سرزمین فلسطین، نقش مهمی در تاریخ جهان داشته است.کنعانیان،اسرائیلی‌ها،آشوری‌ها،بابلی‌ها،ایرانی‌ها،یونانی‌ها،رومی‌ها وبیزانسی‌ها همگی اثری از خود بر این سرزمین به جا گذاشتند. فلسطین علاوه بر اهمیت تاریخی، براییهودیت،مسیحیت واسلام از اهمیت مذهبی عمیقی برخوردار است.[۱۸] در طول تاریخ این منطقه دوره‌هایی از همزیستی و درگیری بین گروه‌های مذهبی و اقوام مختلف را تجربه کرده است. به‌طور قابل توجه، در قرون وسطی، زمانی که جوامع یهودی با آزار و اذیت مواجه شدند، تحتحاکمیت مسلمانان وجهان اسلام پناه گرفتند.امپراتوری عثمانی که از قرن شانزدهم تا زمانفروپاشی آن در پایانجنگ جهانی اول کنترل فلسطین را در دست داشت، پناهگاهی برای یهودیان فراری از آزار و اذیت در اروپا فراهم کرد. پایان حکومت عثمانی فصل جدیدی را در تاریخ فلسطین رقم زد. پس از جنگ جهانی اول، امپراتوری بریتانیا کنترل منطقه را تحت فرمانجامعه ملل به عهده گرفت.قیمومت بریتانیا بر فلسطین، که در سال ۱۹۲۰ شکل گرفت، تغییرات قابل توجهی را در چشم‌انداز سیاسی و اجتماعی منطقه ایجاد کرد و زمینه را برایدرگیری‌ها و مبارزات بعدی فراهم کرد.[۱۹]
در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ میلادی،سازمان ملل، طرح تقسیمسرزمین فلسطین به دو کشوراسرائیل و فلسطین را تصویب،[۲۲] و اداره شهر بیت‌المقدس («اورشلیم» نزد اسرائیل و «قدس» نزد فلسطین) را تحت اداره بین‌المللی خود تعیین کرد.[۲۳] از تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۴۷ تا ۱۴ مه ۱۹۴۸ میان شبه‌نظامیان یهودی و فلسطینی، نبردهای خونینی درگرفت.[۲۴][۲۵] نهایتاً در ۱۴ مه ۱۹۴۸، اندکی پیش از پایانقیمومت بریتانیا بر فلسطین، اسرائیل با صدور منشور استقلال، اعلام موجودیت کرد. یک روز پس از اعلام استقلال، کشورهای همسایهٔ عربی، برای دفاع از مردم فلسطین به‌طور هم‌زمان به اسرائیل حمله کردند،[۲۶] نتیجهٔاین جنگ شکست کشورهای عربی بود که موجب شد این سرزمین میان کشورهای اسرائیل، مصر و اردن تقسیم شود و تا سال ۱۹۶۷، نوار غزه تحت کنترل مصر، کرانه باختری و بیت‌المقدس شرقی تحت کنترل اردن و مابقی سرزمین‌ها تحت تصرف اسرائیل قرار گرفت.[۲۷] از آن پس، مجموعه‌ای از درگیری‌های نظامی میان نیروهای اسرائیلی و کشورهای عربی رخ داد کهجنگ ۱۹۵۶،جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷ وجنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ مهم‌ترین آنها بوده‌اند.[۲۸][۲۹]
دیوان بین‌المللی دادگستری از کرانه باختری، شامل بیت‌المقدس شرقی، به عنوان «سرزمین اشغال شده فلسطینی» یاد کرده، و این لفظ به عنوان تعریف قانونی از سوی این دیوان در نظر مشورتی خود در ژوئیه ۲۰۰۴ به کار رفت.[۳۰][۳۱] این دیوان در نظر مشورتی ژوئیه ۲۰۲۴ خود با عنوان «عواقب قانونی پدید آمده از سیاست‌ها و اقدامات اسرائیل در سرزمین اشغالی فلسطین، از جمله اورشلیم شرقی» نوشت «حوزه سرزمینی-سرزمین‌های فلسطینی اشغال شده از سال ۱۹۶۷ شامل کرانه باختری، اورشلیم شرقی و نوار غزه- 'سرزمین فلسطینی اشغال شده'، از نقطه‌نظر قانونی، یک واحد سرزمینی را تشکیل می‌دهند.»[۳۲] لفظ سرزمین اشغال شده فلسطینی بین اکتبر ۱۹۹۹ و دسامبر ۲۰۱۲ از سویسازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین المللی[۳۳] در اشاره به مناطق تحت کنترلتشکیلات خودگردان فلسطین به کار رفت، اما از سال ۲۰۱۲ که فلسطین به عنوان یکی از دولت‌های ناظر غیر عضو سازمان ملل پذیرفته شد، این سازمان منحصراً از نامدولت فلسطین استفاده کرد.[۳۴][۳۵][۳۶][۳۷]اتحادیه اروپا نیز از لفظ «سرزمین اشغال شده فلسطینی» استفاده می‌کند.[۳۸][۳۹] حکومت اسرائیل و حامیان آن در عوض از برچسب «سرزمین‌های مورد مناقشه» استفاده می‌کنند.[۴۰] نوار غزه و کرانه باختری از زمانجنگ ۱۹۴۸ اعراب و اسرائیل تا جنگ شش روزه ۱۹۶۷ به ترتیب در اشغال مصر و اردن بودند. اسرائیلکرانه باختری و نوار غزه را در سال ۱۹۶۷ اشغال کرد و از آن زمان کنترل آنها را در دست دارد. در سال ۱۹۸۰، اسرائیل رسماً بیت المقدس شرقی را جذب خود کرد و کل این شهر را به عنوان پایتخت خود اعلام کرد. با این که این گنجاندن هیچگاه به حد الحاق قانونی نرسید، به طور بین المللی محکوم شد[۴۱] و از سویشورای امنیت سازمان ملل متحد باطل و بی‌اعتبار اعلام شد.[۴۲] تشکیلات خودگردان فلسطین، سازمان ملل متحد،[۴۳] نهادهای بین‌المللی قانونی و بشردوستانه[۴۴][۴۵] و جامعه بین‌المللی[۴۶][۴۷]بیت‌المقدس شرقی را به عنوان بخشی از کرانه باختری، و بر این اساس بخشی از فلسطین، محسوب می‌کنند. تشکیلات خودگردان فلسطین هرگز بر این ناحیه اعمال اقتدار نکرده، گرچه این شهر بیت الشرق و ساختمان‌های متعدد دیگر آن را به عنوان ابراز منافع اقتدار آن در خود جای داده است.[۴۸][۴۹]اقتدار اسرائیل بر بیت‌المقدس شرقی از سوی جامعه بین‌المللی به رسمیت شناخته نشده، بر این اساس که الحاق یکجانبه این سرزمین در جریان جنگ منافیکنوانسیون چهارم ژنو است.[۵۰][۵۱]
هزینه این اشغال برای اسرائیل در طول چهار دهه (۱۹۶۷–۲۰۰۷) بالغ بر $۵۰ میلیارد تخمین زده شده است.[۵۲]بانک جهانی در سال ۲۰۱۳ تخمین زد هزینه سالانه اشغالگری اسرائیل برای اقتصاد فلسطین $۳٫۴ میلیارد است.[۵۳] در ۱۹۸۸, با قصدسازمان آزادی‌بخش فلسطین (PLO) برای اعلان یکدولت فلسطین شامل بیت‌المقدس شرقی، اردن همه ادعاهای ارضی خود نسبت به کرانه باختری را پس گرفت.[۵۴] در ۱۹۹۳, در پیپیمان‌های اسلو،بخش‌هایی از کرانه باختری (مناطق الف و ب) در فلسطین، تحت اداره تشکیلات خودگردان فلسطین قرار گرفتند. اسرائیل همچنان کنترل نظامی کامل و کنترل غیرنظامی ۶۱٪ از کرانه باختری را در اختیار دارد (منطقه ج (کرانه باختری)). پیمان‌های اسلو دسترسی به دریا برای غزه در فاصله ۲۰ مایل دریایی از ساحل را قرار داد. در زمینهدرگیری اسرائیل و غزه، تعهد ۲۰۰۲ برلین این را به ۱۲ مایل (۱۹ کیلومتر) کاهش داد. در اکتبر ۲۰۰۶, اسرائیل یک محدودیت ۶ مایلی برقرار کرد، و در پایانجنگ ۲۰۰۸–۲۰۰۹ غزه دسترسی را به ۳ مایل دریایی محدود که فراتر از آن یک منطقه ورود ممنوع وجود دارد. در نتیجه، در سال ۲۰۱۲ بیش از ۳٬۰۰۰ ماهیگیر فلسطینی از دسترسی به ۸۵٪ از نواحی دریایی که در سال ۱۹۹۵ اعطا شده بود محروم شدند.[۵۵] استفاده فلسطینیان از اکثریتدریای مرده ممنوع است، و فلسطینیان از امکان دسترسی به خط ساحلی آن محرومند.[۵۶] اسرائیل در سال ۲۰۰۵،از نوار غزه خارج شد. در سال ۲۰۰۷،به‌دست‌گیری کنترل غزه توسطحماس، فلسطین را از نظر سیاسی، جدا کرد. سازمانفتح، تا حد زیادی بر کرانه باختری حکمرانی می‌کرد و به‌طور بین‌المللی به عنوان تشکیلات خودگردان فلسطین به رسمیت شناخته شد. در سال ۲۰۰۹، سازمان ملل، کرانه باختری و نوار غزه را همچنان در اشغال اسرائیل محسوب می‌کرد.[۳۵]
در نوامبر ۲۰۰۲، قطعنامه ۶۷/۱۹ مجمع عمومی سازمان ملل متحد بار دیگر «حق مردم فلسطین برای تعیین سرنوشت شان و استقلال شان در کشور فلسطین در سرزمین‌های فلسطینی اشغال شده از سال ۱۹۶۷» را مورد تأیید قرار داد و تصمیم گرفت «به فلسطین جایگاه دولت ناظر غیر عضو در سازمان ملل متحد» اعطا کند. یک ماه بعد، یک یادداشت قانونی سازمان ملل ترجیح فلسطین به نام دولت فلسطین با رهبری کنونیمحمود عباس را به رسمیت شناخت.[۵۷]
ذکر شد که هیچ مانع قانونی برای استفاده از عنوان فلسطین در اشاره به ناحیه جغرافیایی سرزمین‌های فلسطینی وجود ندارد. همچنین توضیح داده شد که مانعی برای تداوم استفاده از لفظ «سرزمین‌های اشغال شده فلسطینی شامل بیت‌المقدس شرقی» یا دیگر لفظ‌هایی که ممکن است توسطمجمع عمومی سازمان ملل متحد به کار روند وجود ندارد.[۵۸]سازمان بین‌المللی استانداردسازی در سال ۲۰۱۳ این تغییر نام را انجام داد.[۵۹] شورای امنیت سازمان ملل همچنان با فلسطین به عنوان یک نهاد غیر حاکم رفتار می‌کند،[۶۰] که از پیوستن فلسطین به عنوان عضو کامل سازمان ملل جلوگیری می‌کند.[۶۱]کابینه اسرائیل بر این موضع بوده‌اند که این ناحیه درگیراختلاف سرزمینی است.[۶۲][۶۳][منبع بهتری نیاز است] حدود این سرزمین‌ها، با این که تابع مذاکرات آینده است، به کرات از سوی تشکیلات خودگردان به عنوانخط سبز مورد تأیید قرار گرفته است. از زمانبیانیه استقلال فلسطین در سال ۱۹۸۸,کشورهای مختلفی دولت فلسطین را به رسمیت شناخته‌اند. این کشور از سوی اسرائیل و بیشترجهان غرب، از جملهایالات متحده آمریکا به رسمیت شناخته نشده است.
در سال ۲۰۱۴, فتح و حماس توافق کردند انتخابات برگزار کنند و یک دولت اتحاد توافقی تشکیل دهند..[۶۴] این حکومت پس ازنبرد ۲۰۱۴ اسرائیل و غزه دوام آورد،[۶۵] اما پس از این که رئیس محمود عباس گفت نمی‌تواند در نوار غزه فعالیت کند که ژوئن ۲۰۱۵ منحل شد.
به رسمیت شناختن اسرائیل، به همراه روابطی با فلسطین
تنها فلسطین را به رسمیت می‌شناسد
به رسمیت شناختن فلسطین، به همراه روابطی با اسرائیل
اسرائیل و فلسطین
نامعلوم
طرح رسمیت دولت فلسطین برای اولین بار توسطسازمان آزادی‌بخش فلسطین در ۱۵ نوامبر ۱۹۸۸[۶۶][۶۷]درالجزایر تشکیل شد. کشورهای عضوسازمان ملل در زمان حکمرانیمحمود عباس به درخواست فلسطینی‌ها رای موافق دادند و فلسطین ازنهاد ناظر (سازمان آزادی‌بخش فلسطین) بهکشور ناظر غیرعضو ارتقاء پیدا کرد. در رأی‌گیری شب ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ در مجمع عمومی سازمان ملل، ۱۳۸ کشور رای موافق و ۹ کشور رای مخالف، که عبارتند ازآمریکا،کانادا،اسرائیل،جمهوری چک،پاناما و چهارکشور جزیره‌ای کوچک واقع درمیکرونزی اقیانوس آرام، و ۴۱ کشور هم رای ممتنع دادند.[۶۸] به این ترتیب موقعیت فلسطین در سازمان ملل مشابه موقعیتواتیکان است.
کشور فلسطین در سال ۲۰۱۴ درخواست عضویت به ده نهاد بین‌المللی را ارائه داد و در ماه آوریل به عضویتکنوانسیون ژنو درآمد.[۶۹]
کشور فلسطین توسط ۱۴۶ کشور در سراسر جهان به رسمیت شناخته شده است.[۷۲]نروژ،ایرلند واسپانیا روز چهارشنبه دوم خرداد ۱۴۰۳ از تصمیم خود برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین خبر دادند و به این فهرست پیوستند.[۷۳][۷۴][۷۵]اسرائیل در واکنش به این اقدام سفیرهایش دردوبلین واسلو را فراخواند و اسپانیا را تهدید کرد.[۷۶] و همین‌طوریسرائیل کاتس، وزیر امور خارجه اسرائیل، این اقدام را به عنوان اعطای «مدال طلا بهحماس»، پس از درگیری طولانی مدت بین حماس و اسرائیل در ۷ اکتبر توصیف کرد.[۷۷]
وزارت امور خارجهارمنستان در ۱ تیر ۱۴۰۳، طی بیانیه‌ای، کشور مستقل فلسطین را به رسمیت شناخت.[۷۸][۷۹] اکثر کشورهای خاورمیانه، آفریقا و آسیا، کشور فلسطین را به رسمیت می‌شناسند در حالی کهایالات متحده آمریکا،ژاپن،کره جنوبی و بعضی ازکشورهای اروپایی، این کار را نمی‌کنند.[۸۰] پس از جنگ اسرائیل و حماس و برخی انتقادها به شیوه اداره جنگ نسبت به اسرائیل، برخی کشورها نسبت به رسمیت شناختن کشور فلسطین، اقداماتی کردند. کشورهایی مثل بریتانیا، کانادا، پرتقال و استرالیا، از این کشورها بودند.[۸۱]
وضعیت جمعیتی کنونی
نقشهٔ سرزمین مقدس فلسطین که نه تنها پادشاهی‌های کهن یهودیه و اسرائیل، بلکه محل سکونت ۱۲ قبیلهٔ جداگانه را نیز نشان می‌دهد؛ و مؤید تنوع محل‌های استقرار آنها در گذشته است؛ همانگونه که در عهد عتیق اشاره شده است. «این نقشهٔ جغرافیایی از استودیوی تابی کونرادیلاتر،۱۷۵۹ گرفته شده است.»
طبق آمار فلسطینی‌ها بیش از ۴٫۲ میلیونفلسطینی درساحل غربی زندگی می‌کنند. طبق یک بررسی که در ششمین کنفرانسHerzliya دربارهٔ تراز امنیت ملی اسرائیل ارائه شد،[۸۲] ۴٫۱ میلیون فلسطینی وجود دارد. طبق آمار فلسطینی‌ها بیش از ۲/۱ میلیون فلسطینی دیگر درنوار غزه هستند.
همچنین طبق جدیدترین آمار ارائه شده از آخرین داده‌هایسازمان ملل متحد جمعیت کنونی کشور فلسطین تا روز چهارشنبه ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ۵٬۵۱۳٬۸۶۴ نفر است.[۸۳]
دمای هوا در فلسطین بسیار متفاوت است. آب و هوا در کرانه باختری عمدتاً مدیترانه‌ای است، و در مناطق مرتفع در مقایسه با خط ساحلی که در غرب این منطقه قرار دارد، خنک‌تر است. در شرق، کرانه باختری شامل بخش زیادی از بیابان یهودیه از جمله خط ساحلی غربی دریای مرده است که دارای آب و هوای خشک و گرم است. غزه دارای آب و هوای گرم و نیمه خشک با زمستانهای معتدل و تابستانهای گرم و خشک است.[۸۵]
بهار تقریباً در ماه‌های مارس-آوریل فرا می‌رسد و گرمترین ماه‌ها ژوئیه و اوت هستند و میانگین حداکثر دما ۳۳ درجه سانتیگراد است. سردترین ماه ژانویه است و دمای هوا معمولاً ۷ درجه سانتیگراد است. باران به ندرت و عموماً بین ماه‌های نوامبر و مارس می‌بارد و میزان بارندگی سالانه تقریباً ۴٫۵۷ اینچ (۱۱۶ میلیمتر) است.[۸۶][۸۷]
↑Lapidoth, Ruth (2011)."Jerusalem: Some Legal Issues"(PDF).The Jerusalem Institute for Israel Studies. p. 26. Archived fromthe original(PDF) on 5 June 2014. Retrieved5 June 2014.The attitude of the Palestinians was expressed inter alia in 1988 and 2002. When the Palestine National Council proclaimed in November 1988 the establishment of a Palestinian State, it asserted that Jerusalem was its capital. In October 2002 the Palestinian Legislative Council adopted the Law on the Capital, which stipulates that Jerusalem is the capital of the Palestinian State, the main seat of its three branches of government. The State of Palestine is the sovereign of Jerusalem and of its holy places. Any statute or agreement that diminishes the rights of the Palestinian State in Jerusalem is invalid. This statute can be amended only with the consent of two-thirds of the members of the Legislative Council. The 2003 Basic Law also asserts that Jerusalem is the capital of the State of Palestine. Reprinted from:Wolfrum, Rüdiger (ed.) (online 2008-, print 2011).The Max Planck Encyclopedia of Public International Law. Oxford University Press.
↑Miskin, Maayana (5 December 2012)."PA Weighs 'State of Palestine' Passport".israelnationalnews.com. Arutz Sheva. Archived fromthe original on 7 December 2012. Retrieved8 June 2014.A senior PA official revealed the plans in an interview withAl-Quds newspaper. The change to 'state' status is important because it shows that 'the state of Palestine is occupied,' he said.
↑"Archived copy"(PDF). Archived fromthe original(PDF) on 6 July 2010. Retrieved2010-07-06.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) "International Court of Justice Reports of Judgments, Advisory Opinions and Orders – Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territory Advisory Opinion of 9 July 2004 ". Retrieved 11 August 2013
↑Ben-Naftali, Orna; Gross, Aeyel M.; Michaeli, Keren (2005)."Illegal Occupation:Framing the Occupied Palestinian Territory".Berkeley Journal of International Law.23 (3): 552. Archived fromthe original on 7 February 2017. Retrieved9 October 2018."gradually substituting the terms....Palestinian occupied territories
↑Le More, Anne (2008).International assistance to the Palestinians after Oslo: political guilt, wasted money. Routledge studies on the Arab-Israeli conflict. Vol. 1. London and New York:روتلج. p. 27.ISBN978-0-415-45385-1.
↑Le More, Anne (2008).International assistance to the Palestinians after Oslo: political guilt, wasted money. Routledge studies on the Arab-Israeli conflict. Vol. 1. London and New York:روتلج. p. 29.ISBN978-0-415-45385-1.
↑"Council conclusions on the Middle East Peace Process". Council of the European Union. 18 January 2016. Retrieved29 November 2016.The Council highlights the importance of unhindered work of civil society both in Israel and the occupied Palestinian territory and follows recent developments in this regard with concern.
.jpg)
.jpg)
