Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


پرش به محتوا
ویکی‌پدیادانشنامهٔ آزاد
جستجو

لواسان

مختصات:۳۵°۴۹′۱۸″ شمالی۵۱°۳۸′۴۰″ شرقی / ۳۵٫۸۲۱۶۷°شمالی۵۱٫۶۴۴۴۴°شرقی /35.82167; 51.64444
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برای دیگر کاربردها،لواسان (ابهام‌زدایی) را ببینید.
لواسان
لواسون
کشور ایران
استانتهران
شهرستانشمیرانات
بخشلواسانات
سال شهرشدن۱۳۴۹[۱]
مردم
جمعیت۱۸٬۱۴۶ (۱۳۹۵)
جغرافیای طبیعی
مساحت۷۰ کیلومتر مربع
ارتفاع۱۷۰۰ متر
آب‌وهوا
میانگین بارش سالانه۳۵۰ میلی‌متر
اطلاعات شهری
شهردارسید علی حسینی[۲]
ره‌آوردگردو،گیلاس وآلبالو و سیب
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۲۱
وبگاه

لَواسان یکی از شهرهایشهرستان شمیرانات دراستان تهران وبخش لواسانات است. لواسان در درّه‌ای واقع در دامنه‌های جنوبیکوه‌های البرز ساخته شده کهرودخانه جاجرود و شعبه‌های آن (بخشی ازحوضه آبریز دریاچه نمک) در همسایگی آن قرار دارد. شهر لواسان در ۱۱ کیلومتری شمال شرقتهران قرار دارد. فاصله لواسان تااتوبان بابایی تهران حدود ۷ کیلومتر می‌باشد که در کمتر از ۳۰ دقیقه می‌توان به آن دسترسی داشت. همچنین این باغشهر از طریقجاده لشگرک،جاده تلو وبلوار استخر بهتهران دسترسی دارد.

ریشه‌شناسی لواسان و پاره‌ای از تاریخ منطقه

[ویرایش]
  • لواسان در زبان پارسیپهلوی به معنایلبه یا تیغه کوهی است که محل طلوع خورشید است و از دو بخش«لو» و«آسان» تشکیل شده که معانی آن‌ها بدین شرح است: ۱- لو به معنی «لب یا لبه، سره و تیغه کوه» است همچنان‌که درلهجه قدیم مردم تهران «لواشُدَنِ خورشید (به لهجه محلی: لَواشُویَن)» به معنی به سر کوه رسیدن نور خورشید به هنگام غروب است، همچنین به معنای به قله کوه رسیدن انسان یا حیوانات نیز می‌باشد؛ همچنین لو در اینگویش به معنی کنار است (مثل "لو دره" که به چم کنار دره است). "لو" به معنی سره و تیغه کوه در نام نقاطی از معابر کوه‌ها در راه‌های کوهستانیقصران نیز در پاره‌ای از آبادی‌هایقصرانِ درونی بکار می‌رود، مانند سرلو در نزدیکیافجه یا «سر لو فشم (مخففا سلّو فشم)» میان آبادی‌هایآهار وفشم و «سرلوآهاربَشم (مخففا سلّوآهاربشم)» میان آبادی‌هایشهرستانک وآهار و غیره… در کل "لو" صورت محلی کلمه لب (در زبان پهلوی: لَپ[lap]) است و دلیل آن اینکه: هنرمندان لواسانی که در طهران قدیم کار می‌کرده‌اند، خود را لباسانی می‌خوانده‌اند؛ چنان‌که نام سازندهٔ در قدیمی و نفیس بقعه سید اسماعیل در تهران که مورخ به تاریخ ۸۸۶ هجری است؛ در سرلوحه آن چنین خوانده می‌شود: "عمل استاد حسین بن حسن نجار لباسانی" و همچنین نام سازندگان صندوق بقعه امامزاده یحیی، که از سال ۸۹۵ هجری بجا مانده چنین است: " عمل استاد حسین و اخوه محمد بن حسن لباسانی" و نیز در کتیبه مرقد امامزاده قاسم در شمیران به تاریخ ۹۶۳ هجری چنین خوانده می‌شود: " به عمل قطب الدین بن سیف نجار بن اسکندر معصوم لباسانی". ضمناً از تبدیل یافتن "واو" و "ب" به یکدیگر در زبان‌های کهنه و نوی ایرانی شواهد فراوانی مثل "واته" و "باد"، "بالاً و "والاً و صدها مثال دیگر وجود دارد. ۲- واژه آسان که صفت فاعلی از مصدر "آسدن" و ریشه "آس" به معنی بلند شدن و برخاستن و نیز آمدن است، همان است که در نامگذاری سرزمین فارسی‌زبان خراسان نیز بکار گرفته شده است و الف و نون در آخر دو کلمه لواسان و خراسان علامت صفت فاعلی است نه پسوند مکان. خور یا خُر در نامخراسان (یا خوراسان) به معنی خورشید بوده و در کل به معنی جایی می‌باشد که خورشید از آن بالا می‌آید و طلوع می‌کند؛ چنان‌کهفخرالدین اسعد گرگانی که در حدود سال ۴۴۶ هجری داستانویس و رامین را که از ماجراهای افسانه آمیز دوره اشکانی و در اصل به زبان پهلوی بوده، به نظم فارسی برگردانده است، در معنی خراسان اینچنین سروده است:
زبان پهلوی هر کو شناسدخراسان آن بود کز وی خور آسد
خور آسد پهلوی باشد خور آیدعراق و پارس را خور زو بر آید
خورآسان را بود معنی خورآیانکجا از وی خورآید سوی ایران

