هورسپهر[۱]،خورسپهر[۲] یاهلیوسفر (بهانگلیسی:Heliosphere) پهنه‌ای است حباب مانند کهبادهای خورشیدی را دربرگرفته است. هورسپهر دربرگیرنده همهمنظومهٔ شمسی و میدان مغناطیسی خورشیدی است که کیلومترها دورتر از مدارپلوتو را در بر می‌گیرد. پلاسمایی که از خورشید به بیرون دمیده می‌شود (طوفان‌های خورشیدی) این حباب را در مقابل فشار گازهایفضای میان ستاره‌ای،هیدروژن وهلیوم مولکولی که درکهکشان راه‌شیری پخش هستند، ایجاد و حفظ می‌کند. جریان باد خورشیدی ازخورشید آغاز می‌شود و تا منطقهٔ ضربهٔ خروجی (بهانگلیسی:Termination Shock) با سرعت پیش می‌رود تا اینکه با رسیدن به این منطقه به صورت ناگهانی از سرعت آن کاسته شود. منطقه‌ای که بعد از ضربهٔ خروجی واقع شده‌است به نام پوش خورشیدی (بهانگلیسی:Heliosheath) شناخته می‌شود. پوش خورشیدی منطقه‌ای میانی است که مرز بیرونی آن، مرز هلیوسفر محسوب می‌شود. به مرز هلیوسفر منطقهٔ توقف خورشیدی یاخورمرز[۳] (بهانگلیسی:Heliopause) نیز گفته می‌شود. شکل کلی حباب هلیوسفر با توجه به فشار و چگالی گازهایی که منظومهٔ شمسی از داخل آن عبور می‌کند و همچنین به خورشید تغییر می‌کند و به شکل یک کرهٔ دقیق و کامل نیست.[۴] کمبود داده و بکر و کاوش نشده بودن این مناطق باعث به وجود آمدن نظریه‌های زیادی برای مدل‌سازی این نواحی شده‌است.
در شهریورماه ۱۳۹۱ (سپتامبر ۲۰۱۲)ناسا اعلام کرد که سفینهٔوویجر ۱ در تاریخ ۴ شهریور (۲۵ آگوست) از مرز هلیوسفر خارج شده‌است. این ادعا بر اساس ۴۰ برابر شدن ناگهانی چگالی پلاسما در فضای اطراف سفینه مطرح شده‌است. با توجه به این که منطقهٔ توقف خورشیدی مرزمنظومهٔ شمسی با جهان اطراف است، سفینه‌هایی که از این مرز خارج شده‌اند (مانندوویجر ۱)، طبق تعریف واردفضای میان ستاره‌ای شده‌اند. در تاریخ ۱۰ دسامبر ۲۰۱۸ هم سفینه فضاییوویجر ۲ از این مرز عبور کرد.[۵]
