لوتِتیُمعنصری شیمیایی بانماد Lu وعدد اتمی ۷۱ است. یکفلز سفید نقره‌ای است که مقاوم در برابر فرسایش در محیط خشک است، اما در هوای مرطوب نه. این عنصر آخرین عنصری است که در گروهلانتانیدها قرار دارد (یا در مواردی در نظر گرفته عنصر اول از ۶ دورهفلزات واسطه)، و به‌طور سنتی در میان عناصر خاکی کمیاب به حساب می‌شود. لوتتیم در سال ۱۹۰۷ توسطژرژ اوربان دانشمند فرانسوی، بارون کارل اور فون ولباخ، معدن‌شناس اتریشی وچارلز جیمز، شیمیدان آمریکایی کشف شد. همه این مردان، لوتتیم را به عنوان یک ناخالصی درایتربیم معدنی، تشخیص دادند.
ژرژ اوربان، نخست نام "lutecium" را برای این عنصر جدید انتخاب کرد؛ اما در سال ۱۹۴۹ نگارشِ عنصرِ ۷۱، به لوتتیم تغییر یافت.
لوتتیم یک ماده بسیار فراوان نیست، هر چند به‌طور قابل توجه بیشتر ازنقره درپوسته زمین است. لوتتیم-۱۷۶ (۲٫۵٪) ایزوتوپرادیواکتیو نسبتاً فراوان بانیمه‌عمر حدود ۳۸ میلیارد سال است، و بنابراین برای تعیین سنشهاب‌سنگ‌ها اهمیت دارد. لوتتیم معمولاً در ارتباط باایتریم عنصری رخ می‌دهد و گاهی درآلیاژهای فلزی است و به عنوان یککاتالیزور در واکنش‌های شیمیایی مختلف استفاده می‌شود. لوتتیم-۱۷۷ به-DOTA-تیت برای درمان رادیونوکلئید (پزشکی هسته‌ای را ببینید) در تومورهای غددی عصبی استفاده می‌شود.
↑Yttrium and all lanthanides except Ce, Pm, Eu, Tm, Yb have been observed in the oxidation state 0 in bis(1,3,5-tri-t-butylbenzene) complexes, seeCloke, F. Geoffrey N. (1993). "Zero Oxidation State Compounds of Scandium, Yttrium, and the Lanthanides".Chem. Soc. Rev.22: 17–24.doi:10.1039/CS9932200017.
_NIST_ASD_emission_spectrum.png)
