نام فیلیپین به‌نام پادشاه اسپانیا، شاه فیلیپ دوم نامگذاری شد. کاوشگر اسپانیاییروی لوپز د والالوبوس در زمان اکتشافاتش در سال ۱۵۴۲ نام جزایرلیته (Leyte) وسامار (Samar) را فلیپیناس (Felipinas) نام نهاد که شاهزاده آستوریاس، وارث تاج و تخت پادشاهی اسپانیا در آن زمان بود.
به این ترتیب نامLas Islas Filipinas برای کل جزایر فیلیپین به‌کار رفت. قبل از این نام، اسم‌های دیگری هم به‌کار می‌رفته که می‌توان به چند مورد اشاره کرد؛ مثلاً Islas del Poniete یا جزایر غرب و سان لازارو (San Lázaro) که اسپانیایی‌ها برای اشاره به جزایرشان استفاده می‌کردند.[۵][۶][۷][۸][۹]
اسم رسمی فیلیپین چندین بار در تاریخ عوض شد. در زمانانقلاب فیلیپین،کنگرهٔ مالولوس اسم جمهوری فیلیپین (Philippine Republic) را اعلام کرد. از زمانجنگ آمریکا و اسپانیا در سال ۱۸۹۸ و جنگ فیلیپین و آمریکا در سال ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲ تا زمانمشترک‌المنافع شدن (commonwealth) یعنی تا سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۶ آمریکایی‌ها نام جزایر فیلیپین (Philippine Islands) را به‌کار می‌بردند.[۱۰]
پس از پایانجنگ جهانی دوم و استقلال فیلیپین، نام رسمی این کشور به جمهوری فیلیپین (Republic of the Philippines) تغییر یافت.[۱۱]
شواهدی ازحضور اولیه انسان‌تباران در منطقه‌ای که امروزه فیلیپین نامیده می‌شود، به حدود ۷۰۹٬۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد.[۱۲]
تعداد کمی از استخوان‌های یافت‌شده درغار کالائو ممکن است مربوط به گونه‌ای ناشناخته به نامهومو لوزوننسیس باشد که حدود ۵۰٬۰۰۰ تا ۶۷٬۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کرده‌اند.[۱۳]
انسان تابون احتمالاً ازنگریتوها بوده است و از اولین ساکنان این جزایر به‌شمار می‌رود که از مهاجرت‌های اولیه انسان‌ها از آفریقا به سمت آسیا از مسیرهای ساحلی آمده‌اند.[۱۵]
یک زوج در دوره استعمار اولیه اسپانیایی فیلیپین در دهه ۱۵۹۰، پوشیده از طلا
قدیمی‌ترین سند مکتوب شناخته‌شده در فیلیپین، کتیبه مسی لاگونا مربوط به سال ۹۰۰ میلادی است. این نوشته بهمالایی قدیم با استفاده ازخط کاوی اولیه و دارای تعدادی واژه‌های فنیسانسکریت و القابجاوه‌ای قدیم یاتاگالوگ قدیم است.[۱۶]
تا قرن ۱۴ میلادی، چندین سکونتگاه ساحلی بزرگ به‌عنوان مراکز تجاری پدیدار شدند و به کانون تغییرات اجتماعی تبدیل شدند.[۱۷]
ویژگی‌های فرهنگی هندی، مانند اصطلاحات زبانی و آیین‌های مذهبی، در قرن ۱۴ میلادی از طریق امپراتوریماجاپاهیت که هندوئیسم را گسترش داده بود، در فیلیپین پخش شد.[۲۲]
ساختار اجتماعی این جوامع معمولاً سه‌سطحی بود: اشراف، افراد آزاد، و بدهکاران وابسته. رهبران اشراف به نامداتو بر گروه‌های خودمختار (بارانگای) حکومت می‌کردند.[۲۴]
