
هستهٔ یکپارچه یاکرنل مونولیتیک (بهانگلیسی:Monolithic kernel) نوعیمعماری سیستم عامل است، که کل سیستم عامل درحالت سوپروایز و درفضای هسته فعالیت میکند. هستهٔ یکپارچهفضای مجازی را بالاتر ازسختافزار رایانه به وجود میآورد و در مقابل معماریهایی مثلریزهسته مطرح میشود.[۱] این فضا شامل درخواستهای سیستمی اولیه و ابتدایی است که برای همهٔ سرویسهای سیستم عامل مانند مدیریت پروسه، همزمانی ومدیریت حافظه مورد نیاز است همزمان برای راهاندازها ماژولهای مناسب را در اختیار میگذارد. تفاوت اصلی این معماری بامیکروکرنل در همین مورد بالا است.
سیستم عاملهای ماژولار مانند OS-9 و مدرنترین سیستم عاملهای یکپارچه مانندOpenVMS،Linux،BSD،SunOS،AIX وMULTICS میتوانند ماژولهای اجرایی را بهطوردینامیکی (پویا) بارگیری کنند.
از نظر عملی، ماژولهای بارگذاری پویا به سادگی روشی انعطاف پذیرتر برای کار با تصویر سیستم عامل در زمان اجرا است - در مقایسه با راه اندازی مجدد با تصویر سیستم عامل متفاوت. ماژولها امکانپذیر کردن آسان قابلیتهای سیستم عامل را در صورت نیاز فراهم میکنند. ماژولهای قابل بارگیری پویا هنگام مقایسه با ساخت ماژول در تصویر سیستم عامل، سربار کوچکی را متحمل میشوند.
با این وجود، در بعضی موارد، بارگذاری ماژولها به صورت پویا (در صورت نیاز) کمک میکند تا مقدار کد درفضای هسته به حداقل برسد. به عنوان مثال، برای به حداقل رساندن ردپایسیستم عامل برای دستگاههای تعبیه شده یا کسانی که منابعسختافزاری محدود دارند؛ یعنی، یک ماژول بارگذاری نشده درحافظه دسترسی تصادفی کمیاب ذخیره میشود.
هستههاییونیکس
ویکیپدیا انگلیسیمشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Monolithic kernel». دردانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱ ژوئن ۲۰۲۰.
این یکمقالهٔ خردنرمافزار است. میتوانید باگسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |