Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


پرش به محتوا
ویکی‌پدیادانشنامهٔ آزاد
جستجو

عثمان بن سعید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مهدویت
زندگی
نسبنرجس خاتون (مادر) • حسن عسکری (پدر)
مهدیزندگیغیبتغیبت صغریغیبت کبریظهور مهدیرجعت
نام‌هابقیةاللهقائم آل محمدصاحب‌الزمان • ولی عصر
شخصیت‌ها
نواب اربعهعثمان بن سعیدمحمد بن عثمانحسین بن روح نوبختیعلی بن محمد سمری
شخصیت‌های ظهورسفیانیشیصبانیابقع • اصهب • سید قمی • سید خراسانیشعیب بن صالحسید یمانی • مصری • سید حسنینفس زکیه
مدّعیان مهدویت
(متمهدی)
ابومحمد شریعیمحمد نوربخشمحمد احمدسید علی‌محمد بابحسین منصور حلاجمحمد بن نصیر نمیریمحمد بن علی شلمغانیابوطاهر محمد بن علی بن هلالاحمد بن هلال کرخیمحمد جونپوریسید محمد مشعشعمحمد قحطانی
مکان‌ها
منسوب به مهدیسامراسرداب مقدسمسجد سهلهمسجد جمکرانمسجد کوفهمهدیه
مرتبط با ظهوروادی یابسبیت‌المقدسبیداءوادی‌السلاممسجد حله
زیارت‌ها
دعای عهددعای ندبهزیارت آل یاسیندعای فرج
نشانه‌های ظهور
خروج سفیانیصیحه آسمانیقیام یمانیقیام خراسانیخروج سید حسنیکشته‌شدن نفس زکیهنبرد قرقیسیا
آثار مرتبط
الغیبةالغیبة (طوسی)الغیبة (نعمانی)کمال‌الدین و تمام‌النعمةدارالسلامنجم‌الثاقبالعقبری الحسانملاحم و الفتنبحارالانوارمکیال‌المکارمعصرالظهورصحیفه مهدیهتوقیع
موعود در دیگر ادیان
ماشیحسوشیانسفارقلیطمهر/میتراهوشیدرهوشیدرماهکریشناویشنو
مفاهیم وابسته
فرجام‌شناسی اسلامیآخرالزماندجالانتظاررخدادهای پس از ظهورانتظار مکتب اعتراضظهور بسیار نزدیک استنهی توقیت

عثمان بن سعید اسدی عمروی، مشهور به ابو عمرو؛ نخستین نایبحجت بن الحسن و از یاران و شاگردان و همچنین وکیل مورد وثوقعلی نقی وحسن عسکری بود.[۱]

عثمان از یازده سالگی در مصاحبتهادی بوده و مقام شامخی کسب کرده‌است. از قولاحمد بن اسحاق قمی نقل شده‌است که هادی او را برای پرسیدن سوالات دینی به عثمان بن سعید ارجاع داده‌است و از عثمان به عنوان امین خود نام برده‌است.[۲]

نام

[ویرایش]

او از قبیلهبنی اسد بود و چون درسامرا زندگی می‌کرد به اوعسکری هم می‌گفتند. در محافلشیعه به او «سمّان» و «زیّات» (به معنی روغن فروش) هم می‌گفتند. به خاطر اختفاء امر نیابت و استتار فعالیت‌های سیاسی، روغن‌فروشی می‌کرد، و اموال و نامه‌ها را با ظرف روغن میانامام وشیعیان جابه‌جا می‌کرد.[۳] وی همچنین به خاطر ابراز نیابت از طرف امام دوازدهم خود را باب (به معنای درب [امامت]) می‌نامید.[۴]حسن عسکری چون نام طولانی او را شنید، گفت: «کنیهابنعثمان وابو عمرو در یک مرد جمع نمی‌شود». و بنابراین دستور داد که کنیه او را کهابو عمرو باشد برهم بزنند و وی را «عمری» نامیدند.[۵]

به ادعایبحار الانوار، پس از در گذشت حسن عسکری، احتمالاً عثمان بن سعید حسن عسکری راغسل داد وکفن کرد وحنوط نمود و به خاک سپرد.[۶][۷]

نایب امام غایب

[ویرایش]

بلافاصله پس از مرگ حسن عسکری در سال ۲۶۰ (۸۷۴ میلادی)[۸] عثمان ادعا کرد که حسن عسکری پسری خردسال به نام محمد دارد که به‌دلیل تهدید عباسیان به جانش غیبت کرده و او به نمایندگی از فرزند امام یازدهم منصوب شده‌است.[۹]

