لَندَن (بهانگلیسی:London)پایتخت و بزرگ‌ترین شهرانگلستان و در عین حالبریتانیا است.[۳][۴] این شهر در کنار رودتیمز در جنوب شرقی انگلستان، در ابتدایپای‌رود ۸۰ کیلومتری که بهدریای شمال می‌رسد، قرار داشته و بنابر برآورد سال ۲۰۲۵ جمیعت آن ۹٬۸۴۱٬۰۰۰ نفر است. لندن به مدت بیش از دو هزار سال سکونت‌گاهی چشمگیر بوده است. این شهر توسطرومیان که آن رالوندینیوم نامیدند، بنا نهاده شده است.[۵]سیتی لندن، هستهٔ تاریخی و مرکز تجاری لندن - ناحیه‌ای به مساحت ۲٫۹ کیلومتر مربع - دارای محدوده‌ای مشابه با محدودهٔ شهر در دورانقرون وسطی است.[۶][۷][۸][۹][۱۰] شهر مجاوروست‌مینستر یک منطقهٔ داخلی از شهر لندن است که در طول سده‌ها دولت ملی در آن مستقر بوده است. سی و یکمنطقه‌ی دیگر در شمال و جنوب رود تیمز، لندن مدرن را تشکیل می‌دهند. لندن توسط شهردار وشورای شهر اداره می‌شود.
لندن یکی ازشهرهای جهانی بسیار مهم بوده[۱۱] و قدرتمندترین،[۱۲] مطلوب‌ترین،[۱۳] تأثیرگذارترین،[۱۴] پربازدیدترین،[۱۵] گران‌ترین،[۱۶] پایدارترین،[۱۷] سرمایه‌گذاشتنی‌ترین،[۱۸] مناسب‌ترین شهر برای کار[۱۹] شناخته می‌شود. این شهر تأثیر بسزایی بر روی پژوهش، فرهنگ، هنر، دادوستد، آموزش، سرگرمی، مد، اقتصاد، بهداشت و درمان، رسانه، خدمات تخصصی، توسعه گردشگری و ترابری و در نهایت همزیستی نژادهای مختلف انسانی دارد.[۲۰] لندن از نظر عملکرد اقتصادی رتبهٔ ۲۶ ام را در میان ۳۰۰ شهر بزرگ جهان دارد.[۲۱] این شهر یکی از بزرگ‌ترین مراکز مالی[۲۲] و پنجمین یا ششمینشهر بر پایهٔ تولید ناخالص داخلی است.[۲۳][۲۴][۲۵][۲۶][۲۷] لندن پربازدیدترین شهر از نظر تعداد مسافران خارجی[۲۸] و دارایشلوغ‌ترین سیستم فرودگاهی بر اساس ترافیک مسافر است.[۲۹] این شهر میزبان بیشترین تعداد شرکت‌هایخرده‌فروشی بین‌المللی بوده[۳۰] و از این رو یک مقصد سرمایه‌گذاری پیشرو محسوب می‌شود.[۳۱] در سال ۲۰۲۰، لندن پس ازمسکو دومین شهر از لحاظ تعداد میلیاردرها در اروپا[۳۲] و در سال ۲۰۱۹، دارای بیشترین تعدادفوق‌ثروتمندان در اروپا بوده است.[۳۳] این شهر دارای بیشترین تراکم دانشگاه‌ها در اروپا بوده[۳۴] و دانشگاه‌های والارَده‌ای مانندامپریال کالج،کینگز کالج (در حوزهٔعلوم طبیعی،پژوهش وکاربردی)، ومدرسهٔ اقتصاد (در حوزهٔعلوم اجتماعی) در آن قرار دارند.[۳۵] در سال ۲۰۱۲، لندن اولین شهری شد که تا کنون میزبان سه دوره ازبازی‌های المپیک تابستانی بوده است.[۳۶]
شهر لندن طبق آمارهای رسمی ۲۰۲۳ جمعیتی بالغ بر ۹٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر را در داخل محدوده شهری خود گنجانده است و به عنوان سومین شهر پرجمعیتاروپا پس ازاستانبول ومسکو مطرح می‌شود. مساحت این شهر روز به روز افزایش می‌یابد، به طوری که امروزه شهر از محدوده خودش بزرگ‌تر شده و جمعیتش به ۹٬۴۰۰٬۰۰۰ رسیده است. جمعیت منطقه پایتختی انگلستان بین ۱۲ تا ۱۴ میلیون نفر تخمین زده می‌شود. شهر لندن به‌دلیلمهاجرت از نقاط مختلف به این شهر، دارایتمدن، فرهنگ،دین وآداب و رسوم خاص خود هستند، به طوری که امروزه ۳۰۰زبان گوناگون در این شهر تکلم می‌شود.
در سال ۱۹۹۳ بقایای یک پل متعلق بهعصر برنز در ساحل جنوبی رودخانه پیش از رسیدن بهپل ووکسهال کشف شد.[۳۹] این پل می‌توانسته روی رودخانه تیمز قرار داشته باشد یا اینکه ساحل را به یک جزیره که اکنون دیگر وجود ندارد متصل کند.تاریخ‌گذاری رادیوکربن دو الوار نشان می‌دهد که آن‌ها متعلق به سال‌های ۱۲۸۵–۱۷۵۰ پیش ازدوران مشترک هستند.
در سال ۲۰۱۰ زیربنای یک سازه بزرگ چوبی متعلق به سال‌های ۴۵۰۰–۴۸۰۰ پیش از دوران مشترک[۴۰] در ساحل جنوبی رودخانه تیمز پس از پل ووکسهال کشف شد.[۴۱] کاربرد این سازه متعلق به دورانمیان‌سنگی مشخص نیست.
پس از هجوموایکینگ‌ها به انگلستان که به ساقط شدن دو پادشاهینورثامبریا در شمال ومرسیا در مرکز منجر شد،پادشاهی وسکس در جنوب تنها حاکمیت انگلیسی بود که توانستاستقلال خود را حفظ کند. پادشاهان این سرزمین بعدها توانستند با سلطه بر نواحی دیگر، حاکمیت بر کل انگلستان را به دست بگیرند و حتی خود را «امپراتوران کلبریتانیا» بخوانند. همین موضوع با تابع و خراج گذار نمودن مابقی انگلستان، سبب افزایش ثروت و اهمیت مناطق جنوبی به خصوص مراکز حکومتی آن‌ها، در ابتداوینچستر و بعدها لندن، شد.[۴۲]
در فاصله ۲ تا ۵ سپتامبر ۱۶۶۶ میلادی قسمت قرون وسطایی لندن که در داخلدیوار رومی شهر قرار داشت، در اثر یکآتش‌سوزی بسیار بزرگ به‌طور کلی ویران شد و از بین رفت.بازسازی شهر بیش از ده سال طول کشید و تحت سرپرستی دانشمندرابرت هوک به‌عنوان بازبین شهر لندن انجام گرفت.[۴۷][۴۸][۴۹]در سال ۱۷۰۸ شاهکارکریستوفر رن یعنیکلیسای جامع سنت پل تکمیل شد.
با شروعانقلاب صنعتی در بریتانیاشهرنشینی به‌صورت بی‌سابقه‌ای رشد کرد و تعداد خیابان‌های بزرگ متمرکز به خرده‌فروشی و فعالیت‌های تجاری به‌سرعت زیاد شد.[۵۰][۵۱]لندن از سال ۱۸۳۱ تا ۱۹۲۵ بزرگ‌ترین شهر جهان (از نظر جمعیت) بود[۵۲] و چگالی جمعیتی آن به ۳۲۵ نفر در هر هکتار می‌رسید.[۵۳]
لندن، که به‌عنوانلندن بزرگ نیز شناخته می‌شود، یکی از نهناحیه در انگلستان و بالاترین تقسیمی است که بیشتر کلان‌شهر را در بر می‌گیرد.سیتی لندن زمانی تمام زیستگاه را در بر می‌گرفت اما پس از گسترش نواحی شهریشرکت سیتی لندن در برابر تلاش‌ها برای یکی کردن سیتی با حومه شهر مقاومت کرد و به همین دلیل «لندن» به شیوه‌های مختلفی قابل تعریف است.[۵۴]
چهل درصد لندن بزرگ به‌وسیلهشهر پستی لندن پوشش داده می‌شود که در آنجا "LONDON" بخشی از آدرس‌های پستی است.[۵۵]پیش‌شماره تلفن لندن (۰۲۰) سطح بیشتری را پوشش می‌دهد که تقریباً هم‌اندازه لندن بزرگ است، گرچه مناطقی وجود دارند که اندکی خارج لندن بزرگ هستند و همان پیش‌شماره را دارند و مناطقی وجود دارند که داخل لندن بزرگ هستند و پیش‌شماره متفاوتی دارند. در برخی محل‌ها مرزهای لندن بزرگ باآزادراه ام۲۵ تراز شده‌اند.[۵۶]
میانگین بالاترین و پایین‌ترین دما به مقیاس فارنهایت
بارندگی به مقیاس اینچ
بازه دمای لندن از حداکثر ۴۰٫۲ درجه سانتیگراد (۱۰۴٫۴ درجه فارنهایت) در هیترو در تاریخ ۱۹ ژوئیه ۲۰۲۲ تا حداقل ۱۶٫۱- درجه سانتیگراد (۳٫۰ درجه فارنهایت) در نورثولت در تاریخ ۱ ژانویه ۱۹۶۲ متغیر بوده است.[۵۹][۶۰]
تاریخچه مقدارفشار اتمسفری در این شهر از سال ۱۶۹۲ ضبط شده است. بالاترین مقدار فشار در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۲۰ برابر مقدار ۱۰۴۹٫۸ میلی‌بار (۳۱٫۰۰اینچ جیوه) بوده است.[۶۱]
تابستان‌ها معمولاً گرم و گاهی سوزان هستند. دمای هوای میانگین لندن در ماه ژوئیه ۲۳٫۵ درجه سانتیگراد (۷۴٫۳ درجه فارنهایت) است. به‌طور متوسط هر سال در لندن ۳۱ روز با دمای بالای ۲۵ درجه سانتیگراد (۷۷٫۰ درجه فارنهایت) و ۴٫۲ روز با دمای بالای ۳۰٫۰ درجه سانتیگراد (۸۶٫۰ درجه فارنهایت) دارد. در مدتموج گرمای اروپایی ۲۰۰۳ گرمای طولانی‌مدت باعث صدها مرگ مرتبط با گرما شد.[۶۲]
زمستان‌ها معمولاً سرد هستند و تغییرات دمایی کم است. برف سنگین نادر است اما معمولاً در هر زمستان حداقل یک بار برف می‌بارد. بهار و پاییز دمای مطبوعی دارند. لندن به‌عنوان یک شهر بزرگ به‌صورت قابل‌توجهی دارای اثرجزیره گرمایی شهری است،[۶۳] به‌طوری که مرکز لندن گاهی ۵ درجه سانتیگراد (۹ درجه فارنهایت) از حومه و حاشیه شهر گرمتر می‌شود.
نواحی شهری در لندن با نام‌هایی مانندمی‌فر،سات‌ارک،ومبلی ووایت‌چپل شناسایی می‌شوند. این نام‌ها به‌صورت غیررسمی تخصیص داده شده‌اند و ممکن است نام روستاهایی باشند که با گسترش شهری جذب شده‌اند یا نام قدیمی منطقه‌ها و محله‌هایی باشند که بعدها جایگزین شده باشند. این نام‌ها به‌صورت سنتی مورد استفاده باقی مانده‌اند و به یک محله با ویژگی‌های خاص اشاره می‌کنند اما مرزهای رسمی ندارند.
مدیریت لندن از دو سطح تشکیل شده است: سطح شهری-استراتژیک و سطح محلی.اداره تصدی لندن بزرگ (GLA) هماهنگی‌های مربوط به سطح شهری را برعهده دارد و مدیریت سطح محلی برعهده ۳۳ مقام کوچکتر است.[۶۷] اداره تصدی لندن بزرگ از دو جزء که از طریق انتخابات مشخص می‌شوند تشکیل می‌شود:شهردار لندن که قدرت اجرایی دارد وشورای شهر لندن که تصمیمات شهردار را به‌دقت بررسی می‌کند و می‌تواند پیشنهاد بودجه سالانه شهردار را قبول یا رد کند. مقر اصلی اداره تصدی لندن درسیتی هال درمنطقه نیوهام لندن قرار دارد.صادق خان از سال ۲۰۱۶ شهردار لندن است.[۶۸][۶۹]
سرشماری ۲۰۲۱ نشان می‌دهد که ۳٬۵۷۵٬۷۳۹ نفر یا ۴۰٫۶ درصد جمعیت لندن متولد خارج بریتانیا هستند که باعث می‌شود لندن دومین شهر بزرگ بعد از نیویورک از نظر مقدار مطلق جمعیت مهاجر باشد.[۷۲]حدود ۶۹ درصد کودکان متولد سال ۲۰۱۵ در لندن حداقل دارای یک والد متولد خارج هستند.[۷۳]جدول زیر رایج‌ترین کشورهای محل تولد شهروندان لندن را نشان می‌دهد.قابل توجه است که تعدادی از شهروندان متولد آلمان در واقع کودکانی هستند که در زمان خدمت والدینشان به نیروهای نظامی بریتانیا در آلمان به‌دنیا آمده‌اند.[۷۴]
صنعتی‌شدن باعث شد که جمعیت لندن در سده ۱۹ و ۲۰ زیاد شود و در یک بازه زمانی در اواخر سده ۱۹ و اوایل سده ۲۰ لندن پرجمعیت‌ترین شهر جهان بود.بیشترین مقدار آن ۸٬۶۱۵٬۲۴۵ در سال ۱۹۳۹ قبل از شروعجنگ جهانی دوم بود اما در سرشماری ۲۰۰۱ مقدار آن به ۷٬۱۹۲٬۰۹۱ کاهش پیدا کرد. جمعیت در بین دو سرشماری ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ حدود یکمیلیون افزایش پیدا کرد و به ۸٬۱۷۳٬۹۴۱ رسید.[۷۵]
طبق آمار دفتر آمار ملی بریتانیا، بر اساس سرشماری سال ۲۰۲۱، ۵۳٫۸٪ از ۸٬۱۷۳٬۹۴۱ ساکن لندنسفیدپوست بودند، که ۳۶٫۸٪سفیدپوست بریتانیایی، ۱٫۸٪ سفیدپوست ایرلندی، ۰٫۱٪ کولی/ایرلندی مسافر، ۰٫۴٪ رُمی و ۱۴٫۷٪ سایر سفید پوستان طبقه‌بندی شده بودند. در همین حال، ۲۲٫۲٪ از لندنی‌ها از نژاد آسیایی یا ترکیب با آسیایی بودند که ۲۰٫۸٪ از تبار کامل آسیایی و ۱٫۴٪ ترکیب با آسیایی بودند و اعراب نیز ۱٫۶٪ از این دسته هستند ۱۵٫۹٪ از جمعیت لندن از نژاد سیاهپوست یا مختلط با سیاهپوست بودند. ۱۳٫۵٪ از تبار کامل سیاهپوست بودند و افراد دارای پیشینه ترکیبی سیاه ۲٫۴٪ بودند.
براساسسرشماری ۲۰۱۱ بریتانیا ۴۸٫۴٪ مردم شهر لندن مسیحی هستند، پس از ۲۰٫۷٪ مردم این شهر بدون دین، ۱۲٫۴٪ مسلمان، ۵٪ هندو، ۱٫۸٪ یهودی، ۱٫۵٪ سیک، ۱٪ بودایی، ۰٫۶ سایر ادیان و ۸٫۵٪ دین خود را اظهار نکرده‌اند.
