بیشتر قومیت این جمهوری راآلبانیتبارها تشکیل میدهند، اما ۴ درصدصرب و ۴ درصد دیگر اقوام هستند. دین بیشتر مردماسلام است، اما اقلیتهایارتدکس وکاتولیک و دینهای دیگر نیز در آن ساکن هستند.یورو واحد پول جمهوری کوزوو است و سیستم حکومتیجمهوری پارلمانی با یکمجلس قانونگذاری در آن حاکم است.
۱۹۷۴: از جانب دولت یوگسلاوی، وضعیتی برابر با یک جمهوری به کوزوو اعطا شد و در قانون اساسی یوگسلاوی نیز به تصویب رسید.
۱۹۸۰–۱۹۸۹: با وجود اعطای قانونگذاری به آلبانیاییتبارهای کوزوو،ناسیونالیستهای آلبانیایی، پا را از این نیز فراتر گذاشتند و در دههٔ ۱۹۸۰ میلادی با برگزاری شورشهای خیابانی، خواستار استقلال کوزوو از یوگسلاوی شدند. ناسیونالیستهای صرب کوزوو به رهبریاسلوبودان میلوسویچ، با تظاهرکنندگان آلبانیاییتبار درگیر شدند و این درگیریها به خشونت کشیده شد.
۱۹۸۹: صربستان، تحت رهبری میلوسویچ، قانون اساسی را به تصویب رساند که خودمختاری کوزوو به حداقل رسید.
۱۹۹۱: رهبران آلبانیایی کوزوو در پاسخ با برگزاری یکهمهپرسی، استقلال خود را از صربستان اعلام کردند. میلوسویچ که در آن زمان به رهبری یوگسلاوی نیز رسیده بود، سرکوب گستردهای را علیه دولت غیررسمی کوزوو که در آن زمان بر عهدهٔابراهیم روگوا بود و همچنین آلبانیاییتبارهای کوزوو آغاز کرد.
۱۹۹۸: میلوسویچ کارزاری را به منظور مقابله با شبهنظامیان کوزوو بنیاد نهاد و دست به سرکوب زد.
۱۹۹۹:ناتو در مارس ۱۹۹۹ بدون اجازهٔ سازمان ملل بهیوگسلاوی (صربستان و مونتهنگرو) حمله کرد و کشور را طی ۷۸ روز بمباران میکرد. دلیل حمله، نقض حقوق آلبانیاییتباران کوزوو و همچنین جلوگیری ازقتلعام ونسلکشی آلبانیاییتباران از سوی حکومت صربستان اعلام شد.
۱۹۹۹:شورای امنیت سازمان ملل طیقطعنامه شماره ۱۲۴۴، مصوب سال ۱۹۹۹، در کوزوو یک حکومت موقت ایجاد کرد که زیر نظارت سازمان ملل کار خود را آغاز کرد. بنا به این قطعنامه، حقتمامیت ارضی صربستان نیز محفوظ شناخته شد.
در ۱۷ فوریهٔ ۲۰۰۸، مجمع ملی کوزوو رسماً استقلال خود را از صربستان اعلام کرد.آمریکا و بسیاری از کشورهایاروپای غربی و جهان، استقلال کوزوو را به رسمیت شناختند، ولی صربستان وروسیه از به رسمیت شناختن استقلال کوزوو خودداری کردند. آمریکا نخستین کشور جهان بود که یک هیئت دیپلماتیک به کوزوو اعزام کرد. در انتخابات کوزوو نیز،فاتمیر سیدیو در ۱۰ فوریهٔ ۲۰۰۶ با کسب اکثریت آرای مجمع ملی، بهعنوانرئیسجمهور کوزوو انتخاب شد.هاشم تاچی نیز در ۹ ژانویهٔ ۲۰۰۸ با صلاحدید مجمع ملی به سمت نخستوزیر کوزوو برگزیده شد. قانون اساسی کوزوو در ۹ آوریل ۲۰۰۸ تصویب و در ۱۵ ژوئن قابلیت اجرایی پیدا کرد.
پایتخت کوزوو، شهرپریشتینا ۶۳۰ هزار نفر جمعیت دارد ومساحت آن ۱۰٬۸۸۷ کیلومتر مربع است.
کوزوو کشوری مرتفع است. پستترین نقطهٔ این کشور،وایت درین در کنار مرز باآلبانی با ۲۹۷ مترارتفاع از سطح آبهای آزاد و بلندترین نقطه، قلهٔ دراویکا با ۲٬۵۶۵ متر ارتفاع است که در غرب این کشور قرار دارد.
کوزوو دارایاقلیم قارهای است بهطوری که دارای زمستانهایی سرد و پر برف و تابستانهایی نسبتاً گرم است. جریانهای هوای سردآلپ و هوای گرم و مرطوبمدیترانهای باعث ایجاد تنوع آب و هوایی در این منطقه شده است. آب و هوای بیشتر مناطق کوزوو، تحت تأثیراقلیم آلپی واقلیم مدیترانهای هستند.[۱۷]
کوزوو بر اساس قوانین داخلی و توافقنامهٔ بروکسل در سال ۲۰۱۳ به هفت ناحیه تقسیم شده است. این نواحی نیز به ۳۸ شهرداری تقسیم میشوند. بزرگترین و پرجمعیتترین ناحیهٔ کوزوو، ناحیهٔ پریشتینا به مرکزیتپریشتینا است که مساحتی معادل ۲٬۴۷۰ کیلومتر مربع (۹۵۳٫۶۷ مایل مربع) و ۴۷۷٬۳۱۲ نفر جمعیت دارد.
بیش از ۹۵٪مردم کوزوو پیرواسلام و در حدود ۴٪ پیرومسیحیت هستند.[۲۷] اکثر آلبانیاییتبارهای کوزوومسلمان هستند و این مسئله در خصوص بوسنیاییها، گورانیها، ترکها و برخی از گروههای روکمی، آشکالی و مصری نیز صدق میکند.
↑"Municipal language compliance in Kosovo". OSCE Minsk Group.Archived from the original on 5 March 2021. Retrieved17 February 2021.Turkish language is currently official in Prizren and Mamuşa/Mamushë/Mamuša municipalities. In 2007 and 2008, the municipalities of Gjilan/Gnjilane, southern Mitrovicë/Mitrovica, Prishtinë/Priština and Vushtrri/Vučitrn also recognized Turkish as a language in official use.