میر لقبی است که از واژهٔامیر مشتق شده است و در رسوم اسلامی به افرادی داده می‌شد که از نسل فرماندهان بودند. این واژه در زبان‌هایی که تحت تأثیر اسلام بوده‌اند مانندترکی عثمانی،[۱]فارسی،ترکی،کردی،آذربایجانی،کشمیری،بلوچی[۲]،پشتو وارد شده است.بر اساسکتاب نقش پارسی بر احجار هند ، میر احتمالاً به صورت عربی شکل پیر است. پیر در فارسی قدیمی و سانسکریت به معنی قدیمی، مرد عاقل، رئیس و رهبر بزرگ است. پیر رهبر مذهبی برای علوی و یارسانیسم است که به معنای رهبر معنوی قدیمی و عاقل است. امیر، به معنای "لرد" یا "فرمانده کلیدی"، از ریشه عربی a-m-r، "فرمان" مشتق شده است.
.jpg)
Mīr is a Baluchi title for leaders, Arabic amīr.