به‌عنوان نزدیک‌ترین یار حسن عسکری[۱۰] مردم و نمایندگان محلی امام حسن عسکری ادعای عثمان را مبنی‌بر نیابت امام غایب به‌رسمیت شناختند.[۱۱] با این حال، احتمالاً در میان شیعیان در مورد اختیار عثمان برای جمع‌آوری و توزیع وجوه (خمس وزکات) تردید وجود داشت.[۱۰] عثمان در سِمَت جدید خود به‌عنوان متصدی دفتر امام[۱۲] عریضه‌هایی دریافت می‌کرد و پاسخ‌های آنها را گاهی به صورت مکتوب می‌داد.[۱۳]

به‌عقیدهٔ شیعیان، در این زمان کهغیبت صغری هم آغاز گردید، عثمان بن سعید از سویحجت بن الحسن به‌عنوان نخستیننایب خاص وی منصوب گشت و واسطه میانامام وشیعیان شد.

مرگ

[ویرایش]

درگذشت او را میان سال‌های۲۶۰ تا۲۶۷ قمری (۸۸۰ میلادی) ذکر کرده‌اند. پیکرش در شهرسامرایعراق در جایی که سابقاً دروازه شهر بود به خاک سپرده شد. بعد از مرگ او در سال ۲۶۷ هجری پسر ویمحمد بن عثمان به نیابت امام دوازدهم شیعیان منصوب شد.[۱۴][۱۵]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. Bernheimer,ʿAlī l-Hādī.
  2. قرشی،تحلیلی از زندگانی امام هادی علیه السلام،283.
  3. الغیبه، شیخ طوسی، مکتبة نینوی الحدیثه، صفحهٔ ۲۱۴
  4. شیعیگری- احمد کسروی
  5. بحارالانوار،علامه مجلسی، جلد ۵۱، صفحهٔ ۳۴۶
  6. بحارالانوار،علامه مجلسی، جلد ۵۱، صفحهٔ ۳۴۴
  7. الغیبه، شیخ طوسی، مکتبة نینوی الحدیثه، صفحهٔ ۲۱۶
  8. Modarressi, Hossein (1993). Crisis and Consolidation in the Formative Period of Shi'ite Islam: Abū Ja'far Ibn Qiba Al-Rāzī and His Contribution to Imāmite Shī'ite Thought (PDF). Darwin Press.ISBN 978-0-87850-095-6. ص۷۷.
  9. Momen, Moojan (1985). An Introduction to Shi'i Islam. Yale University Press.ISBN 978-0-300-03499-8. ص۱۶۲ و ۱۶۳.
  10. ۱۰٫۰۱۰٫۱Modarressi, Hossein (1993). Crisis and Consolidation in the Formative Period of Shi'ite Islam: Abū Ja'far Ibn Qiba Al-Rāzī and His Contribution to Imāmite Shī'ite Thought (PDF). Darwin Press.ISBN 978-0-87850-095-6. ص۹۲.
  11. Modarressi, Hossein (1993). Crisis and Consolidation in the Formative Period of Shi'ite Islam: Abū Ja'far Ibn Qiba Al-Rāzī and His Contribution to Imāmite Shī'ite Thought (PDF). Darwin Press.ISBN 978-0-87850-095-6. ص۷۹ و ۸۰.
  12. Modarressi, Hossein (1993). Crisis and Consolidation in the Formative Period of Shi'ite Islam: Abū Ja'far Ibn Qiba Al-Rāzī and His Contribution to Imāmite Shī'ite Thought (PDF). Darwin Press.ISBN 978-0-87850-095-6. ص۷۹.
  13. Daftary, Farhad (2013). A History of Shi'i Islam. I.B. Tauris.ISBN 978-0-7556-0866-9. ص۶۴.
  14. Sachedina, Abdulaziz Abdulhussein (1981). Islamic Messianism: The Idea of Mahdī in Twelver Shīʻism. Suny press.ISBN 978-0-87395-442-6. ص۹۰.
  15. آخرین امید، ص ۸۰
زندگی
نام‌ها
نواب اربعه
مکان‌ها
زیارت‌ها
نشانه‌های ظهور
آثار مرتبط
موعود در دیگر ادیان
شخصیت‌های ظهور
مدّعیان مهدویت
(متمهدی)
دیگر مدعیان
مدعیان نیابت:ابومحمد شریعیاحمدالحسنشلمغانی
مدعیان شخصیت‌های ظهور:احمدالحسن
فرقه‌ها
دیگر
شاگردان برجسته امامان شیعه امامی
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=عثمان_بن_سعید&oldid=41989748»
رده‌ها:
رده‌های پنهان:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp