پروتون-کی، که طبق شاخصگراو با نامپروتون ۸کی۸۲می یا به اختصار۸کی۸۲کی نیز شناخته می‌شود، موشکیروسی بود که پیش از توسطشوروی به عنوانپرتابگر حامل محلموله به فضا به کار می‌رفته است. این موشک از سری موشکپروتون مشتق شده. این سری از موشک توسطکروچینف ساخته و در ایستگاه شماره۸۱ و۲۰۰ ازبایکونور به فضا پرتاب می‌شد. این موشک تا زمان به روزرسانی آن به نوعپروتون-ام، استفاده می‌شد. آخرین پرتاب وی نیز در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۱۲، یعنی ۳۱۱مین پرتابش، صورت گرفت.
ماهواره‌بر پروتون-کی از سه مرحله تشکیل شده‌است. ۳۰ پرتاب با همین پیکربندی انجام گردید. محلموله‌های پرتون-کی شامل تمام پرتاب‌های صورت گرفته توسط شوروی اعم ازایستگاه فضاییسالیوت، تمام قطعاتمیر و نیززاریا وزیوزدا از ایستگاه فضایی بین‌الملی بود. البته تنها یک بخش از ایستگاه فضایی میر با پروتون پرتاب نشد،ماژول داکینگ، چرا که این قطعه توسطشاتل فضایییایلات متحده به فضا پرتاب شد.
مانند سایر خانوادهٔ موشک‌ها، پرتون-کی سوخت این موشک نیز توسطدی‌متیل‌هیدرازین نامتقارن ودی‌نیتروژن تترااکسید تأمین می‌شود. این سوخت نیازی به جرقه برای آغاز کار نداشته و به صورتسوخت هایپرگل است و توانایی نگهدار در دمای محیط را نیز داراست. این موضوع باعث جلوگیری از «خطای دمای پایین» می‌گردد در نتیجه موشک قادر است تا زمان زیادی با سوخت پر در ایستگاه پرتابی ساکن باقی بماند بدون اینکه خطر انفجار سوخت متوجه موشک باشد.
اجزای پروتون در کارخانه‌هایی نزیدیکمسکو ساخته و سپس بر روی ریل برای اسمبلی نهایی به ایستگاه پرتابی فرستاده می‌شود. اولین طبقه (مرحله) موشک پرتون-کی شامل تانک اکسیدکننده و شش تانک سوخت پایه‌ایی است. این بخش از مرحلهٔ دوم جدا خواهد شد. مرحلهٔ دوم موشک با انفصال بخش اول آغاز به کار می‌نماید.
مرحلهٔ اول موشک از شش موتور آردی-۲۵۳ استفاده می‌نماید که توسطوالنتین گلوشکو طراحی شده‌است. هر موتور آردی-۲۵۳ ازاحتراق مرحله‌بندی‌شده سود می‌برد.
سومین مرحله از این موشک از موتورهای آردی-۰۲۱۰ بهره برده که از چهار فشاردهنده ورنیر به همراه سامانه‌های معمول تشکیل شده‌است. ورنیرها (تنظیم‌کننده درجه) فرمان‌دهنده هستند و جهت حرکت را تعیین می‌نمایند و نیاز به حرکت حلقوی موتور اصلی را برطرف می‌نماید. همچنین به جداسازی مرحله نهایی موشک کمک نموده و به عنوان یکموتور یوال‌ایج عمل می‌نماید.
در بسیاری از پرتاب‌ها مرحلهٔ بالایی از تقویت‌کننده برای افزایش توانایی حمل محموله به لایه‌های بالایی مدار استفاده می‌شود. مرحلهٔ بالاییبلوک دی در چهل پرواز استفاده شد که بیشتر در پرتاب‌های برنامه‌هایلونا وزاند استفاده شده‌است. ده پروازازبلوک-دی۱ به عنوان تقویت‌کننده بهره برد که برای پرتاب موشک بهونوس استفاده شد.بوک-دی۲ در سه پروازفوبوس ۱ و۲ ومارس ۹۶ استفاده شد. ازبلوک دی‌ام در ۶۶ پرتاب بهره برده شد.بلوک دی‌ام-۲ از آخرین طبقهٔ سوم مرسوم در پرتاب‌های آخرین پرتون-کی بود که در ۱۹۰ پرتاب عامل تقویت‌کننده در پرتاب‌ها را بر عهده داشت که برای پرتابگلوناس ورادوگا استفاده شد.[۱] در یک پرتاب نیز گزارش شده که ازبوک دی‌ام-۳ به عنوان بخش سوم موشک استفاده شده، که با خطا مواجه گردیده‌است. البته واضح نیست که نوع بکار رفته از نوع دی‌ام-۳ یا دی‌ام۳ یا دی‌ام۲ بوده.