دیگر موارد نیز اثبات می‌نماید که شبهه‌ای در این که آسان به معنی برآینده و سرزننده است، وجود ندارد، مثلاً به همین معنی کلمه آسغ در لهجه بلوچی و آسین در لهجه استرآبادی (گرگانی) که به معنی آمدن می‌باشند در این گویش‌ها وجود دارند و در لهجه بلوچی نیز آسان با کلمه روش (از ریشه روشن و روشنائی) ترکیب شده و به صورت "روش آسان" معنی برآمدن آفتاب و برخاستن خورشید گرفته است. در زبان ارمنی نیز کلمه اَسَن که از زبان‌های ایرانی (پهلوی) به عاریت گرفته شده به همین معنی موجود است. همچنین استادپورداوود در مقاله خورشید، مندرج در یشتها ذکر کرده است: «خراسان نیز که از قدیم تا به امروز اسم ایالت شرقی ایران است به معنی مشرق است، که جزء اخیر این اسم (آسان) به معنی برآینده و بالارونده است»، با توجه به تفصیلات فوق لواسان نیز به همان صورت به معنای لبه یا جایی است که در آن «بالا آمدن» (اشاره به خورشید) صورت می‌پذیرد بنابراین با لفظی بهتر می‌توان گفت لواسان به معنایتیغه کوهی است که محل برآمدن خورشید می‌باشد زیرا در اصطلاح و شیوه ایرانیان اینطور بوده است که آغاز بامداد را به برآمدن خورشید از پشت کوه یاد می‌کرده‌اند و به ویژه رشته کوهالبرز را جایگاه طلوع خورشید می‌دانسته‌اند که مثال از این باب فراوان است. در اوستا، البرز محل طلوع و غروب خورشید دانسته شده و در مهریشت بند ۱۱۸ آمده است: (با ستایش پسین، یا ستایش پیشین، من تقرب می‌جویم مادامی که خورشید از بالای آن (کوه) بلند هرا (هرابرز یا البرز) طلوع کند و غروب نماید) و در وندیداد چنین آمده است: (برخیز ای خورشید با اسبان تندرو از میان کوه البرز عبور کن و جهان را منور و روشن گردان).[۳][۴][۵][۶][۷][۸]

