


موهینیاتام (مالایالامی:മോഹിനിയാട്ടം)، یکی از معروفترین انواع رقصهای کلاسیک هند است که در ایالتکرالا توسعه یافته و همچنان محبوبیت دارد.[۱][۲] کاتاکالی فرم رقص کلاسیک دیگری از کرالا است.[۳][۴] رقص موهینیاتام نام خود را از کلمه موهینی گرفتهاست؛ که اسم آواتار افسونگر تاریخی خدای هندوویشنو بود، او با توسعه قدرتهای زنانه خود به غلبه خیر علیه شر کمک میکند.[۵]
ریشههای موهینیاتام، مانند همه رقصهای کلاسیک هندی، از کتابناتیا شاسترا، متن باستانی هندو به سانسکریت، است.[۶][۷] با این حال، از سبک لاسیا که درناتیا شاسترا آمده، پیروی میکند. این رقصی ظریف و زنانه است.[۲][۸] این بهطور سنتی یکرقص انفرادی است که پس از آموزش گسترده توسط زنان انجام میشود. رپرتوار موهینیاتام شامل موسیقی به سبککارناستیک، آواز و بازی هم میشود و قسمت رقص معمولاً در قالب یک نمایش و همراه با صدای خوانندهای خارج از صحنه یا خود رقصنده، اجرا میشود. این آهنگ بهطور معمول در ترکیبی مالایایی-سانسکریت به ناممانیپرواوالام است.
اولین اشاره به نام «موهینیاتام» در قرن شانزدهم و در متن حقوقیVyavaharamala پیدا شدهاست، اما اشارهٔ این متن به احتمال زیاد به رقصهای قدیمیتری است که ریشهٔ موهینیاتام کنونی بودند.[۹] این رقص در قرن هجدهم نظاممند شد و به عنوان یک سیستمتنفروشی در زمان استعمارراج انگلیس مورد تحقیر بود و یک سری قوانین از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۸ آن را ممنوع کردند، ممنوعیتی که در سال ۱۹۴۰ مورد اعتراض قرار گرفت.[۱۰] درگیری سیاسی-اجتماعی در نهایت منجر به علاقهمندی مجدد، احیا و بازسازی موهینیاتام توسط مردم کرالا، به ویژه شاعری به نام والاتول نارایانا منون، شد.[۲]