کیوان صمیمی | |
|---|---|
 صمیمی در دی ۱۴۰۲ | |
| نام هنگام تولد | کیوان صمیمی بهبهانی |
| زادهٔ | ۱۳۲۷ (۷۶–۷۷ سال)[۱] |
| دیگر نام‌ها | حسن (نام مستعار)[۳] |
| محل تحصیل | دانشگاه صنعتی شریف[۱] |
| پیشه‌ها |
|
کیوان صمیمی بهبهانی (زادهٔ ۱۳۲۷)[۴][۱] روزنامه‌نگار وفعال سیاسیملی-مذهبی است. صمیمی سابقهٔ چند مرتبه زندان و بازداشت در دوره‌های مختلف دارد. او عضو شورای فعالان ملی مذهبی ایران است.[۵]
کیوان صمیمی مدیر مسئول ماهنامه توقیف‌شدهنامه، عضوشورای ملی صلح، کمیته پیگیری بازداشت‌های خودسرانه، عضو هیئت مدیرهٔ انجمن دفاع از آزادی مطبوعات، کمیته حمایت از حقوق شهروندی و نیز کمیته دفاع از حق تحصیل است. او با همراهی شایا شهوق وبگاه مسدود شدهخرابات را بنیان گذاشت.[۶][۷]
کیوان صمیمی در سال ۱۳۲۷ دربهبهان زاده شد. او پسر حبیب‌الله صمیمی و عفت عسگری است. پدر او درپالایشگاه نفت آبادان مسئولیت داشت و از افراد دخیل دراعتصابات کارگری در جریانملی شدن صنعت نفت بود. مادرش عفت عسکری از معدود تحصیلکردگان دبیرستان‌های دورانرضاشاه بود.[۸]
کیوان صمیمی در سال ۱۳۴۵ پس از قبولی دردانشگاه صنعتی آریامهر به تهران رفت. وی در این دوره به فعالیتهای سیاسی خود ادامه داد و همراه برادرش ساسان بهسازمان مجاهدین خلق ایران پیوست. ولی در زندان از این سازمان جدا شد.[۹][۸] او پس از جدایی از مجاهدین خلق، بهحزب ملل اسلامی پیوست. او بعدها به عضویتجنبش مسلمانان مبارز درآمد. خود او نیز در سال ۱۳۷۷ اقدام به تأسیس حزبی با عنوانحزب آزادی مردم ایران کرد. کیوان صمیمی در این دوره عضو انجمن حامیان حق تحصیل و شورای فعالان ملی مذهبی نیز بود. وی دبیر هیئت اجراییشورای ملی صلح بود. این شورا در ۲۶ آبان ۱۳۸۶ به دعوت کانون مدافعان حقوق بشر و پیشنهادشیرین عبادی تشکیل شد. صمیمی در این کانون دبیر کمیته پیگیری بازداشت‌های خودسرانه بود.[۸]
برادر او ساسان در دوراندودمان پهلوی اعدام شد.[۱۰] برادر دیگر او کامران صمیمی در سال ۱۳۶۱ اعدام شد.[۹] کامران صمیمی در دوران تحصیل، به جهت تحصیل دردانشگاه کالیفرنیا، برکلی، عضوکنفدراسیون دانشجویان خارج از ایران بود.[۸]
کیوان صمیمی نخستین بازداشت کوتاه مدت خود را در ۱۷ سالگی در سال ۱۳۴۴ درشیراز تجربه کرد.[۹][۸]
او در هنگام سفرریچارد نیکسونرئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا به ایران در سال ۱۳۵۱ به خاطر شرکت در تظاهرات علیه شاه و نیکسون دوباره بازداشت شد. او به خاطر شرکت در تظاهرات به سه ماه حبس تعزیری محکوم شد و پس از طی مدت محکومیت اززندان قصر آزاد شده و کلاً فعالیت علنی سیاسی را کنار گذاشت. در دهه ۱۳۵۰ به همراه برادرش ساسان به سازمان مجاهدین خلق پیوست و چندین بار دستگیر شد.[۹]
کیوان صمیمی برای سومین بار به همراه برادرش در ۲۸ مرداد ۱۳۵۴ به اتهام عضویت در گروه‌های مخالف نظام شاهنشاهی بازداشت و به ۱۱ سال زندان محکوم شد. برادرش ساسان به اعدام محکوم شد. ساسان صمیمی در سحرگاه ۴ بهمن ۱۳۵۴ به همراه جمعی دیگر از جملهوحید افراخته،مرتضی لبافی نژاد ومرتضی صمدیه لباف تیرباران شد.[۹]
در نهایت او با اوج‌گیریانقلاب ۱۳۵۷ در دی ۱۳۵۷ در زمان دولتشاپور بختیار آزاد شد.[۱]