  • نام لواسان را نخستین بارناصر خسرو قبادیانی بلخی در حدود هزار سال پیش در اوایل کتابسفرنامهء خود بدین صورت در باب کوه دماوند ذکر کرده است:«میانری وآملکوه دماوند است مانند گنبدی که آن را لواسان گویند». بنابراین لواسان ابتدا به کوه دماوند گفته شده و سپس بر منطقه کوهستانی غرب و جنوب غرب کوه دماوند یعنی لواسانات نهاده شده است که حد میان ری و کوه دماوند محسوب می‌شود و با توجه به اینکه در پهنهقصران (معرب کوهسران) که شامللواسانات،رودبار قصران، مابقیشمیران وتهران (بجز ری) نیز می‌شود؛ کوه فراوان است و از این همه کوه، در رشته شرقی آن به ویژهکوه دماوند که مرتفع‌ترین قله این پهنه وسیع است، این خاصیت وجود دارد که آفتاب بامدادی برای مردم هر دوقصران (علیا و سفلی) از آنجا سر بر می‌زند، نام لواسان به معنای تیغهٔ طلوع خورشید برای این منطقه نامی بسیار با مسمی و زیبا به نظر می‌رسد با توجیهی بدین تلخیص که در هر بامداد در پهنه شمالی ری قدیم و تهران کنونی آفتاب از آنجا (یعنی شرق) طلوع می‌کند.[۹]
  • لازم است ذکر شود که گاهی از شهر لواسان در منابع و کتب تاریخی به صورت«کوشک دشت» یاد شده است. کوشک دشت به معنای دشتی است که کاخی در آن واقع می‌باشد.حسین کریمان نگارنده کتابقصران (کوهسران) در ذکر حد شرقی قصران می‌نویسد: علی کامهٔ دیلمی که از سرداران صحنهٔ سیاست به عهد آل بویه بود و فخر الدوله بسال ۳۷۳ هجری او را از میان برداشت، درقصران برای خویش کاخی پی افکند و بعدها آن محل را کوشک دشت گفتند و کوشک دشت امروز شهر لواسان را گویند.ظهیرالدین مرعشی آملی درتاریخ طبرستان و رویان و مازندران در ذیل شرح خروج الثائر باللّه علوی گفته: «علی کامه را در طبرستان نایب خود گردانید و خود به عراق رفت. علی کامه در قصران به کنار جاجرود قصر بنیاد کرد و آنجا می‌بود. الحال آن وادی را کوشک دشت می‌خوانند، و تلی که آنجاست قصر علی کامه بوده است.[۱۰][۱۱] حاج معصومعلی شاه نیز در کتاب طرائق الحقایق از پهنه فعلی شهر لواسان با نام کوشک دشت یاد کرده است. هنوز برخی از بقایا و آثار این کاخ در نزدیکی سد لتیان مشاهده می‌شود.

مکان‌نگاری

[ویرایش]

شهر لواسان در دامنهٔرشته کوه البرز و در موقعیت ۳۵٫۸° عرض شمالی و ۵۱٫۶° طول شرقی واقع شده است. متوسط ارتفاع شهر ۱۷۰۰ متر از سطح دریا است که در ساحل دریاچه سد لتیان به ۱۶۰۰ متر و در شمالی‌ترین نقاط شهر به ۱۸۵۰ متر می‌رسد.[۱۲]

شهر لواسان را از شمال، کوه‌هایورجین، باغدره، کند و سینک*افجه، از سمت باختر کوه‌های قصران، از سمت شمال خاوری و خاور کوه‌های ایرا، فیل زمین، لواسانکوه و جاجرود و از جنوب کوه‌های تلو،قوچک، زینکوه و اراکوه در بر می‌گیرند.

این شهر مرکز بخشلواسانات می‌باشد. بخشلواسانات مناطق زیادی را دربر می‌گیرد امابدنهٔ شهر لواسان را از باختر به خاور محله‌هایلشگرک، باغ سرهنگ قریب، نوشانی،اصطلک،توک مزرعه،اصطلک پایین (کشفیا)،چناربن،احمدآباد،باستی،شورکاب،جائیج (جاج)،گلندوک (گلهم دو رودک)،نجارکلا (شامل سیدپیاز)،دستگرد،قاضی‌آباد،ناران،کلاک،باغ دره،سبو کوچک،تیمورآباد،ناظم آباد وسبو بزرگ وافجه، تشکیل می‌دهند. هر یک از محله‌های نامبرده فوق تا قبل از تأسیس شهرداری لواسان در سال ۱۳۴۹ توسط باغات و مزارع احاطه شده بودند اما با رشد شهرنشینی و مهاجرت و گسترش شهر لواسان که ناگزیر همراه با تخریب باغات و مزارع و تبدیل آن‌ها به ساختمان‌های مسکونی و ویلاها بوده است؛ به مرور بزرگتر شده و به همدیگر چسبیده، یکپارچه و ادغام گردیده‌اند.

جمعیت

[ویرایش]

این شهر در سرشماری سال ۱۳۹۵ دارای ۱۸٬۱۴۶ نفر جمعیت بوده است که شامل ۹۳۱۸ نفر مرد، ۸۸۲۸ زن و ۶۱۳۰ خانوار بوده است.