اسپانیایی‌ها با استفاده از اصلتفرقه بینداز و حکومت کن به ایالت‌های محلی حمله کردند،[۳۳]: 374 و بیشتر مناطقی را که امروزه فیلیپین خوانده می‌شوند، تحت یک حکومت واحد قرار دادند.[۳۴][۳۵]
اداره فیلیپین به‌عنوان یک بار اقتصادی برای اقتصاداسپانیای نو محسوب می‌شد،[۴۱]: 1077 و موضوع رها کردن آن یا مبادله‌اش با سرزمین‌های دیگر مورد بحث قرار داشت. اما این اقدام به دلیل پتانسیل اقتصادی جزایر، امنیت، و تمایل به ادامه تبدیل مذهبی در منطقه، مورد مخالفت قرار گرفت.[۴۴][۴۵]
این مستعمره با یک کمک‌هزینه سالانه از تاج اسپانیا دوام آورد،[۴۱] که به‌طور متوسط ۲۵۰٬۰۰۰ پزو بود.[۴۴] معمولاً این کمک‌هزینه به‌صورت ۷۵ تن نقره خالص از قاره آمریکا پرداخت می‌شد.[۴۶]
بندرهای فیلیپین در طول قرن نوزدهم به روی تجارت جهانی باز شدند و جامعه فیلیپینی شروع به تغییر کرد.[۵۲][۵۳]
هویت اجتماعی تغییر کرد، به‌طوری‌که اصطلاح «فیلیپینی» دیگر تنها بهاسپانیایی‌های متولد فیلیپین اشاره نمی‌کرد، بلکه تمامی ساکنان مجمع‌الجزایر را شامل می‌شد.[۵۴][۵۵]
حس انقلابی در سال ۱۸۷۲ افزایش یافت، پس از اینکه ۲۰۰ سرباز محلی و کارگران همراه باسه کشیش فعال کاتولیک به دلایل بحث‌برانگیز اعدام شدند.[۵۶][۵۷]
عدم به رسمیت شناخته شدن این جمهوری توسط ایالات متحده منجر بهنبرد مانیل (۱۸۹۹) و آغازجنگ فیلیپین-آمریکا شد که پس از رد پیشنهاد آتش‌بس از سوی فرمانده نظامی آمریکا در محل و اعلام جنگ توسط جمهوری نوپا شدت یافت.[۶۶][۶۷][۶۸][۶۹]
این جنگ منجر به مرگ ۲۵۰ هزار تا ۱ میلیون غیرنظامی شد که عمدتاً بر اثر قحطی و بیماری جان باختند.[۷۰]
آمریکایی‌ها کنترل مناطق کوهستانی داخلی که در برابر فتح اسپانیا مقاومت کرده بودند را تثبیت کردند[۷۶] و اسکان گسترده مسیحیان را در مناطق عمدتاً مسلمان میندانائو تشویق کردند.[۷۷][۷۸]
فیلیپین دارای حکومت دموکراتیک و مطابق قانون اساسی با نظام ریاست‌جمهوری است[۴] که به‌استثنای ناحیه خودگردان مسلمان میندانائو (که به‌صورت بسیار گسترده از حکومت جدا اداره می‌شود)، به‌شکل یکپارچه اداره می‌گردد. حکومت فیلیپین چندین‌بار از زمان ریاست‌جمهوری راموس در تلاش بوده تا نظام حکومتی را به نظام فدرال، پارلمانی یا تک‌مجلسی تغییر دهد.[۷۹][۸۰]
رئیس‌جمهور در فیلیپین هم رئیس دولت و همفرماندهٔ کل نیروهای مسلح می‌باشد. طبق قانون اساسی تازه تصویب شده فیلیپین، نظام سیاسی این کشورجمهوری ریاستی است. رئیس‌جمهور و مجلس سنای ۲۴ نفره با رأی مردم برای یک دوره شش ساله انتخاب می‌شوند. رئیس‌جمهور ریاست قوه مجریه را برعهده دارد که از ۱۹ وزارتخانه تشکیل شده است.[۸۱] همچنین تعیین اعضای کابینه نیز برعهده رئیس‌جمهور و برای این کار نیازی به تصویب در مجلس نیست.
