کارل ون لینه (بهفرانسوی:Carl von Linné) (بهسوئدی:Carl Nilsson Linnæus) (زادهٔ ۲۳ مهٔ ۱۷۰۷ – درگذشتهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۱۷۷۸)گیاه‌شناس وپزشکسوئدی و پایه‌گذار نظام امروزیطبقه‌بندی گیاهان و جانوران بود. وی در حدود دو و نیمسده پیش شروع به مطالعهٔ علمی گیاهان کرد.[۱]
نام او بهسوئدی «کارل نیلسون لینئوس» (بهسوئدی:Carl Nilsson Linnæus) است. خود او از نام لاتینی «کارلوس لینائوس» در آثار خود استفاده می‌کرد. در ایران به نام «کارل فون لینه» (از ضبط فرانسهٔ نام اشرافی او Carl von Linné)، «کارل لینه» یا بیشتر «لینه» معروف است.[۲]
در جوانی، مانند پدر و پدربزرگ مادری خود، برایکشیش شدن پرورش یافته‌بود؛ ولی خودش به این کار هیچ علاقه‌ای نداشت. علاقهٔ او بهگیاه‌شناسی مورد توجه پزشکی از شهر خودش قرار گرفت که او را بهدانشگاه لوند برای تحصیل فرستاد و پس از یک سال بهدانشگاه اوپسالا منتقل شد.
در طول این مدت، لینه دریافت کهپرچم ومادگی اساسی برای تقسیم‌بندی گیاهان است. او مقالهٔ کوتاهی دربارهٔ این موضوع نوشت و به‌دنبال آن مقاماستادیاری دانشگاه را به‌دست‌آورد. در سال ۱۷۳۲ آکادمی علوم اوپسالا برای پژوهش در ناحیهٔلاپلاند که تا آن موقع ناشناخته بود از او حمایت مالی کرد. نتیجهٔ این پژوهش‌ها مقالهٔ «فلورا لاپونیکا» بود که در سال ۱۷۳۷ به چاپ رسید.
پس از آن، لینه راهی اروپا شد. او درهلند بایان فردریک گرونوویوس دیدار کرد و نسخه‌ای از کار خود درزمینهٔ طبقه‌بندی گیاهان، یعنی کتابسیسْتما ناتورا را به او نشان داد. در این کتاب، که در چاپ دهم خود در سال ۱۷۵۸ چاپ شد، ۴۴۰۰ گونه از حیوانات و ۷۷۰۰ گونه از گیاهان طبقه‌بندی شده‌بود. لینه در این کتاب نام‌های طولانی و بی‌ضابطهٔ رایج آن زمان مانند physalis amno ramosissime ramis angulosis glabris foliis dentoserratis را با نام‌های کوتاهی مانند Physalis angulata جایگزین کرد که امروزه نیز به‌کار می‌رود. او حدود دو سده پیش شروع به مطالعهٔ علمی گیاهان کرد. لینه شکل و ساختمان گل و دانهٔ گیاهان را وسیلهٔ طبقه‌بندی آن‌ها قرار داد.
