حکیم ابوعمر بهاءالدین عثمان بن عمر مختاری غزنویشاعر و حماسه‌سرای برجسته دوره پایانی سده پنجم و دوره آغازین سده ششم هجری قمری بود. از زندگانی او دانسته‌های اندکی در دست است. تاریخ زاده شدن او را میان سال‌های ۴۵۷–۶۹ و درگذشت او را میان سال‌های ۵۱۲–۵۴۸ نوشته‌اند. مختاری در سرودنغزل وقصیده ورباعی وقطعه وترکیبات ومثنوی استاد بوده‌است؛ ولی بیشتر به قصیده‌سرایی و مثنوی‌گویی گرایش داشته و قصاید و مثنویات او بر دیگر آثاری که از خود بر جای نهاده برتری دارد. مختاری چندین تن از شاهان و فرمان‌روایان دوران زندگی خویش را نیز مدح گفته است. از میان آن‌ها می‌توان به علاءالدولهمسعود بن ابراهیم غزنوی نام برد که مختاری شهریارنامه را به نام او کرده‌است.
دو مثنوی به نامهایشهریارنامه وهنرنامه یمینی از او هستند که بخش بزرگی از آثار او را تشکیل می‌دهند. بیشتر آثار او امروزه در دست است. در سال ۱۳۴۱ خورشیدی دیوان او به کوششجلال‌الدین همایی در تهران در ۹۴۷ صفحه به چاپ رسید. مختاری شهریارنامه را متعاقب ازشاهنامه فردوسی،گرشاسپ‌نامهاسدی طوسی،برزونامه عطاء بن یعقوب کاتب متخلص به عطایی و امثال آن‌ها به رشته نظم درآورده است.
|تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن|پیوند= دارد (کمک) | این یکمقالهٔ خردشاعر است. می‌توانید باگسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |