| عربی چادی | |
|---|---|
| شوآ | |
| لهجة تشادیة | |
| زبان بومی در | چاد،کامرون،سودان،سودان جنوبی،نیجریه،نیجر |
شمار گویشوران | ۱٫۶ میلیون (۲۰۱۵)[۱] |
آفروآسیایی
| |
| الفبای عربی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | shu |
| گلاتولوگ | chad1249[۲] |
 | |
| این نوشتار شامل نمادهای آواییآی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسبتفسیر، ممکن استعلامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌هاییونی‌کد ببینید. | |
عربی چادی (به عربی: لهجة تشادیة)،عربی بقاره یاعربی شوآ یکی ازگویش‌های عربی و زبان عرب‌زبانان شهرنشین یا کوچ‌نشینانبقارهٔچاد است. اگرچه چاد با دو کشور عربی در شمال و شرق هم‌مرز است، اما بیشتر سخنوران عربی آن در جنوب کشور زندگی می‌کنند.
این زبان درچاد وسودان و در مناطق مجاوردریاچه چاد در کشورهایکامرون،نیجریه ونیجر و همچنین در مناطقی ازجمهوری آفریقای مرکزی وسودان جنوبی تکلم می‌شود. گرچه این زبان در این مناطق یکی از چندین زبان محلی است و جزو زبان‌های اصلی نیست، نقشزبان میانجی را در آنجا ایفا می‌کند.
در دوران استعماری، گونه‌ای ازپیجین عربی به نامتورکو، به عنوانزبان میانجی در چاد کاربرد داشت. امروزه پیجین‌های عربی هنوز هم در چاد وجود دارند، اما از آنجا که تحقیقاتی در مورد آن‌ها انجام نشده‌است، مشخص نیست که آن‌ها تورکو هستند یا نه.[۳]
{{cite book}}:Invalid|display-editors=4 (help)