هرمزدبغ انسان نخستین در اساطیرمانوی که برابرکیومرث زرتشتی قرار میگیرد.بنابراساطیر این آیین، زمانی که فرمانروای دنیای تاریکی که به صورت بیکرانه در جنوب سرزمین روشنایی قرار داشت به جهان نورانی چشم طمع دوخت شهریار روشنایی یا همانزروان مادر زندگی را پدید آورد و از او انسان نخستین یعنی هرمزدبغ را آفرید[۱].هرمزدبغ نیز از وجود خود پنج فرزند ساطع کرد که همانامهرسپندان باشند. در نبردی که میان هرمزدبغ و خدای تاریکی صورت گرفت او شکست خورد و به اسارت تاریکی رفت. امهرسپندان به کمکنریسه ایزد ودوست روشنان در نهایت او را از جهان تاریک نجات بخشیدند و او به دیار پدر خود که همانزروان است بازگشت. او نیای تمام مردم جهان محسوب می‌شود چرا که از پاره‌های نور امهرسپندان که توسطدیوان بلعیده شده بودند و ترکیب آن‌ها با عناصر تاریک جهان مادی-مینوی پدید آمد و روان انسان‌ها پاره‌هایی از فروزه‌های نورانی امهرسپندان می‌باشد[۲].هرمزدبغ در دین مانی نماد ازلیروح در اسارت ماده می‌باشد.
 | این یکمقالهٔ خرداساطیر است. می‌توانید باگسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |