Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


پرش به محتوا
ویکی‌پدیادانشنامهٔ آزاد
جستجو

ژاله آموزگار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ژاله آموزگار یگانه
آموزگار در نشست «مطالعات تمدن ساسانی در دورهٔ معاصر»، تهران، ۱۳۹۲
آموزگار در نشست «مطالعات تمدن ساسانی در دورهٔ معاصر»، تهران، ۱۳۹۲
زاده۱۲ آذر ۱۳۱۸ ( ۸۵ سال)
خوی،آذربایجان،ایران
لقببزرگ‌بانوی مطالعات ایران‌ِ باستان[۱]
ملیتایرانی
تحصیلاتدکتریزبان‌های باستانی
دانشگاهدانشگاه تهران،دانشگاه سوربن
جوایز مهملژیون دونور
جایزه سرو ایرانی[۱]

ژاله آموزگار یگانه (۱۲ آذر ۱۳۱۸ درخویپژوهشگرفرهنگ و زبان‌های باستانی، اسطوره شناس، مترجم و نویسنده ایرانی است. او دکتری زبان‌های باستانی (به‌طور دقیق‌تر،زبان‌های ایرانی و ادبیاتمزدیسنی[۲])[۱]ازدانشگاه سوربن دارد و بیش از ۳۰ سال دردانشگاه تهران تدریس کرده است.[۳] وی عضو پیوستهٔفرهنگستان زبان و ادب فارسی است. او دارندهٔ نشانلژیون دونور از دولتفرانسه است.[۴][۵] آموزگار همچنین عضو هیئت تحریریه چند مجلهٔ ایران‌شناسی مانند مجلهٔپرسیکا آنتیکوا و مجلهٔپژوهشنامه ایران باستان است.

زندگی

[ویرایش]

ژاله آموزگار در سال ۱۳۱۸ درخوی زاده شد. او از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ به‌عنوان پژوهشگر دربنیاد فرهنگ ایران مشغول به کار شد. از سال ۱۳۴۹ به‌عنواناستادیار در گروه فرهنگ و زبان‌های باستانیدانشگاه تهران شروع به تدریس کرد و از سال ۱۳۶۲ به‌عنوان دانشیار و از سال ۱۳۷۳ تاکنون به‌عنوان استاددانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تدریس و تحقیق اشتغال داشته است. او به زبان‌هایانگلیسی،فرانسه،ترکی،فارسی‌میانه واوستایی مسلط است.[۳]

او سال‌ها به‌عنوان همکار استاداحمد تفضلی به فعالیت‌های علمی پرداخت و پس از کشته شدن او به تدریس و تألیف و ترجمه ادامه داده است. ژاله آموزگار عضوفرهنگستان زبان و ادب فارسی بوده است و هم‌اکنون به‌مدت ۴۶ سال است که به تدریس در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران مشغول است و بسیاری از استادان رشته‌های گوناگون این دانشکده از شاگردان وی بوده‌اند.[۶]او همچنین عضو شورای تولیت و هیئت گزینش کتاب و جایزهٔبنیاد موقوفات دکتر محمود افشار است.

او در سال ۱۳۹۵ جوایزی چونلژیون دونور از وزارت فرهنگ فرانسه[۷] وجایزهٔ سرو ایرانی (در زمینهٔ میراث فرهنگی)[۸] را دریافت کرد.

کتاب‌شناسی

[ویرایش]

تألیف

[ویرایش]
  • اسطورهٔ زندگی زردشت، با همکاریاحمد تفضلی، تهران:نشر چشمه، چاپ اول، ۱۳۷۰.
  • زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن، با همکاریاحمد تفضلی، تهران: نشر معین، چاپ اول، ۱۳۷۲.
  • تاریخ اساطیری ایران، تهران:انتشارات سمت، چاپ اول، ۱۳۷۴.
  • Le cinquième livre du Denkard, transcription, tradution et commentaire par Jaleh Amouzgar et Ahmad Tafazzoli, Paris، 2000،Studia Iranica 23.

ترجمه

[ویرایش]
  • یادگار زریران: متنی حماسی از دوران کهن، برگردان: ژاله آموزگار، نشر معین، چاپ اوّل: ۱۳۹۲، چاپ سوم: ۱۳۹۹
  • آرتور کریستن‌سن،نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایرانیان، ترجمهٔ ژاله آموزگار و احمد تفضلی، نشر نو، جلد اول، چاپ اول، ۱۳۶۴، جلد دوم، چاپ اول، ۱۳۶۷. (برندهٔکتاب سال ایران در سال ۱۳۶۸)
  • جان هینلز،شناخت اساطیر ایران، ترجمهٔ ژاله آموزگار و احمد تفضلی، تهران: نشر چشمه، چاپ اول، ۱۳۶۸.
  • فیلیپ ژینیو،ارداویراف‌نامه (ارداویرازنامه): حرف‌نویسی، آوانویسی، ترجمه متن پهلوی، واژه‌نامه، ترجمه و تحقیق ژاله آموزگار، تهران: نشر معین و انجمن ایران‌شناسی فرانسه، چاپ اول، ۱۳۷۲.

برخی از مقاله‌ها

[ویرایش]

گرامیداشت

[ویرایش]

در سال ۱۴۰۰ با تصویب اعضای شورای شهر تهران، نام کوچه‌ای در خیابان اعجازی تهران به نام «استاد دکتر ژاله آموزگار» تغییر یافت.[۹] آموزگار در واکنش به این اقدام اظهار داشت:[۱۰]

به هر حال من بسیار بسیار ممنون هستم. من اصلاً خبر نداشتم، خود آن‌ها این تصمیم را گرفتند، و من از این تصمیم‌شان بسیار بسیار متشکرم. اما خودم را در این حد نمی‌دانم. من یک آدم کاملاً معمولی هستم؛ کار خارق‌العاده‌ای نکرده‌ام. همیشه یک معلم بودم و علاقه‌مند. و کارهای کوچکی که انجام داده‌ام، بالاخره هر کسی می‌توانست انجام دهد. به‌هرحال این نظر من است، ولی گاهی خدا به آدم نظر لطفی دارد و من همهٔ این‌ها را بر این می‌گذارم.

مستند آموزگار سخن در اساطیر ایران

[ویرایش]

مجموعه مستند حکایت دل که به معرفی مشاهیر علمی معاصر ایران اختصاص دارد، در بخشی به نام «آموزگار سخن دراساطیر ایران» به معرفی ژاله آموزگار پرداخته است. این مستند از شبکهٔ چهار سیما وشبکه مستند صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده است.[۱۱][۱۲]

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰۱٫۱۱٫۲«ژاله آموزگار».
  2. «وبگاه ژاله آموزگار». بایگانی‌شده ازاصلی در ۹ اکتبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در۱۷ اکتبر ۲۰۰۷.
  3. ۳٫۰۳٫۱فرخزاد، پوران ص ۵۵
  4. پژوهان، باشگاه شاهنامه (۲۰۱۶-۰۷-۱۵).«ژاله آموزگار نشان لژیون دونور را دریافت کرد».باشگاه شاهنامه پژوهان. دریافت‌شده در۲۰۲۳-۰۳-۱۶.
  5. «نشان "لژیون دونور" بر قامت بانوی ایرانی».ایمنا.۲۰۱۶-۰۷-۰۴. دریافت‌شده در۲۰۲۳-۰۳-۱۶.
  6. «ایرنا - جایزه سرو ایرانی در ایستگاه دوم به ژاله آموزگار اعطا می‌شود». www.irna.ir. دریافت‌شده در۲۰۱۷-۰۱-۰۴.
  7. «فرهنگستان زبان و ادب فارسی». persianacademy.ir. بایگانی‌شده ازاصلی در ۵ ژانویه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در۲۰۱۷-۰۱-۰۴.
  8. "خبرگزاری ایسنا- دومین «سرو ایرانی» برای «ژاله آموزگار»".
  9. «نام مادر ادبیات کودک و نوجوان بر خیابانی در پایتخت ثبت شد». برنا.
  10. «واکنش ژاله آموزگار به نامگذاری کوچه به نامش». ایسنا.
  11. «حکایت دل با استاد ژاله آموزگار». برنا.
  12. «حکایت دل استاد ژاله آموزگار». شبکه مستند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط بهژاله آموزگار در ویکی‌گفتاورد موجود است.
دینی
غیردینی
کتابی
متفرقه
سدهٔ یکم
سدهٔ دوم
سدهٔ سوم
سدهٔ چهارم
سدهٔ پنجم
سدهٔ ششم
سدهٔ هفتم
سدهٔ هشتم
سدهٔ نهم
سدهٔ دهم
سدهٔ یازدهم
سدهٔ دوازدهم
سدهٔ سیزدهم
سدهٔ چهارم
سدهٔ پنجم
سدهٔ ششم
سدهٔ هفتم
سدهٔ هشتم
سدهٔ نهم
سدهٔ دهم
سدهٔ یازدهم
سدهٔ دوازدهم
سدهٔ سیزدهم
شاعران
ایران
دیگر شاعران
غزل کلاسیک
افغانستان
تاجیکستان
ازبکستان
پاکستان
ارمنستان
رمان‌نویسان
داستان‌کوتاه‌نویسان
فیلمنامه‌نویسان
سایر
انجمن‌ها و محافل ادبی
اعضای شورا
مسئولان انتشارات
برندگان جایزه
کتاب‌های سرشناس
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ژاله_آموزگار&oldid=42948110»
رده‌ها:
رده‌های پنهان:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp