نام کامل:
| |
|---|---|
 کشورهای عضو پیمان اتاوا | |
| تاریخ پیش‌نویس | ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۷ |
| تاریخ امضا | ۳ دسامبر ۱۹۹۷ |
| مکان امضا | اتاوا،انتاریو،کانادا |
| تاریخ اجرا | ۱ مارس ۱۹۹۹ |
| شرط اجرا | تصویب ۴۰ کشور |
| امضاکنندگان | ۱۳۳ |
| گروه‌ها | ۱۶۴ (فهرست کشورهای عضو پیمان اتاوا) |
| ضامن | دبیرکل سازمان ملل متحد |
| زبان‌ها | عربی،چینی،فرانسوی،انگلیسی،روسی،اسپانیایی |
پیمان اتاوا با نام کاملپیمان منع استفاده، نگهداری، ساخت، و جابجایی مین ضد نفر، و نابودی اینگونه مین‌ها با نام دیگرپیمان منع مین ضد نفر نیز شناخته می‌شود.
در هنگامجنگ جهانی دوم برای نخستین بار ازمین استفاده شد. در۱۹۷۷ (میلادی) بندی بهکنوانسیون ژنو افزوده شد که از کاربرد مین برای کشتنغیرنظامیان جلوگیری می‌کرد. از۱۹۸۰ (میلادی) آسیب‌هایی که مین‌های ضد نفر پس از پایان درگیری‌های نظامی برای افراد غیرنظامی (به ویژه کودکان) وارد می‌نمود باعث شد که جمعی از کشورها به فکر محدود کردن و منع استفاده از مین‌های زمینی ضد نفر بیافتند. سرانجام به همت یک معلم بازنشسته امریکایی جودی ویلیامز دردسامبر ۱۹۹۷ در شهراتاوایکانادا گردهم آمدند و مواردی را به تصویب رساندند که به پیمان اتاوا معروف شد.
در این پیمان کشورهای عضو بر منع بکارگیری مین‌های ضد نفر، انهدام ذخایر مین‌های ضد نفر، جلوگیری از گسترش، تولید، فروش یا جابجایی مستقیم و غیر مستقیم به دیگر کشورها تأکید کردند.
معاهده اتاوا مین‌های ضد تانک؛ که دارای قدرت انفجاری بیشتری هستند را شامل تحریم‌ها نمی‌داند.
تاکنون ۱۶۴ کشور جهان به این پیمان پیوسته‌اند.
اما ۳۱ کشور عضو سازمان ملل متحد از جملهایالات متحده آمریکا،روسیه،چین،ایران،امارات متحده عربی،اسرائیل،هند،عربستان سعودی و… عضو پیمان اتاوا نیستند.