
فضاپزشکی (بهانگلیسی:Space medicine)،کاربرد و بهکارگیریپزشکی برایفضانوردان درفضای بیرونی است در حالی کهبهداشت فضانوردی استفاده از علم و فناوری در راه پیشگیری یا کنترل قرار گرفتن در معرض خطرهایی است که ممکن است سبب بیماری فضانورد شود. این دو دانش با هم و در کنار هم تلاش میکنند اطمینان حاصل شود که فضانوردان در یک محیط امن کار میکنند. هدف اصلی این است که روشن شود که چگونه به خوبی، و برای چه مدتی انسان میتواند شرایط شدید در فضا را برای زنده ماندن تحمل کند، و تا چه انداره سریع آنها میتوانند پس از بازگشت از سفر، خود را به محیط زیست زمین دوباره وفق دهند. عواقب پزشکی ماننداختلال بینایی وپوکی استخوان باپرواز فضایی انسان در ارتباط بودهاست.[۲][۳]
در اکتبر ۲۰۱۵، «دفتر بازرسی کل ناسا» گزارشی دربارهٔخطرات مربوط به اکتشافات فضایی برای سلامت انسان، از جملهمأموریت انسانی به مریخ، صادر کرد.[۴][۵]
دکتر هوبرتوس اشتروهلد (۱۸۹۸ تا ۱۹۸۷)، پزشک نازی سابق وفیزیولوژیست، که پس ازجنگ جهانی دوم به عنوان بخشی از عملیاتگیره کاغذ به ایالات متحده آورده شد.[۶] او کسی است که برای اولین بار اصطلاح «فضاپزشکی» را در سال ۱۹۴۸ به کار برد و او اولین و تنها استاد پزشکی فضایی در دانشکدهٔ پزشکی هواپیمایی کشوری (SAM) درپایگاه هوایی رندالف، درتگزاس بود.
{{cite web}}:Check date values in:|archive-date= (help)