, Jean-Patrick (9 August 2015). "Who's [کذا] fault is it? An analysis of the press coverage of football betting scandals in France and the United Kingdom".Sport in Society: Cultures, Commerce, Media, Politics.19 (2): 191.doi:10.1080/17430437.2015.1067772.S2CID146330318.
Russell, Adrienne (2017).Journalism and the Nsa Revelations: Privacy, Security and the Press. London: Bloomsbury Publishing. p. 53.
Helton, Levy (17 March 2016). "Reporting the 2014 World Cup: football first and social issues last".Sport in Society: Cultures, Commerce, Media, Politics.20 (5–6): 574.doi:10.1080/17430437.2016.1158477.S2CID147644706.
Painter, James; Neil T, Gavin (27 January 2015). "Climate Skepticism in British Newspapers, 2007–2011".Environmental Communication.10 (4): 436.doi:10.1080/17524032.2014.995193.S2CID143214856.
Harmer, Emily; Southern, Rosalynd (2019). "Alternative Agendas or More of the Same? Online News Coverage of the 2017 UK Election".Political Communication in Britain. Cham: Springer International Publishing. pp. 99–116.doi:10.1007/978-3-030-00822-2_7.ISBN978-3-030-00821-5.S2CID158648099.
Bączkowska, Anna (2019). "A Corpus-Assisted Critical Discourse Analysis of "Migrants" and "Migration" in the British Tabloids and Quality Press".Second Language Learning and Teaching. Cham: Springer International Publishing. pp. 163–181.doi:10.1007/978-3-030-04981-2_12.ISBN978-3-030-04980-5.ISSN2193-7648.S2CID150658204.
Boukala, Salomi (2019). "Introduction: Kafka in 'Fortress Europe'—The 'Other' Within the Walls".European Identity and the Representation of Islam in the Mainstream Press. Cham: Springer International Publishing. pp. 1–17.doi:10.1007/978-3-319-93314-6_1.ISBN978-3-319-93313-9.S2CID158203231.
