 سیووری در ۱۹۸۱ | |||
| اطلاعات شخصی | |||
|---|---|---|---|
| نام کامل | Enrique Omar Sívori | ||
| زادروز | ۲ اکتبر ۱۹۳۵ | ||
| زادگاه | سان نیکولاس، آرژانتین | ||
| تاریخ مرگ | ۱۷ فوریهٔ ۲۰۰۵ (۶۹ سال) | ||
| محل مرگ | سان نیکولاس ده لوس آرویس، آرژانتین | ||
| قد | ۱٫۶۳ متر (۵ فوت ۴ اینچ) | ||
| پست | مهاجم | ||
| باشگاه‌های حرفه‌ای* | |||
| سال‌ها | باشگاه‌ها | بازی† | (گل)† |
| ۱۹۵۴–۱۹۵۷ | ریور پلاته | ۶۳ | (۲۹) |
| ۱۹۵۷–۱۹۶۵ | یوونتوس | ۲۱۵ | (۱۳۵) |
| ۱۹۶۵–۱۹۶۹ | ناپولی | ۶۳ | (۱۲) |
| مجموع | 341 | (۱۷۶) | |
| تیم ملی | |||
| ۱۹۵۶–۱۹۵۷ | آرژانتین | 19 | (۹) |
| ۱۹۶۱–۱۹۶۲ | ایتالیا | 9 | (۸) |
| دوران مربیگری | |||
| ۱۹۶۹–۱۹۷۰ | روساریو سنترال | ||
| ۱۹۷۲ | استودیانتس | ||
| ۱۹۷۲–۱۹۷۳ | آرژانتین | ||
| ۱۹۷۹ | ریسینگ کلاب | ||
| |||
عمر انریکه سیوری (اسپانیایی: [enˈrike oˈmaɾ ˈsiβoɾi]،ایتالیایی: [ˈɔːmarˈsiːvori]؛ ۲ اکتبر ۱۹۳۵ تا ۱۷ فوریه ۲۰۰۵) ستاره آرژانتینی‌تباریوونتوس در اواخر دههٔ ۵۰ و اوایل دههٔ ۶۰ بود. در سطح باشگاهی، سیوری با پیراهن ناپولی و ریور پلاته نیز به میدان رفته‌است.در سطح بین‌المللی، سیوری ابتدا لباس آبی و سفید آرژانتین کوپای آمریکا را تصاحب کرد. بعدها در دورهٔ بازیگری خود موفق شد برای ایتالیا نیز درجام جهانی فوتبال ۱۹۶۲ به میدان برود. پس از بازنشستگی خود، سیوری به عنوان سر مربی چند تیم آرژانتینی و همچنینتیم ملی آرژانتین را نیز هدایت کرده‌است.
بسیاری فوتبال سیوری را «بی باکانه و درخشان» توصیف می‌کنند. استایل فوتبال سیوری و مهارت او در دریبل مدافعان حریف، فوتبال او را در دوران خود از دیگران متمایز می‌کند. تخصص سیوری، عبور توپ از بین دو پای حریف و جای گذاشتن مدافع پیش روی خود بود. با این که سیوری بازیکنی چپ پا بود، اما بسیاری از گل‌های خود را با استفاده از پای راست و سر به ثمر رسانده‌است.
سیوری زمانی که در یوونتوس توپ می‌زد، با بازیکنانی مانندچارلز وبونیپرتی هم دوره بود و کنار آنان بسیار هماهنگ بازی می‌کرد. سیوری در زمان خود بادیگو مارادونا که بعد از او ظهور کرد نیز مقایسه می‌شود. بسیاری، او را مارادونا ی دههٔ ۶۰ می‌دانند.سیوری، در فوریهٔ ۲۰۰۵ به علتسرطان پانکراس در زادگاه خود سن نیکولا از دنیا رفت.
