فضلِ شاعره | |
|---|---|
| زادهٔ | |
| درگذشت | ۸۷۳/۲۶۰ق |
| پیشه | شاعر |
فضلِ شاعره (؟ -۸۷۳م)شاعربانویعراقی درسدهٔ سوم هجری بود. متون کهن، او را «زیبارو،خوش‌پیکر وشیواگو» وصف کرده‌اند و سرگذشت‌های شعرگویی‌های او را نوشته‌اند.ابراهیم بن مهدی او را از «بهترین مردمان روزگارش در نگارش، شیواترین در گویش، رساترین در گفتگو و استوارترین در پرس‌وجو» نامیده است. گرایش‌های مذهبی به تشیع داشته و دلبستهٔسعید بن حمید کاتب بوده. زادگاهشبصره بود و در دربارمتوکل می‌زیست. روزی که به متوکل هدیه شد، از او پرسیده شد که آیا تو شاعر بانویی؟ و او پاسخ داد «به گمان آن که مرا فروخت و آن که مرا خرید، آری» و خلیفه خنده‌ای کرد و فضل شعری از خود را خواند.
فضل به برگزاریمحافل ادبی می‌پرداخت و مردان و زنان شاعر نزد او گرد می‌آمدند و از این راه هدایای بسیاری درمی‌یافت.[۱][۲]
|سال= را بررسی کنید (کمک)|سال= را بررسی کنید (کمک)
.jpg)
