 | |
| داده‌های بالینی | |
|---|---|
| نام‌های تجاری | Maxair |
| AHFS/Drugs.com | Consumer Drug Information |
| مدلاین پلاس | a601096 |
| رده‌بندی داروهای بارداری |
|
| روش مصرف دارو | Inhalational (MDI) |
| کد ATC | |
| وضعیت قانونی | |
| وضعیت قانونی | |
| شناسه‌ها | |
| |
| شمارهٔ سی‌ای‌اس |
|
| پاب‌کمCID | |
| IUPHAR/BPS | |
| دراگ‌بنک |
|
| کم‌اسپایدر |
|
| UNII |
|
| KEGG |
|
| ChEMBL | |
| CompTox Dashboard(EPA) | |
| داده‌های فیزیکی و شیمیایی | |
| فرمول شیمیایی | C12H20N2O3 |
| جرم مولی | ۷۰۰۲۲۴۰۳۰۳۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۲۴۰٫۳۰۳ g·mol−1 |
| مدل سه بعدی (جی‌مول) | |
| دست‌سانی | مخلوط راسمیک |
| |
| |
 N Y (این چیست؟) (صحت‌سنجی) | |
پیربوترول (انگلیسی:Pirbuterol) (نام تجاری Maxair) یک آگونیست گیرنده آدرنرژیک β2 کوتاه‌اثر با عملکرد برونش گشادکننده است که در درمان آسم استفاده می‌شود و (به‌عنوان پیربوترول استات) به‌عنوان یک استنشاقی با دوز تعیین‌شده با تنفس فعال می‌شود.
این دارو در سال ۱۹۷۱ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۸۳ مورد استفاده پزشکی قرار گرفت.[۱]
پیربوترول در آسم برای معکوس کردناسپاسم برونش حاد و همچنین به عنوان یک داروی نگهدارنده برای جلوگیری از حملات بعدی به کار می‌رود. این دارو باید در بیماران ۱۲ ساله و بالاتر با یا بدونتئوفیلین و/یاکورتیکواستروئید استنشاقی همزمان استفاده شود.مکانیسم عمل و عوارض جانبی آن مانند دیگر داروهای آگونیست بتا۲-آدرنرژیک است.[۲][۳]
پس از استنشاق دوزهای تا ۸۰۰ میکروگرم (دو برابر بیشینه دوز توصیه شده) سطح سیستمیک خون پیربوترول کمتر از حد حساسیت سنجش (۲ تا ۵ نانوگرم در میلی لیتر) است. میانگین ۵۱٪ از دوز در ادرار به عنوان پیربوترول به همراه مزدوج سولفات آن پس از تجویز توسط آئروسل بازیابی می شود. پیربوترول توسط کاتکول-O-متیل ترانسفراز متابولیزه نمی‌شود. نیمه عمر پلاسمایی اندازه گیری شده پس از مصرف خوراکی حدود دو ساعت است.
 | این یکمقالهٔ خردداروشناسی است. می‌توانید باگسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