همان فصل، دو بازیکن آرژانتینی دیگر نیز به لیگ ایتالیا منتقل شدند . آنتونیو آنجلیو (اینتر) و همبرتو ماسچیو (بلونیا).این سه نفر به «فرشته‌های زشت» ملقب شدند. این لقب گذاری، به رنگ پوست بازیکنان آرژانتینی بود. «مثلث مرگ» دیگر لقبی بود که به خاطر بازی بدون ترس آن‌ها و قدرت فوق العادهٔ آن‌ها در تمام کنندگی، به آن‌ها داده شده بود.
با انتقال سیوری وجان چارلز به یووه، همه چیز برای یوونتوس رؤیایی شد. با حضور بونیپرتی با تجربه، یوونتوس در اولین فصل حضور سیوری توانست اسکودتوی ۱۹۵۷–۵۸ را به دست آورد. روزهای خوب سیوری ادامه داشت و یوونتوس در سال‌های ۱۹۵۹–۶۰ و ۱۹۶۰–۶۱ سری آ و دو بار کوپای ایتالیا را در ۱۹۵۸–۵۹ و ۱۹۵۹–۶۰ به دست آورد. تلاش‌های اومار سیوری در سال ۱۹۶۱، بالاخره نتیجه داد و او در سن ۲۶ سالگی موفق شدتوپ طلای اروپا را از آن خود کند.
در همان سال؛ " مثلث جادویی " یوونتوس با خداحافظی بونیپرتی از هم پاشید و در فصل بعد، جان چارلز نیز به Leeds United بازگشت. اما سیوری در کناربانوی پیر باقی ماند و توانست گل پیروزی بخش در بازی ۱–۰ مقابل رئال را به ثمر برساند تا یوونتوس اولین تیم ایتالیایی باشد که درسانتیاگو برنابئو پیروز شده‌است. سیوری، مقام یا عنوان دیگری را با یوونتوس به دست نیاورد و در سال ۱۹۶۴–۶۵ به خاطر اختلافات با سر مربی جدید، تیم را ترک کرد.
سیوری در یوونتوس، ۱۶۷ گل در ۲۵۳ بازی به ثمر رسانده‌است. او پنجمین گلزن تاریخ یوونتوس است. همچنین رکورد بیشترین گل در یک بازی یوونتوس را نیز، اومار سیوری در اختیار دارد. ۱۰ ژوئن ۱۹۶۱، در بازی ۹–۱ مقابلاینتر میلان سیوری موفق شد ۶ گل از ۹ گل یوونتوس را به ثمر رساند. همچنین، این رکورد در سری آ به‌طور مشترک در اختیار سیوری و پیولا بازیکن پرو ورچلی است.
سیوری برای آرژانتین ۱۹ بازی به میدان رفته و ۹ گل نیز به ثمر رسانده‌است. خط حملهٔ آرژانتین در آن زمان با وجود سیوری بسیار درخشان عمل می‌کرد. خط حملهٔ آرژانتین، آن زمان از سیوری، کرباتا، اسوالدو کروز، ماسچیو و آنجلو تشکیل می‌شد. به گروه بازیکنان، لقب " چهره‌های کثیف " را داده بودند. این لقب به خاطر چهرهٔ شیطنت‌آمیز آنان به آن‌ها داده شده بود.
سیوری، با آرژانتین موفق شد در سال ۱۹۵۷ قهرمانآمریکای جنوبی را کسب کند.
پس از انتقال او به ایتالیا، دولت ایتالیا او را از همراهی تیم ملی آرژانتین محروم کرد و او بقیهٔ بازی‌های ملی خود را برای ایتالیا انجام داد. برای ایتالیا، سیوری ۹ بار به میدان رفته و ۸ گل به ثمر رسانده.
در مارس ۲۰۰۴،پله نام او را در لیست ۱۰۰ بازیکن برترتاریخ فوتبال قرار داد و از او به عنوان مفاخر آمریکای جنوبی تقدیر کرد.
 | ||