کاکنی به‌صورت گسترده‌ای در لندن مخصوصاً به‌وسیلهطبقه کارگر وطبقه متوسط رو به پایین صحبت می‌شود. این لهجه به منطقهایست اند و منطقه وسیع‌ترایست لندن نسبت داده می‌شود و اینکه آغاز آن در سده ۱۸ میلادی بوده است. اما نظر دیگری وجود دارد که شیوه سخن کاکنی بسیار قدیمی‌تر است.[۷۸]
انگلیسی پای‌رودی لهجه‌ای میانی بین کاکنی و فصیح است.[۸۴] این لهجه به‌وسیله طیف وسعی از مردم از طبقات مختلف در لندن و جنوبشرق انگلستان صحبت می‌شود و به رود تیمز و پای‌رود آن نسبت داده می‌شود.[۸۵]
صنعت مالی لندن درسیتی لندن وکنری وورف، دو منطقه تجاری مهم در لندن، مستقر است. لندن یکمرکز مالی برجسته جهانی و مهم‌ترین محل سرمایه‌گذاری است. تولید ناخالصی شهر لندن برابر با ۱٫۰۷ تریلیون دلار بوده است دو برابر کل تولید ناخالصی داخلی کشور ایران در سال ۲۰۱۹.[۸۶][۸۷] لندن پس از مدتی کوتاهی بعد از سال ۱۷۹۵ کهجمهوری هلند در برابر ارتش‌های ناپلئونی فروپاشید به یک مرکز برجسته مالی تبدیل شد. این اتفاق موجب انتقال بسیاری از بانکداران مستقر در آمستردام به لندن شد. همچنین برجستگی سیستم بازار-محور لندن در مقایسه با سیستم بانک-محور در آمستردام در سده ۱۸ بیشتر شد.[۸۸]
بانک انگلستان که در سال ۱۶۹۴ تأسیس شده است الگویی برای بانک‌های مرکزی امروزی محسوب می‌شود.
لندن در میانه سده ۱۹ به یک مرکز مالی پیشرو تبدیل شده بود و در انتهای آن سده بیش از نیمی از تجارت دنیا با پول رایج بریتانیا تأمین مالی می‌شد.[۸۹] در سال ۲۰۱۶ لندن در صدر رتبه‌بندیشاخص مراکز مالی جهانی (GFCI) قرار داشت.[۹۰]
تا میانه سال ۲۰۰۷ حدود ۳۲۵۰۰۰ نفر در حوزهخدمات مالی در لندن مشغول به کار بوده‌اند. بیش از ۴۸۰ بانک خارجی در لندن حضور دارند که از هر شهر دیگری در جهان بیشتر است. همچنین، لندن بزرگ‌ترین مرکز تجارت ارز است. حجم میانگین روزانه تجارت ارز ۵٫۱ تریلیون دلار است و حدود ۳۷ درصد آن در لندن انجام می‌شود.[۹۱]سیتی لندن در کنار ساختمان‌های مرکزی مربوط به بخشخدمات حرفه‌ای،بانک انگلستان،بورس لندن ولویدز لندن را نیز در خود جای داده است.[۹۲]
لندن یکی از مراکز اصلی گردشگری و یکی از صنایع مهم این شهر محسوب می‌شود[۹۳] و میزان درآمد حاصل از گردشگران سالانه ۱۵ میلیارد پوند است.[۹۴] لندن با داشتن ۱۴ میلیون گردشگری بین‌المللی پربازدیدترین شهر در اروپا محسوب می‌شود.[۹۵]
در سال ۲۰۱۰ میلادی ۱۰ مکان پربازدید در شهر لندن به شرح زیر است:[۹۶]
