اموری‌ها یااموریان، قومیسامی‌نژاد وسامی‌زبان نیمه‌کوچ‌نشین در دوران باستان بود.مردم اموری در حدود دو هزار سال پیش از میلاد از خاستگاه خود که در بیابان‌های سوریه، در قسمت‌های میانیفرات، قرار داشت آغاز به مهاجرت‌های گسترده به سوی شرق کرده و درمیان‌رودان مستقر شدند. آنها نخست به عنوان سرباز اجیر و بازرگان به میان‌رودان وارد شدند؛ اما بعدها، سرنگونیسلسله سوم اور را رقم زدند. اموری‌ها سپس بین ۱۸۰۰ تا ۱۵۰۷ پ. م در میان‌رودان دودمانی را بنیاد کردند که به دودمان اولبابل شناخته می‌شود. معروف‌ترین پادشاه این دودمانحمورابی بود که قلمروی خود را تا دریایمدیترانه گسترش داد. فرمانروایی اموری‌ها با تاخت‌وتازهایهیتی‌ها ومردمان دریا در سده سیزدهم پیش از میلاد به پایان رسید.
شهربابل که در آغاز یکتمدن میان‌رودانی بود در زمان دودمان اول مستقل از دیگر شهرها شد.زبان اموری از شاخهسامی غربی بود که مادر زبان‌هایعبریاوگاریتی وعربی است، اما عجیب این است که برخلاف بیشتر زبان‌های دیگر منطقه، زبان اموری هیچگاه شکل نوشتاری (بهخط میخی) به خود نگرفت. زبان نوشتاری حکومت اموری‌هازبان اکدی بود. اموریان به چهار طایفه بزرگ تقسیم می‌شدند به نام‌های سِمعال، یَمینه، نُمها و یَموت‌بال. آنها خدای آمورو را پرستش می‌کردند.ابراهیم از بزرگان اموریان در اواسط دوران تجدید حیات سوماور ظهور کرد.
ده‌ها سال میانپادشاهی اموری وایلامیان جنگ‌ها درگرفت و همچنان ادامه داشت تا آنکه ششمین پادشاه اموری با قدرت تمام به جنگ ایلامیان رفت و پس از شکست‌دادن ارتش آنان، شهر شوش پایتخت ایلامیان را به اشغال خود درآورد و بدین ترتیب امپراتوری عظیم خود را پایه‌ریزی کرد که از آن پس به نام «امپراتوری بابلیان» شهرت یافت. او شهر بابل را به اوج عظمت و شکوه و جلال رسانید.[۱]
.jpg)
