برایتأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه بهشیوهٔ ویکیپدیا برای ارجاع به منابع، با ارائهٔمنابع معتبر بهبهبود این مقاله کمک کنید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. یافتن منابع: "مصیری" – اخبار ·روزنامهها ·کتابها ·آکادمیک ·جیاستور (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید) |
| مصیری | |
|---|---|
![]() | |
| کشور | |
| استان | فارس |
| شهرستان | رستم |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) پیشین | بد مسیر_تبعیدگاه |
| سال شهرشدن | ۱۳۷۸ خورشیدی |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۱٬۰۳۱ تن[۱] |
| روزهای یخبندان سالانه | ندارد |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران۸۳ ب، ۷۳ ی |
مصیری مرکزشهرستان رستم از توابعاستان فارس است. مردم این شهر، لرتبار هستند.[۲]
باتوجه به گسترش شهر مصیری در سالهای اخیر، روستاهای شوسنی، ضامنی، بردکوه و باقری به حوزه شهری این شهر افزوده و درحال حاضر تحت عنوان محله شوسنی، محله ضامنی، محله باقری و محله بردکوه شناخته میشوند.
شهر خفرک که از شهرهای باستانی است در غرب این شهر واقع بوده که آثاری از آن هنوز پابرجاست. آثاری نیز از شهر یا روستایی بزرگ در شمال شرق مصیری معروف به دره «کره تول باقری» وجود دارد. البته آثار اصلی شهرنشینی شهرستان رستم در نزدیکی دهستان بابامیدان قرار دارد، آثاری چون چهار بازار و تل اسپید که نشان از شهرانشان پایتخت چهار هزار ساله ایلام باستان دارند.
طایفههای گوناگونی در این شهر سکونت دارند:
ساکنین اصلی و اولیه این شهر از لحاظ جمعیت و خانوار ازقوم لر طایفه رستم و ایل ممسنی میباشند.
شغل ساکنین اکثراً کشاورزی و محدودی هم دامپروری سنتی و صنعتی است. مصیری یکی از شهرهایی است که دارای زمینهای مساعد کشاورزی آبی است که از رودخانه فهلیان مشروب میشوند. این زمینها در جلگهای بهنام رستم واقع شدهاند.
مصیری در گذشتههای دور، روستای خاننشین بوده است و شاید نقل مکان خان از رستم دو به این منطقه را بتوان به وجود زمینهای مرغوب جلگه (صحرای) شاه حسنی مربوط دانست که از رودخانه فهلیان مشروب میشوند.
در قدیم، کاشت پنبه، چغندر قند، برنج، گندم و برخی غلات دیگر مرسوم بوده است اما به تدریج این غلات محدود گردیده و به گندم و برنج محدود گردید و اخیراً نیزذرت و گاه سویا، کنجد، ماش و… نیز کاشته میشود.
شهرستان رستم یکی از مناطق دارای منابع غنی مختلف میباشد. از جمله این منابع میتوان به جنگلها و مراتع و سایر منابع اشاره نمود.
۶۰ درصد خاک کل منطقه ممسنی را درخت تشکیل میدهد که ۵۰ درصد درختان از نوعبلوط ایرانی باواریتههای متفاوت است. از جمله گیاهان دیگری که در این شهرستان وجود دارد میتوان به افرا، ارژن، پسته وحشی (بنه)، کلخنگ (از خانوده بنه)، انجیر کوهی، کنار (سدر)، رملک (از خانواده کنار)، گیلاس کوهی، انواعی از گون، بادام، بادام شیرین، انگور، و گیاهچههایی چون لیزک، پیاز، کارده، گندمیان، و سایر گیاهان دارویی، خوراکی و صنعتی که در اطراف این منطقه میرویند.
گیاهان ارویی در این منطقه بسیارند که از این دسته میتوان مواردی را برشمرد:
انجیر کوهی، انجدان،بابونه، بادام،بارهنگ،بلوط،بنه، بولاغ اوتی،بومادران،پرسیاوشان، مرورشک، پنیرک (توله)، پونه، الپه، پیاز، تاجیری، تهم شربتی، ترب، تنگس،رازیانه، دینشت، سدر، سگ چیل، سیرکوهی، شاه تره، شکروشک، شنبلیله، عدس تلخ، شوید، شیره بنه، قارچ کوهی، کارده، کاسنی، گیاه کبر، ملخنگ،کنگر، کیالک، گازرک، گاهک، گل دیشک، گل گاوزبان، مرزنجوش یا مرزنگوش، مورد،هندوانه ابوجهل و بسیاری دیگر که برخی از اینها جنبه خوراکی و صنعتی هم دارند.
گیاهان خوراکی بهصورت دانه، ریشه و بعضی نیز برگ و ساقهٔ آنها بهصورت خام یا پهته مورد استفاده قرار میگیرند. برخی از این گیاهان یک یا دو یا سه جنبه را در خود دارند. از جمله گیاهان خوراکی میتوان بدین موارد اشاره کرد:
بلوط، پسته وحشی، کلخنگ، کارده، لیزک، گیلاس کوهی، پیاز کوهی، کاهو کوهی، خارخنگو، بادام، شگروشک (شیره خشک شده آن)، کنگر، نگور، انجیر، کنار، رملک، کیالک، ارژن، و برخی از گیاهان و گیاهچههای دیگر که در این منطقه میرویند.
گیاهان صنعتی در منطقه وجود دارند اما متأسفانه از آنها استفادهٔ کمتری میشود.
برخی از این گیاهان عبارتند از: گیاهبلوط، پسته وحشیَ، گز، ارژن، گون (کتیرا)، سریش، شیره بنه، کیالک، کنار (سدر)[نیازمند منبع]