دو مجلس قانونگذار این کشور عبارتند از سنا که مجلس اعلای کشور محسوب می‌شود و اعضای آن طی یک دورهٔ شش ساله انتخاب می‌شوند. مجلس نمایندگان، مجلس سفلای این کشور است و نمایندگان آن هر سه سال یک‌بار انتخاب می‌شوند.
مجلس نمایندگان شامل دویست نماینده انتخاب شده با رأی مردم در حوزه‌های محلی و پنج نماینده انتصابی است که این پنج نماینده را رئیس‌جمهور از بین گروه‌های اقلیت انتخاب می‌نماید.[۸۲]
سناتورها از طرف تمام مردم انتخاب می‌شوند ولی نمایندگان از طریق حوزه‌های قانونگذاری هر منطقه و ۲۰٪ از نمایندگان از طریق انتخابات درون‌حزبی انتخاب می‌شوند.[۸۲]
قانون اساسی فیلیپین دوره ریاست‌جمهوری در این کشور را به یک دوره شش ساله محدود کرده است تا مانع از تبدیل شدن یک فرد به دیکتاتور شود.[۸۳]
در فیلیپین رئیس‌جمهور و معاون وی به‌طور جداگانه در انتخابات به‌وسیله مردم برگزیده می‌شوند.[۸۳]
قوهٔ قضائیه دادگاه عالی کشور است که توسط ریاست قوهٔ قضائیه و ۱۴ قاضی دستیار که از طرف رئیس‌جمهور انتخاب و توسط شورای قضات و وکلا منصوب می‌شوند اداره می‌گردد.[۸۲]
منطقه‌ها در فیلیپین برای تقسیم‌بندی اداری ایجاد شده‌اند تا ادارهٔ استان‌ها در هر بخش را سهولت بخشند. فیلیپین به ۱۷ ناحیه تقسیم شده (۱۶ ناحیه اداری و یک ناحیه خودگردان). بیشتر ادارات دولتی براساس منطقه‌ها تقسیم شده‌اند و نه تک‌تک در هر استان. بیشتر موارد مرکز مناطق شهرها هستند. براساس اطلاعات سال ۲۰۱۵، ناحیهٔ CALABARZON بیشترین جمعیت را داراست و ناحیه پایتخت ملی (مانیل) متراکم‌ترین منطقه جمعیتی است.
فیلیپین یک مجمع‌الجزایر است که از ۷۶۴۱ جزیره تشکیل شده.[۸۸] این جزایر عموماً در سه مجمع‌الجزایر بزرگ طبقه‌بندی می‌شوند که عبارتند از:لوزون،میندانائو، وویسایا. مساحت این کشور به‌علاوه آب‌های درون سرزمینی ۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱۱۵٬۸۳۱ مایل مربع) است.[۸۹] فیلیپین پنجمین کشور بزرگ جزیره‌ای دنیا به‌حساب می‌آید[۹۰] و با داشتن ۳۶٬۲۸۹ کیلومتر مربع (۱۴٬۰۱۱ مایل مربع) خط ساحلی، پنجمین کشور از این نظر است.منطقه انحصاری اقتصادی این کشور ۲٬۲۶۳٬۸۱۶ کیلومتر مربع (۸۷۴٬۰۶۴ مایل مربع) است.[۹۱]
بیشتر این جزایر پوشیده از جنگل‌های استوایی و آتشفشان‌هاست. بلندترین کوه فیلیپ که در جزیره میندانائو قرار دارد کوه «آپو» (Mount Apo) می‌باشد که ۲۹۵۴ متر ارتفاع دارد.[۹۲][۹۳]
پست‌ترین نقطه در فیلیپین اعماق «گالاتا» (Galathea Depth) نام دارد که سومین نقطهٔ عمیق دنیاست.[۹۴]
طویل‌ترین رود فیلیپین در شمال جزیرهلوزون قرار دارد که نام آن رود «کاگایان» است.[۹۵]خلیج مانیل که در کرانه پایتخت فیلیپین یعنی مانیل واقع شده به‌واسطهٔ رود پسیگ (Pasig river) به Laguna de Bay متصل است که بزرگترین دریاچهٔ فیلیپین محسوب می‌شود.[۹۶]
دو جزیرهلوزون ومیندانائو مجموعاً ۶۶٪ کل مساحت فیلیپین را شامل می‌شوند. از ۷۱۰۷ جزیره فیلیپین فقط ۱۰۰ جزیره مسکونی هستند و در این بین فقط یازده جزیره به‌صورت عمده جمعیت بزرگی دارد و فقط ۲۷۷۰ جزیره دارای نامی مشخص هستند.
