کیوشو (九州 ،Kyūshū) سومین جزیرهٔ بزرگ کشورژاپن و جنوبی‌ترین و غربی‌ترین جزیره از جزایر چهارگانه اصلی این کشور است. این جزیره از غرب بادریای چین شرقی و از شرق بااقیانوس آرام همسایه است. مساحت جزیره کیوشو ۳۶٬۷۸۲ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۴ میلیون و ۳۱۱ هزار نفر است.[۲] واژه کیوشو در ژاپنی به معنی «نُه ولایت» است که به ۹ استان باستانی (کوونی) اشاره دارد که زمانی جزیره به آنها تقسیم می‌شد. کیوشو همچنین جنوبی‌ترین منطقه (چیهو) در کشور ژاپن است که علاوه بر جزیره اصلی، جزایر مجاور ومجمع‌الجزایر طویل ریوکیو را دربر می‌گیرد که ۱۱۰۰ کیلومتر به سمت جنوب غربی امتداد دارد.[۳]
کیوشو نزدیک‌ترین جزیره از جزایر اصلی ژاپن به قاره آسیا است و از زمان‌های قدیم تبادل فعالی بین آن و کشورهای مجاور وجود داشته است.[۴] آب و هوای کیوشو کمی گرمتر و گرمسیری‌تر ازهونشو است و سواحل جنوبی و شرقی آن هر ساله شاهد بروز طوفان است.
زمین‌های کیوشو به‌طور کلی کوهستانی با دره‌های بسیار حاصلخیز است، مانند بقیه ژاپن، به جز منطقه دشت وسیع در بالای جزیره که جایگاه بزرگترین شهرهای جزیره یعنی فوکوئوکا و کیتاکیوشو است. کیوشو همچنین یکی از فعال‌ترین مناطق زمین‌شناختی در جهان است، با چندین آتشفشان زنده و چشمه‌های آب گرم فراوان.[۵]
کیوشو از شمال باتنگه شیمونوسکی از جزیره هونشو و باتنگه تسوشیما یا کانال شرقی ازشبه‌جزیره کره در شمال غرب جدا می‌شود. کیوشو از سامانه پیچیده‌ای از رشته‌های آتشفشانی تشکیل شده است. آب و هوای جنوب آن نیمه‌گرمسیری است و کیوشو به دلیل پوشش گیاهی نیمه‌گرمسیری و بارندگی شدیدش معروف است. کیوشو جایگاه کوه آسو، بزرگترین دهانه آتشفشانی فعال جهان، و پارک‌های ملی آسو-کوجو، کیریشیما-یاکو و اونزن-آماکوسا است. بپو یک تفرجگاه معروف چشمه‌های آب گرم در جزیره است.
جمعیت کیوشو ۱۴ میلیون و ۳۱۱ هزار نفر است و بنابر این ۱۰٫۳ درصد از جمعیت ژاپن را در خود جای داده است.[۶] بیشتر جمعیت کیوشو در امتداد شمال غرب، در شهرهای فوکوئوکا و کیتاکیوشو متمرکز شده‌اند، با دالان‌های جمعیتی که از جنوب غربی به ساسبو و ناکاساکی و از جنوب به کوماموتو و کاگوشیما امتداد دارند. به جز اویتا و میازاکی، ساحل شرقی کاهش عمومی جمعیت را نشان می‌دهد.
از نظر سیاسی، کیوشو به عنوان سنگرحزب لیبرال دموکرات توصیف می‌شود.[۷] طبق داده‌های سرشماری ژاپن،[۸][۹] جمعیت منطقه کیوشو باجزایر ریوکیو (استان‌هایاوکیناوا وکاگوشیما) از حدود سال ۲۰۰۰ کاهش جمعیت زیادی را تجربه کرده است. اهالی ریوکیو نرخ زاد و ولد نسبتاً بالایی دارند، با این وجود این امر نتوانسته است از کاهش کلی جمعیت جنوب ژاپن جلوگیری کند.مردم ریوکیو یک گروه اقلیت بومی در ژاپن هستند.
.svg)