صمیمی در سال ۱۳۷۸ به اتهام نشر مطالب خلاف قوانین جمهوری اسلامی ایران در مجلهنامه به یک سال زندان و توقیف مجله محکوم شد. او پیش از این نیز به خاطر محتوای این مجله بهمارکسیست بودن متهم شده بود.[۸]
صمیمی در۲۳ خرداد ۱۳۸۸ از سویوزارت اطلاعات در خانه شخصی خود بازداشت شد.[۵] برخی منابع محل بازداشت او را دفتر کارش عنوان کردند. یکی از اتهامات او تأسیس کمیته دفاع از انتخابات آزاد، سالم و عادلانه عنوان شده بود.[۸] اتهامات اصلی ویتبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی برای برهم زدن امنیت ملی بودند. شرکت در تظاهرات و صدور بیانه علیه سلامت انتخابات نیز از جمله اتهامات کیوان صمیمی مطرح شده بود. درحالی‌که وی یک روز پس از انتخابات دستگیر و همه این مدت در زندان بود.[۱۱]
به گفته بازداشت‌کنندگان، کیوان صمیمی ابتدا به جهت پیشگری بازداشت شد. اما زندان او بیش از شش سال و نیم طول کشید.[۵] بر پایه حکم ابلاغی در ۱۳ بهمن ۱۳۸۸ صمیمی به شش سال زندان به علاوه محرومیت مادام العمر از فعالیتهای سیاسی محکوم شد.[۵] از مجموع حبس وی، ۵ سال مربوط به جرم اجتماع تبانی علیه جمهوری اسلامی ایران و ۱ سال مربوط به فعالیت تبلیغی علیه نظام بود.[۱۲] گزارش شده که حدود ۴ ماه از زمان زندان او در انفرادی سپری شده‌است و همچنین وی موفق شد دو بار به مرخصی از زندان برود.[۵]
کیوان صمیمی در ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۴ پس از تحمل محکومیت خود از زندان آزاد شد.[۵]
کیوان صمیمی بار دیگر در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ همزمان با روز جهانی کارگر در تجمعی که در جلویمجلس شورای اسلامی شکل گرفته بود به همراه تعدادی دیگر دستگیر و روز دوشنبه ۲۷ خرداد ۱۳۹۸ به‌طور موقت آزاد شد.[۱۳]
صمیمی در خرداد ۱۳۹۹ به اتهام اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور به تحمل ۳ سال زندان محکوم و در مرداد ۱۳۹۹ این حکم تأیید شد. او در واکنش به تأیید حکم سه سال زندان گفت: «هیچ‌وقت از گفتن حق منصرف نشده‌ام و پس از کشیدن این سه سال هم چنانچه زنده بمانم منصرف نخواهم شد.».[۱۴] این حبس او با تبعید به سمنان همراه بود.[۱۳]
کیوان صمیمی در ۱۷ آذر ۱۳۹۹ پس از مراجعه به واحد اجرای احکام دادسرای اوین برای تحمل سه سال زندان، بازداشت و بهزندان اوین منتقل شد.[۱۵] در پی جان باختن عادل کیان‌پور وبکتاش آبتین در زندان،کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای بهنظام جمهوری اسلامی ایران هشدار داد که جان کیوان صمیمی روزنامه‌نگاری که در آذر ۱۳۹۹ بازداشت شده به‌طور جدی در خطر است.[۱۶]
وی سرانجام در ۶ بهمن ۱۴۰۱ پس از سپری کردن دوران محکومیت خود از زندان آزاد شد. هرچند منابع خبری ایرانی از آزادی او با عفو رهبری گزارش دادند.[۱۷]
کیوان صمیمی بار دیگر در ۳۱ فروردین ۱۴۰۲ دستگیر شد.[۱۳] بر پایه گفته‌ها او قرار بود تا در میزگرد مجازی با عنوانگفت‌وگو برای نجات ایران شرکت کند. او همچنین کمی پس از آزادی از زندان قبلی، بیانیهمیرحسین موسوی با موضوع تأکید بر برگزاری رفراندوم را امضا کرد.[۱۷] صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، اتهام وی را ارتباط با گروه مجاهدین خلق عنوان کرد.[۱۳] در متن این خبر آمده بود: «کیوان صمیمی عنصر مرتبط با سازمان مجاهدین خلق، به اتهام ارتباط دوباره با گروهک‌های ضدانقلاب خارج از کشور بازداشت شده‌است.»