لندن به‌دلیل داشتن جمعیت زیاد و تنوع قومیتی، غذاهای بسیار متنوعی را فراهم می‌کند. مراکز غذایی شامل رستوران‌های بنگلادشی درخیابان بریک‌لین و رستوران‌های چینی درمحله چینی‌ها است.[۹۷] تعداد زیادی رستوران چینی بیرون‌بر در سراسر لندن وجود دارند و رستوران‌های هندی نیزغذاهای هندی و انگلیسی-هندی ارائه می‌کنند.[۹۸] اولین مغازهچیپس و ماهی تقریباً در ۱۸۶۰ میلادی به‌وسیله جوزف مالین، یک مهاجر یهودی، درناحیه بو در لندن بازگشایی شد.[۹۹][۱۰۰]صبحانه کامل انگلیسی ازدوره ویکتوریا وجود داشته است و بسیاری از کافه‌های لندن در تمام روز آن را ارائه می‌کنند.[۱۰۱] پنج رستوران۳-ستاره میشلن در لندن وجود دارند که ازجمله آن‌ها رستورانگوردون رمزی درچلسی است.[۱۰۲]
موزه‌ها و گالری‌های زیادی در لندن وجود دارند که بازدید از اغلب آن‌ها رایگان است. این مجموعه‌ها یکجاذبه توریستی بزرگ و دارای نقش مهم پژوهشی هستند. نخستین این مجموعه‌هاموزه بریتانیا دربلومزبری است که در سال ۱۷۵۳ تأسیس شده است.[۱۰۹]
کنترل و گسترش حمل‌ونقل یکی از وظایف اصلی شهرداری لندن است، لندن یکی از قدیمی‌ترین و مجهزترین شهرهای جهان در زمینه ترابری عمومی است.متروی لندن که در سال ۱۸۶۳ تأسیس شده قدیمی‌ترین مترو جهان[۱۲۲][۱۲۳] و با ۲۷۰ ایستگاه دومین مترو جهان از لحاظ مسافت می‌باشد.[۱۲۴] همچنین لندن دارای خطوط متعدد ریلی و ایستگاه‌های قطار برای جابه‌جایی مسافر به مناطق حومه و تمام انگلستان می‌باشد.متروی لندن سالانه (۲۰۲۳–۲۰۲۲) ۱٫۰۲۶ میلیارد سفر انجام می‌دهد.[۱۲۲][۱۲۳][۱۲۵]
گرچه بیشتر سفرها درلندن مرکزی با حمل و نقل عمومی انجام می‌شود، سفر با ماشین در حومه شهر رواج دارد. تعدادی جاده کمربندی در شهر وجود دارند که ازجمله آن‌ها موارد زیر قابل ذکر هستند:جاده کمربندی داخلی (اطراف مرکز شهر)، جاده‌های مدور شمالی و جنوبی (داخل حومه)، و بزرگراه بیرونی (آزادراه ام۲۵ که در بیشتر نقاط مقداری بعد از مناطق تجمع جمعیتی قرار دارد). این جاده‌های کمربندی با تعدادی جاده شلوغ شعاعی تقاطع دارند اما تعداد خیلی کمی از آن‌ها واردلندن مرکزی می‌شوند.آزادراه ام۲۵ با طول ۱۸۸ کیلومتر (۱۱۷ مایل) دومین بزرگراه کمربندی طولانی در اروپا است.[۱۲۶]جاده ای۱ وآزادراه ام۱ لندن را بهلیدز،نیوکاسل وادینبرو متصل می‌کنند.[۱۲۷]
اتوبوس نیو رودمستر که جایگزین اِی‌ای‌سی رودمستر شد و در سال ۲۰۱۲ وارد سرویس شد. اتوبوس‌های دوطبقه قرمز از نمادهای لندن هستند.
شبکه اتوبوس‌های شهری لندن با ۹٫۳۰۰ وسیله نقلیه در بیش از ۶۷۵ مسیر با حدود ۱۹٫۰۰۰ ایستگاه به‌صورت ۲۴ ساعته فعالیت می‌کند.[۱۲۸] بیش از ۲ میلیارد سفر در سال ۲۰۱۹ در این شبکه انجام شده است.[۱۲۹] از سال ۲۰۱۰ گردش مالی این شبکه به‌صورت میانگین ۱٫۲ میلیارد پوند بوده است.[۱۳۰] لندن یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های اتوبوسی قابل دسترس برای ویلچر در دنیا را دارد[۱۳۱] و از سال ۲۰۰۷ با معرفی اعلان‌های سمعی-بصری برای افراد دارای مشکلات بینایی و شنوایی دسترس‌پذیرتر نیز شده است.[۱۳۲]
مرکز اتوبوس‌های بین‌شهری لندنایستگاه اتوبوس‌های بین‌شهری ویکتوریا یک ساختمانآرت دکو بازگشایی‌شده در سال ۱۹۳۲ است. این ایستگاه در گذشته به‌وسیله مجموعه‌ای از شرکت‌ها ذیل نام اتوبوس‌های بین‌شهری ساحلی لندن مدیریت می‌شد، اما خدمات اتوبوس‌های بین‌شهری و ایستگاه آن در سال ۱۹۷۰ ملی شدند و به بخشی از شرکت ملی اتوبوسرانی تبدیل شدند. ایستگاه اتوبوس در سال ۱۹۸۸ به‌وسیله حمل‌ونقل لندن (که بعداً بهشرکت حمل و نقل لندن تغییر نام داد) خریداری شد. ایستگاه اتوبوس‌های بین‌شهری ویکتوریا سالانه به ۱۴ میلیون مسافر به مقاصدی در بریتانیا و قاره اروپا خدمات می‌دهد.[۱۳۳]
لندن دارای یک شبکه مدرن تراموآ به نامترام‌لینک است که مرکز آن درکرویدون درلندن جنوبی قرار دارد. شبکه تراموآ دارای ۳۹ ایستگاه و ۴ خط است و ۲۸ میلیون مسافر را در سال ۲۰۱۳ جابه‌جا کرده است.[۱۳۴][۱۳۵] شرکت حمل و نقل لندن از سال ۲۰۰۸ مالک تمام شبکه ترام‌لینک است و آن را اداره می‌کند.[۱۳۶]
محل کرایه دوچرخه نزدیک به محله ویکتوریا در لندن مرکزی.
در منطقهلندن بزرگ روزانه حدود ۶۷۰٫۰۰۰ نفر از دوچرخه استفاده می‌کنند.[۱۳۷] یعنی حدود ۷٪ از جمعیت ۸٫۸ میلیونی در هر روز از دوچرخه استفاده می‌کنند.[۱۳۸] محبوبیت دوچرخه به‌عنوان روشی برای جابه‌جایی در لندن درحال افزایش است. اجرای برنامهسامانه دوچرخه اشتراکی در ژوئیه ۲۰۱۰ موفقیت‌آمیز بوده است و به‌صورت کلی بازخورد خوبی دریافت کرده است.[۱۳۹]
بندر لندن که زمانی بزرگ‌ترین بندر در دنیا بود اکنون بزرگ‌ترین بندر بریتانیاست[۱۴۰] که سالانه (در سال ۲۰۲۰) بیش از ۴۷ میلیون تن محموله کشتی را جابه‌جا می‌کند.[۱۴۱] بیشتر این بارهای کشتی ازبندر تیلبوری عبور می‌کنند که خارج مرزهای لندن بزرگ قرار دارد.[۱۴۱]
لندن یک مرکز مهم آموزش و پژوهش تحصیلات عالی است و دارای بالاترین تمرکز مؤسسات تحصیلی در اروپا است.[۳۴]طبق گزارشی ازرتبه‌بندی دانشگاهی کیواس در سال ۲۰۱۵/۲۰۱۶ لندن دارای بالاترین تمرکز دانشگاه‌های تراز اول در دنیا است.[۱۴۵][۱۴۶]جمعیت دانشجویان بین‌المللی لندن حدود ۱۱۰٬۰۰۰ نفر است که از هر شهر دیگری در دنیا بیشتر است.[۱۴۷]گزارشی ازپرایس‌واترهاوس‌کوپرز در سال ۲۰۱۴ به لندن عنوان پایتخت جهانی تحصیلات عالی را داد.[۱۴۸]
لیست زیر دانشگاه‌های اصلی لندن را نمایش می‌دهد. یک دانشگاه اصلی در نظر گرفته می‌شود اگر حداقل در دو مورد از سه نظام رتبه‌بندی ملی بریتانیا (راهنمای جامع دانشگاهی،[۱۵۷] گاردین[۱۵۸] و تایمز/ساندی تایمز[۱۵۹]) حضور داشته باشد.
↑Christopher Watson (1993). K.B. Wildey; Wm H. Robinson (eds.).Trends in urbanisation. Proceedings of the First International Conference on Urban Pests.CiteSeerX10.1.1.522.7409.
↑Karimi, H.; Masoudi Alavi, N. (2015). "Florence Nightingale: The Mother of Nursing".National Institutes of Health. Vol. 4, no. 2. pp. e29475.PMC4557413.PMID26339672.
.jpeg)
.svg)
.jpg)