نام درست شهر لواسان

[ویرایش]

نام شهر لواسان بدون پسوند یا پیشوند می‌باشد و نباید آن را با دهستان لواسان کوچک یا دهستان لواسان بزرگ که دیگر مناطق بخش لواسانات هستند، اشتباه گرفت. گاهی اشتباهاً آن را شهر گلندوک یا شهر لواسان کوچک می‌نامند که این اسامی غیررسمی بوده و کاربرد ندارند زیرا دهستان لواسان بزرگ یا مرکز آن یعنی روستای لواسان بزرگ، شهر نیستند که برای رفع تشابه اسمی با آن‌ها از پسوند استفاده شود و اگر هم روزی شهر شوند وسعت آن‌ها به اندازه‌ای نیست که بزرگتر از شهر لواسان باشند. گذاشتن نام: «محله گلندوک» بر کل شهر لواسان که تنها یکی از چندین محله شهر لواسان است نیز یک غلط مصطلح دیگر است که در برخی موارد دیده می‌شود در حالی که برخی محله‌های شهر لواسان مثلنجارکلا و سبو از وسعت بیشتری برخوردارند و تنها دلیل این امر این است که شهرداری لواسان در بدو تأسیس در محلهگلندوک احداث گردیده است. شهرفرحناز نام سابق لواسان بود که در دورهپهلوی دوم برای مدت کوتاهی بر روی این شهر نهاده بودند که با اعتراض اهالی شهر مجدداً به صورت شهر لواسان نامگذاری شد.[۱۳]

زبان گفتاری

[ویرایش]
نقشهٔ زبانی استان تهران، رنگ سبز تیره زبان مازندرانی، رنگ سبز روشن گویش‌های فارسی-مازندرانی (تجریشی، لواسانی و دماوندی)، رنگ زرد زبان فارسی

بومیان لواسان و بیشتر آبادی‌ها بخش لواسانات بهگویش لواسانی صحبت می‌کنند با این حال برخی آبادی‌های لواسان همچون همچونایرا ووسکاره به زبان مازندرانی صحبت می‌کنند.[۱۴]گویش لواسانی گونه ای ازگویش‌های فارسی-مازندرانی می‌باشد که شباهت بسیاری بهزبان مازندرانی دارد.دانشنامه ایرانیکا درباب زبان مردم لواسان آورده است: مردم لواسان زبان بومی آمیخته‌ای اززبان فارسی وزبان‌های کاسپین دارند تا جایی که بهزبان مازندرانی در روستاهای جنوب شرق لواسان چونوسکاره وایرا می‌رسد[۱۵]گیتی دیهیم در کتاببررسی خرده‌گویش‌های منطقهٔ قصران به انضمام واژه‌نامهٔ قصرانی آورده است: البته زبان رایج درلالان ماننداوشان، فشم، میگون و لواسان، کاملاًتاتی نیست وزبان مازندرانی بسیار در آن نفوذ یافته است. گویش مردم لالان به گویش روستاهایامامه،زایگان،آبنیک،گرمابدر،میگون وشمشک در قصران بسیار نزدیک است. نفوذمازندرانی در زبان تاتی قصران به این دلیل است که قصران در گذشته تحت حاکمیتطبرستان قرار داشته اما در تقسیمات کشوری معاصر جزواستان تهران محسوب می‌شود.[۱۶][۱۷][۱۸][۱۹]

نژاد

[ویرایش]
سرزمین مادها (شاخه‌ای از آریائی‌ها) که شامل ری،شمیران و لواسانات نیز می‌گردیده است.

نژاد مردم بومی شهر لواسان و مناطق دیگر لواسانات آریائی و همانند شهرری باستان از شاخهمادها می‌باشد که به مرور زمان در پی مهاجرت‌های اقوام بنا به دلایل گوناگونی مثل جنگ، تجارت، کار، تبعید، حکمرانی و… اختلاط‌هایی با یونانی‌ها، سادات هاشمی و نیز اقوام دیگر ساکن در فلات ایران داشته است.[۲۰][۲۱]

سد لتیان و لواسان

[ویرایش]

در جنوب لواسانسد لَتیان قرار دارد که در سال ۱۳۴۶ به بهره‌برداری رسیده است. این سد بتونی نقش بسزایی در تأمین آب و برق شهر تهران دارد. نام این سد قبل از انقلابفرحناز بوده است.رودخانهٔ جاجرود که از ارتفاعات کوه‌هایدربندسر،گرمابدر، ایگل،زایگان و قسمت جنوبیتوچال (بخشی از کوه‌هایالبرز مرکزی) سرچشمه می‌گیرد، آبریز اصلی سد است.رودخانه‌های لوارک (کند)،افجه ولار (برگ جهان) ونیکنامده که قبل از احداث سد شاخه‌هایی از رود جاجرود بودند و به جاجرود می‌ریختند با گذر از لواسان، امروزه به خود دریاچهٔ سد می‌ریزند.قبل از احداث سد در مکان امروزی دریاچهٔ سد، روستایآباد گارکلو و باغستانی که به آن شانی (شاهانی) می‌گفتند وجود داشته کهدولت با قیمت خوبی زمین‌های اهالی را در سال ۱۳۴۳ خریداری نمود و اهالی در محله‌هاینجارکلا،شورکاب،ناران وکلاک ساکن شدند.[نیازمند منبع]