فیلیپین همچنین دارای ۱۶۷ گونهپستانداران زمینی (۱۰۲ گونه بوم‌زاد)، ۲۳۵ گونهخزندگان (۱۶۰ گونه بوم‌زاد)، ۹۹ گونهدوزیستان (۷۴ گونه بوم‌زاد)، ۶۸۶ گونهپرندگان (۲۲۴ گونه بوم‌زاد)،[۱۰۸] و بیش از ۲۰٬۰۰۰ گونهحشرات است.[۱۰۹]
فیلیپین بخشی مهم ازمثلث مرجانی به‌شمار می‌رود.[۱۱۰][۱۱۱] آب‌های این کشور دارای تنوع بی‌نظیری از حیات دریایی[۱۱۲] و بیشترین تنوع گونه‌های ماهیان ساحلی در جهان هستند.[۱۱۳] این کشور دارای بیش از ۳٬۲۰۰ گونه ماهی است که ۱۲۱ گونه از آن بوم‌زاد هستند.[۱۱۴] آب‌های فیلیپین بهپرورش ماهی، سخت‌پوستان، صدف‌ها و جلبک‌های دریایی اختصاص یافته است.[۱۱۵][۱۱۶]
آب و هوای فیلیپین گرمسیر دریایی با رطوبت زیاد است. فیلیپینی‌ها در طولسال همواره با طوفان و باران‌های موسمی روبرو هستند و به‌خاطر همین باران‌های سیل‌آسا تقریباً ۷۰٪ این جزایر را جنگل‌های سرسبز استوایی فراگرفته است.دمای هوا بین ۲۰ تا ۴۰ درجه متغیر است و رطوبت نیز از ۳۶٪ تا ۹۰٪ هم می‌رسد. وقوعزمین‌لرزه در این جزایر پدیده‌ای معمولی به‌شمار می‌آید.
مهم‌ترین قلل آتشفشانی فیلیپینقله مایون وپیناتابو در جزیره لوزون، قله آپو در جزیره میندانائو، و قله کان‌لائون در جزیره نگروس هستند که فعال شدن این قلل گاهی باعث خسارات مالی و جانی زیادی برای ساکنان اطراف آنها گردیده است. فعال شدن آتشفشان پیناتابو در جنوب جزیره لوزون در سال ۱۹۹۰ علاوه‌بر خساراتی که برای مردم داشت، پایگاه‌های نظامی آمریکا در فیلیپین را نیز تخریب نمود و درنهایت منجر به جمع‌آوری این پایگاه‌ها شد.[۹۷]
چین و فیلیپین بر سر مالکیتجزایر رنای کهپکن از آنها با عنوانجزایر نن‌شا یاد می‌کند و تپه‌هایدریایی جانسون اختلاف دارند. آب‌هایدریای چین جنوبی که دارای منابع سرشار نفت و گاز وشیلات می‌باشد محل چالش بین چین و فیلیپین است.[۱۲۰]چین مدعی مالکیت مطلق بر آب‌هایدریای چین جنوبی است و همواره از مدعیان دیگر از جمله فیلیپین،ویتنام وژاپن خواسته تا از طریق گفتگوهای دو جانبه به این تنش‌ها پایان دهند. فیلیپین این اختلافات را به دادگاه بین‌المللیسازمان ملل متحد برده است.[۱۲۰]
توسعهٔ شهر، بیشتر به سمت خلیج مانیل و در امتداد مسیر رودخانهٔ پسیگ ادامه دارد.
مانیل، پایتخت کشور فیلیپین در طی سال‌های گذشته پیشرفت زیادی داشته است. این شهر حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد و هنوز یکی از ارزانترین شهرهای دنیاست. از لحاظ موقعیت جغرافیایی این شهر در دهانه رود بزرگ پسیگ قرار دارد که در شرق آن خلیج مانیل و در غرب آن ناحیه لوزون قرار گرفته است. این شهر در ۹۵۰ کیلومتری جنوب شرقیهنگ‌کنگ و در ۲۴۰۰ کیلومتری شمال شرقیسنگاپور است.رودخانه پسیگ همچنین از میان شهر عبور می‌کند و تقریباً تمام مردم مانیل به آن دسترسی دارند.
شهر مانیل مرکز اصلی تجارت، سرمایه‌گذاری و امور مالی-اداری در کشور فیلیپین است. بندر مانیل دارای بیشترین حجم واردات و صادرات در کل کشور فیلیپین است. دفتر مرکزی موسسات مالی و تجاری مهم مثل: بانک ملی فیلیپین (Philippine National Bank)، بیمه مرکزی فیلیپین، بانک Veterans و تعداد زیادی از موسسات مالی اعتباری خصوصی در مانیل است.[۱۲۲]
جمعیت فیلیپین طبق آمارهای اعلام شده در سال۱۹۸۷، ۵۷٫۴ میلیون نفر بود. با نرخرشد جمعیت حدود ۲٫۴ در سال، جمعیت این کشور در سال۱۹۹۵ به ۶۸ میلیون نفر رسید و در سال۲۰۰۰ با نرخ رشد ۲٫۳ از ۷۸ میلیون نفر گذشت.
حاکمیتاسپانیا بر فیلیپین باعث شد که ۹۰٪ مردم این کشورمسیحی وکاتولیک شوند. بامهاجرت گروه‌های مختلف مردماسپانیایی زبان ازاروپا وآمریکای جنوبی، فرهنگ این کشور شباهت زیادی با کشورهای لاتین پیدا کرد و زبان‌های محلی آنان نیز تحت تأثیر واژه‌های اسپانیایی قرار گرفت.
۹۰٪ مردم فیلیپینمسیحی می‌باشند که ۸۱٪کاتولیک و ۹٪پروتستان هستند و بقیه که شامل ۱۰٪ از کل جمعیت می‌باشند، بیشترمسلمان هستند که اکثراً در جزیرهمیندانائو در جنوب کشور ساکن‌اند.
اکثریت نژاد فیلیپینی‌ها را گروه ماله و باقی آنها را چینی‌ها، آمریکایی‌ها و اسپانیایی‌ها تشکیل می‌دهند.
۲۹٪ درصد مردم فیلیپین، فیلیپینی، ۲۳٪ از نژاد سبوئانو و ۱۰٪ ایلکانو هستند و بقیه از سایر اقوام می‌باشند. مردم فیلیپین بهزبان تاگالوگ صحبت می‌کنند و زبانانگلیسی نیز بسیار رایج است. از نظر جمعیتی، زبان انگلیسی گویشوَران بسیار بیشتری از زبان اسپانیایی دارد و بیشتر مردم این کشور به زبان انگلیسی تسلط دارند، با این حال بیش از ۱۰۰۰ لهجه مختلف در فیلیپین وجود دارد. طبق آمار سال۲۰۱۳ میزان با سوادی در میان مردم این کشور ۹۰/۷٪ بوده است.
اقتصاد فیلیپین سی و چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است و طبق تخمین‌های سال ۲۰۲۳، تولید ناخالص داخلی (GDP) اسمی آن برابر با ۴۳۵٫۷ میلیارد دلار آمریکا بوده است.[۱۵۲] به عنوان یک کشور تازه صنعتی‌شده[۱۵۳][۱۵۴] اقتصاد فیلیپین در حال گذار از یک پایه کشاورزی به سمت تأکید بیشتر بر خدمات و تولید است.[۱۵۳][۱۵۵] نیروی کار این کشور در سال ۲۰۲۳ حدود ۵۰ میلیون نفر بوده و نرخ بیکاری آن ۳٫۱ درصد اعلام شده است.[۱۵۶] ذخایر بین‌المللی این کشور تا ژانویه ۲۰۲۴ برابر با ۱۰۳٫۴۰۶ میلیارد دلار آمریکا بوده است.[۱۵۷] نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی در پایان سال ۲۰۲۳ به ۶۰٫۲ درصد کاهش یافت که از بالاترین سطح خود در ۱۷ سال گذشته (۶۳٫۷ درصد در پایان سه‌ماهه سوم آن سال) پایین‌تر آمده و مقاومت اقتصادی کشور را در دورانهمه‌گیری کووید-۱۹ نشان می‌دهد.[۱۵۸] واحد پول این کشورPhilippine peso (₱ یا PHP) است.[۱۵۹] یا PHP[۱۶۰]).[۱۶۱]
فیلیپین یک واردکننده خالص است[۱۶۲][۱۶۳] و یک کشور بدهکار در موقعیت سرمایه‌گذاری بین‌المللی است.[۱۶۴] تا تاریخ ۲۰۲۰[بروزرسانی], بازارهای اصلی صادرات این کشور چین، ایالات متحده آمریکا، ژاپن، هنگ‌کنگ و سنگاپور بودند؛[۱۶۵] صادرات اصلی شامل نیمه رساناها، ماشین‌آلات اداری و قطعات آنها، ترانسفورماتورهای الکتریکی، سیم‌های عایق‌بندی شده و بوده است.[۱۶۵] بازارهای اصلی واردات آن سال چین، ژاپن، کره جنوبی، ایالات متحده آمریکا و اندونزی بودند.[۱۶۵] محصولات عمده صادراتی شاملنارگیل،موز وآناناس هستند؛ این کشور بزرگترین تولیدکنندهabaca در جهان است[۱۶۶]: 226–۲۴۲ و دومین صادرکننده بزرگسنگ معدن نیکل در سال ۲۰۲۲ بوده است،[۱۶۷] همچنین بزرگترین صادرکننده فلزات پوشیده شده از طلا و بزرگترین واردکنندهcopra در سال ۲۰۲۰ بوده است.[۱۶۵]
با نرخ رشد متوسط سالانه شش تا هفت درصد از حدود سال ۲۰۱۰، فیلیپین به یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد جهان تبدیل شده است،[۱۶۹] که عمدتاً ناشی از تکیه روزافزون آن بر بخش خدمات است.[۱۷۰] با این حال، توسعه منطقه‌ای نامتناسب است و به ویژه مانیل بیشترین سهم را از رشد اقتصادی جدید به دست آورده است.[۱۷۱][۱۷۲] حواله‌های پولی از فیلیپینی‌های خارج از کشور به‌طور قابل توجهی به اقتصاد کشور کمک می‌کنند؛[۱۷۳][۱۷۰] در سال ۲۰۲۳ به رکورد ۳۷٫۲۰ میلیارد دلار آمریکا رسید که ۸٫۵ درصد از GDP را تشکیل می‌دهد.[۱۷۴] فیلیپین مرکز اصلیبرون‌سپاری فرایندهای کسب‌وکار (BPO) در جهان است.[۱۷۵][۱۷۶] حدود ۱٫۳ میلیون فیلیپینی در بخش BPO مشغول به کار هستند که عمدتاً در خدمات به مشتری فعالیت می‌کنند.[۱۷۷]
رشد تاریخی اقتصاد فیلیپین از ۱۹۶۱ تا ۲۰۱۵
اقتصاد فیلیپین طی دهه‌ها رشد ثابتی داشته و صندوق بین‌المللی پول در سال ۲۰۱۴ آن را به‌عنوان سی‌ونهمین اقتصاد بزرگ جهان اعلام کرد. فیلیپین در سال ۲۰۲۲ رشد تولید ناخالص داخلی ۷٫۶ درصدی داشت، بالاترین از 1976.[۱۷۸] با این حال، این کشور عضوی ازگروه ۲۰ نیست و در دسته کشورهای با بازار نوظهور قرار دارد.
فیلیپین به‌عنوان یک کشور تازه صنعتی‌شده، همچنان بخش کشاورزی بزرگی دارد؛ هرچند صنعت خدمات در سال‌های اخیر گسترش یافته است.[۱۷۹] بخش صنعتی بیشتر بر پردازش و مونتاژ قطعات الکترونیکی و پیشرفته متمرکز است.
نیروی کار فیلیپینی شاغل در خارج از کشور (OFW) نیز سهم مهمی در اقتصاد دارد ولی در آمار بخش‌های داخلی لحاظ نمی‌شود. حواله‌های دریافتی از این کارگران سهم به‌سزایی در رشد اقتصادی داشته و رتبه اعتباری کشور را نیز بهبود داده است.[۱۸۰] در سال ۲۰۲۳، حواله‌های فیلیپینی‌های خارج از کشور به رکورد ۳۷٫۲ میلیارد دلار رسید (۸٫۵ درصد GDP).[۱۸۱]
تا سال ۲۰۲۲، کشاورزی ۲۴ درصد نیروی کار را در اختیار دارد و ۸٫۹ درصد GDP را تشکیل می‌دهد.[۱۸۲][۱۸۳] فیلیپین سومین تولیدکننده بزرگ نارگیل در جهان است و در صادرات محصولات نارگیلی پیشتاز است. همچنین سومین تولیدکننده بزرگ آناناس دنیا است. برنج غذای اصلی مردم است و این کشور یکی از ۱۰ تولیدکننده برتر برنج در جهان است.
محصولاتی همچون شکر، نارگیل، آناناس، برنج و سایر محصولات کشاورزی در مناطق گوناگون کشت می‌شود.
قطعات ABS برای مرسدس بنز، بی‌ام‌و و ولوو در فیلیپین تولید می‌شود. فروش خودرو در سال ۲۰۲۲ به ۳۵۲٬۵۹۶ دستگاه رسید. برندهایی چون تویوتا، میتسوبیشی، فورد، نیسان، سوزوکی در این کشور فعالند. در حوزه هوافضا، فیلیپین قطعاتی برای هواپیماهای بوئینگ و ایرباس صادر می‌کند.
شرکت‌هایی چون تکزاس اینسترومنتز تراشه‌های DSP را در باگیو تولید می‌کنند. این تراشه‌ها در محصولات جهانی نوکیا و اریکسون استفاده می‌شود. توشیبا هارددیسک، لکس‌مارک چاپگر و صنایع دیگر الکترونیک در مناطق مختلف فعالیت دارند. محصولات الکترونیک بیش از نیمی از صادرات کالاهای فیلیپین را تشکیل می‌دهند.
فیلیپین دارای منابع غنی معدنی و انرژی زمین‌گرمایی است. طلای این کشور، نیکل، مس، پالادیوم و کرومیت از بزرگترین ذخایر جهانی محسوب می‌شود. با این وجود چالش‌هایی مانند قیمت پایین فلزات، هزینه‌های بالا و زیرساخت‌های نامناسب پیش روست.
BPO و صنعت مرکز تماس رشد چشمگیری در فیلیپین داشته و سهم مهمی در ایجاد اشتغال و رشد دارد. اکنون بسیاری از شرکت‌های بزرگ برون‌سپاری آمریکایی در فیلیپین مستقر هستند.
فیلیپین پتانسیل بالایی در انرژی خورشیدی دارد ولی عمده برق آن از سوخت‌های فسیلی است. دولت به تازگی مالکیت ۱۰۰ درصد خارجی را در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر مجاز کرده تا سهم انرژی‌های تجدیدپذیر افزایش یابد.
فیلیپین یکی از تولیدکنندگان مهم کشتی در جهان است (در سال ۲۰۲۲ هفتمین تولیدکننده بر اساس تناژ). کشتی‌های باری، کانتینری و مسافری در اینجا تولید و صادر می‌شوند.
↑خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامimf032 وارد نشده است. (صفحهٔراهنما را مطالعه کنید.).
↑۴٫۰۴٫۱"Country description".US State Department Website. US State Department Website. January 2012. Archived fromthe original on January 3, 2012. RetrievedJanuary 24, 2012.The Philippines is an emerging economy with a democratic system of government.
↑Santiago, Fernando A. Jr. (2006 ...).{{cite journal}}:Cite journal requires|journal= (help);Check date values in:|year= (help);Missing or empty|title= (help)
↑Kane, Herb Kawainui ...{{cite book}}:Missing or empty|title= (help)
↑ (Conference proceeding ...).{{cite report}}:Missing or empty|title= (help)
↑McCarthy, William J. (December 1, 1995 ...).{{cite journal}}:Cite journal requires|journal= (help);Check date values in:|date= (help);Missing or empty|title= (help)
↑Dolan, Ronald E., ed. (1991).Philippines. Country Studies/Area Handbook Series. Washington, D.C.:GPO for theLibrary of Congress. Archived fromthe original on November 9, 2005. RetrievedFebruary 13, 2023 – via Country Studies.
↑۴۴٫۰۴۴٫۱خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامNewson وارد نشده است. (صفحهٔراهنما را مطالعه کنید.).
↑Abinales, Patricio N. (July 8, 2022).Modern Philippines. Understanding Modern Nations(به انگلیسی). Santa Barbara, Calif.:ABC-CLIO.ISBN978-1-4408-6005-8.Archived from the original on February 17, 2023. RetrievedFebruary 12, 2023.
↑۷۰٫۰۷۰٫۱Tucker, Spencer, ed. (May 20, 2009)."Philippine-American War".The Encyclopedia of the Spanish-American and Philippine-American Wars: A Political, Social, and Military History(به انگلیسی). Vol. I: A–L (Illustrated ed.). Santa Barbara, Calif.:ABC-CLIO. p. 478.ISBN978-1-85109-951-1.Archived from the original on September 23, 2023. RetrievedJuly 25, 2021.
↑Republic of the Philippines. Department of Tourism. [c. 2008].Leyte is Famous for... توسطWayback Machine (بایگانی‌شده آوریل ۲۷, ۲۰۱۲) (archived fromthe original on April 27, 2012). Retrieved March 21, 2010 from www.travelmart.net.
↑Agoo, Esperanza Maribel G. (June 2007)."Status of Orchid Taxonomy Research in the Philippines"(PDF).Philippine Journal of Systematic Biology. Association of Systematic Biologists of the Philippines.1 (1). Archived fromthe original(PDF) on April 7, 2020. RetrievedJuly 23, 2020.
.svg)
.png)
.jpg)
.jpg)
_-_Flickr.jpg)
.svg)