[۱۸] در زیرنویس شبکه خبر صداوسیمای جمهوری اسلامی هم آمد که کیوان صمیمی را برای برگزاری جلساتی با یکی از فرقه‌های ضاله تحت حمایت رژیم صهیونیستی دستگیر کرده‌اند.[۱۹] خانواده صمیمی از به جریان افتادن پرونده‌ای با اتهام اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور در دی ۱۴۰۱ علیه او دردادگاه انقلاب خبر دادند.[۲۰] در نهایت وکیل صمیمی عنوان کرد که عنوان اتهامی او، فعالیت تبلیغی علیه نظام به خاطر مشارکت در همایش گفتگو برای نجات ایران بوده‌است.[۱۲]
به گفته وکیل کیوان صمیمی، او در ۱ خرداد ۱۴۰۲ با قید وثیفه آزاد شد و دادگاهش در ۸ خرداد برگزار خواهد شد.[۲۱]
کیوان صمیمی در سال ۱۴۰۳ در مصاحبه بابی‌بی‌سی فارسی، مردم ایران را تشویق به شرکت درانتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۳ ایران کرد و مدعی شد که «با روی کار آمدنمسعود پزشکیان تغییر عمده‌ای رخ خواهد داد.»[۲۲]بهاره هدایت، زندانی سیاسی ایرانی، این موضع کیوان صمیمی وعلیرضا رجایی را بسیار شرم‌آور خواند.[۲۳]
صمیمی روزنامه‌نگاری را از نویسندگی در نشریهپیام هاجر متعلق بهاعظم طالقانی آغاز کرد. این نشریه در دهه ۱۳۶۰ (خورشیدی) منتشر می‌شد. کمی بعد و در دهه ۱۳۷۰ (خورشیدی) او در مجلهدریچه مطالبی می‌نوشت. پس از آن به سردبیری نشریهایران فردا و مدیر مسئولی نشریهنامه گمارده شد. او در سال ۱۳۷۴ تصمیم به راه‌اندازی مجله‌ای با موضوع تئوریک-سیاسی نمود که با مخالفت وزارت ارشاد همراه بود. این مجله که بعدهانامه نام گرفت، در سال ۱۳۷۶ مجوز لازم را برای انتشار دریافت کرد.[۸]
در ۳۰ اسفند ۱۳۹۹زندانیان سیاسی در زندان‌هایاوین،فشافویه، وعادل آباد اعلام کردند به یاد و احترام رنج‌های مشترک مردم ایران و در اعتراض به ظلم‌های ستمگران و به یاد گرسنگان وطن بر سفره نوروز، شروع سال ۱۴۰۰ خورشیدی را با اعتصاب غذا آغاز می‌کنند که تا سه روز ادامه داشت. کیوان صمیمی یکی از زندانیان امضا کننده بیانیه بود.[۲۴][۲۵]
در اسفند ۱۴۰۱ کیوان صمیمی و ۸۲ تن دیگر از کنشگران دادخواه با امضایپیمان دادخواهی در راستای ساخت مبنایی برای همبستگی در پیشبرد جنبشزن، زندگی، آزادی بر اصولی مانند نفی خشونت و برقراری عدالت و حقیقت، عهد بستند. این گروه، امضا کرده‌اند که برای فردای ایران به اصولی پایبندند که بخشی از همه کنوانسیون‌ها و میثاق‌های جهانی ناظر بر رعایت حقوق‌بشر است.[۲۶]
در اواخر سال ۱۴۰۱ کیوان صمیمی همراه با جمعی از فعالان سیاسی و مدنی با اشاره به بیش از یک دهه سرکوب مداومکسری نوری در بیانیه‌ای خواستار آزادی او شدند.[۲۷]
برای آزادمردی که در تمام سال‌های سخت زندانی بودنش لحظه‌ای از تلاش برای رسیدن مردم ایران به دموکراسی دست برنداشته، همواره جنگیده و هزینه‌های بسیار متحمل شده‌است، اگر امید به چشم‌اندازی روشن برای فردای ایران ماست از مقاومت امثال اوست که حتی در روزهای سرد و تاریک زندان همیشه پیام آزادی سرداده و نویدبخش رهایی مردمی بوده‌اند که دهه‌هاست تحت سرکوب، ستم و شکنجه‌اند. برای سربلندی ایران، کسری نوری و دیگر زندانیان سیاسی باید آزاد شوند.
کیوان صمیمی،نرگس محمدی،عالیه مطلب‌زاده،لیلا حسین‌زاده،سعید شیرزاد، هستی امیری،آرش گنجی،محمد حبیبی،آتنا دائمی، باربد گلشیری،اسماعیل بخشی و پرستو فروهر[۲۸]