محله‌های داخل محدوده شهری لواسان

[ویرایش]

آثار باستانی و ملی شهر لواسان

[ویرایش]
غارموزه وزیری
غارموزه وزیری از جاذبه‌های لواسان

جاذبه‌های طبیعی و گردشگری شهر لواسان

[ویرایش]

مکان‌های مذهبی شهر لواسان

[ویرایش]

در شهر لواسان سه امامزاده بنام‌هایامامزاده عبدالله وامامزاده فضلعلی و امامزاده پیرعطا به ترتیب در محله‌های جائیچ (جاج)، ناران و سبو بزرگ شهر مدفون هستند. متولیان امامزاده‌های لواسان اغلب افراد بومی هستند. هر محله شهر لواسان حداقل یک مسجد و چند حسینیه و تکیه دارد. حسینیهعلی پروین در منزل شخصی اش واقع در محله شورکاب لواسان احداث گردیده است.[۲۲]

پانویس

[ویرایش]
  1. «معرفی شهرستان شمیرانات». فرمانداری شمیرانات. بایگانی‌شده ازاصلی در ۷ فوریه ۲۰۱۸.
  2. https://www.lavasan.ir/fa-IR/DouranPortal/4622/Person/view/14493/8
  3. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 35».[پیوند مرده]
  4. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 36».[پیوند مرده]
  5. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 37».[پیوند مرده]
  6. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 38».[پیوند مرده]
  7. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 39».[پیوند مرده]
  8. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 40».[پیوند مرده]
  9. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 34».[پیوند مرده]
  10. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 15».[پیوند مرده]
  11. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 16».[پیوند مرده]
  12. «نقشه توپوگرافی شهر لواسان». بایگانی‌شده ازاصلی در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۲.
  13. اسناد مجلس شورای اسلامی" «شهر فرحناز» مقدار|نشانی= را بررسی کنید (کمک).[پیوند مرده]
  14. حبیب برجیان،گویشهای پارسی-تبری در منطقه انتقال زبان با مرز مازندران،۱۹۸.
  15. The natives of Lavāsānāt are of Caspian stock and the local vernacular is a blend of Persian and Caspian, approaching Māzandarāni in the southeastern villages of Irā and Veskāra, Giti Deyhim and EIr. , “LAVĀSĀN,” Encyclopædia Iranica, online edition
  16. دیهیم گیتی، کتاب «بررسی خرده‌گویش‌های منطقه قصران»، ۱۳۸۴، چاپ اول، نشر فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
  17. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج ۱ ص ۵۷۹، ملا سحری طهرانی، زبان ملاسحری همانندی کامل با زبان ده‌نشینان کنونی شمیران همچون آبادیهای ونک و کن واوین و سولقان و رندان و غیره دارد».[پیوند مرده]
  18. «گویش‌های تاتی». بایگانی‌شده ازاصلی در ۳۱ اوت ۲۰۱۸.کاراکتر C1 control character در|نشانی= در موقعیت 78 (کمک)
  19. «جغرافیای انسانی شمیران». بایگانی‌شده ازاصلی در ۸ نوامبر ۲۰۱۲.
  20. «kurdologists , medes and Tati of Tehran: The Kurdologist Martin van Bruinessen argues against the attempt to take Medes as ancestors of the Kurds.[68] Modern scholars who consider central Iranian dialects, mainly those of Kashan area, and Tati of Tehran area as the only direct offshoots of the Median language.[74]».
  21. «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 170 باب مردم قصران الف_نژاد و قبایل».[پیوند مرده]
  22. «مداحی وسخنرانی رویانیان در حسینیه علی پروین». بایگانی‌شده ازاصلی در ۱۳ اوت ۲۰۱۴.

منابع

[ویرایش]
مرکز شهرستان
بخش‌ها
مرکز
موقعیت استان تهران در ایران.
موقعیت استان تهران در ایران.
شهرستان‌ها
شهرها
جاذبه‌های گردشگری
مرکزی
جزء شهر تهران
شهرهای پرتراکم و پرمهاجر
توابع
شهرهای جدید
شهرهای کم‌تراکم و کم‌مهاجر
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لواسان&oldid=42944278»
رده‌ها:
رده‌های پنهان:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp