شهر رِی (با نام تاریخیرِی) (آواⓘ) مرکزشهرستان ری در استانتهران در کشورایران است. ری از کهنترین شهرهای جهان[۱][۲] است بهطوریکه این منطقه را در گذشته «شیخالبلاد» میگفتند.[۳] تاریخ پیدایش ری به زمان اقوامآریایی میرسد و در آن زمان، ری از همهی شهرهایماد بزرگتر بوده است.[۴] ری در لغت به معنای شهر سلطنتی است. ساکن و اهل ری رارازی مینامند.[۵] ری در بخشی از دورهیزیاریان و نیز دورهیسلجوقیانپایتخت ایران بودهاست. این شهر در طول تاریخ به نامهای گوناگونی خوانده میشده. راکس، راز، راگز، راگا، رغه، ارشکیه، راگو، راگیا، راگیانا، راماردشیر، امالبلاد، ریشهر، شیخالبلاد و محمدیه از نامهایی بودهاند که ری در هر دوره به مناسبتی با یکی از این نامها خوانده میشده است.[۶] بنابر آنچه که دروندیداد آمده ری سیزدهمین شهری است که درجهان ساخته شده است.[۷] تاریخ سکونت در این شهر به ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد برمیگردد. ری همواره یکی از شهرهای مهم ایران باستان بهشمار میرفته و دورهای نیز پایتخت ایران باستان بوده است.[۸]بر مبنای آخرین دادههای دقیق جغرافیایی درازای ری ۱۴ کیلومتر میباشد.[۹] این شهر در قرن چهارم هجری بزرگترین مرکز از مراکز چهارگانهی ایالتجبال بودهاست.ابن حوقل ذکر میکند که بعد ازبغداد آبادتر از ری شهری در شرق نیست، جز آنکهنیشابور به وسعت از آن بیشتر و بزرگتر است.[۱۰]
یافتههای سنگی جدید در محوطه باستانی و تاریخی ری از سکونت دهها هزار ساله انسان درشهرری است که مربوط به دورهپارینه سنگی بوده و تاریخ این منطقه را بیش از ۴۰ یا ۸۰ هزار سال تغییر دادهاست.ری کهنترین شهر دراستان تهران است. کتیبههای پارسی باستان واوستا و منابع دیگر، گواه بر اهمیت ری باستان است. این شهر در جریان تاخت و تازهای اقوام مهاجم درسدههای میانه مورد تخریب شدید قرار گرفت و موقعیت آن به عنوان پایتخت در دوران فرمانروایی دیلمیانآل بویه وسلجوقیان احیا شد. شهر ری از نظر تعداد آثار تاریخی خود از بسیاری از شهرهای باستانی دیگر غنی تر است. ری محل زندگی بسیاری از شخصیتهای تاریخی، از جمله خاندانهای سلطنتی، بازرگانان، دانشمندان و شاعران بودهاست.رازی پژوهشگر ایرانی قرون وسطی و از مهمترین شخصیتهای علم پزشکی، اهل ری بود.[۱۲]
عکس هوایی بخشی ازسرزمین ری در محدودهچشمهعلی و اطراف آن. کشیدگیباروی ری در عکس هوایی باستانشناساریش فریدریش اشمیت. علامتهای ستاره به رنگ زرد دیوارهای باقی مانده مخروبه از باروی ری میباشد. ستاره زرد رنگ سمت چپ و پایین محل ساختن دیوار بازسازی شده است که در عکسهای مدرن موجود است. چشمهعلی (ستاره سفید) و سنگنگاره فتحعلیشاه (ستاره آبی) در عکس مشخص شده است. ۱۳۱۵ خورشیدی
رابرت کرپرتر، سیاح انگلیسی به پیروی از مؤلف کتابآثارالبلاد نقل میکند «ایرانیان بنای این شهر را بههوشنگ پسر بزرگکیومرث نسبت میدهند.»[۱۳]در کتابنزههالقلوب آمدهاست ری را «شیث» بن آدم بنا نهادهاست. درالبلدان،ابن فقیه بنای ری را به احفاد «بیلان ابن اصبهان بن فلوج بنسام بن نوح» نسبت دادهاست.[۱۴]همچنین مؤلف کتابهفت اقلیم مینویسد: "در بنای شهر ری اختلاف بسیار کردهاند. بعضی برآنند که ری را «راز بن اصفهان بن فلوح» بنا کرده و برخی گویند «راز بن خراسان» ساخته و بعضی نقل میکنندهوشنگ پسرکیومرث پادشاه افسانه ای ایران.[۱۵] و کسانی هم روایت میکنندکیخسرو پسرسیاوش.[۱۶]"همچنین میگویند ری شهری است که پیروز پسریزدگرد بنا کرد و آن را رامفیروز نام نهاد.[۱۷] در فرهنگنامهدهخدا آمدهاست: بانی ری، «راز بن فاروس پسر لواسان» و به قولی «شیث بن آدم» است.[۱۸] عدهای نیز بنای ری را به (روی) از فرزنداننوح یا «ری بن بیلان بن اصفهان بن فلوخ» نسبت دادهاند.[۱۹]ابوالقاسم فردوسی درشاهنامه ساخت شهر ری را بهپیروز پسر یزدگرد شاهساسانی نسبت میدهد، که خود این نام را بر این شهر میگذارد.[۲۰]
نام ری در کتیبههایهخامنشی و منابع یونانی به صورت رگآ (Rega) و رغه (Rege) آمدهاست.سلوکیان به ری، آریا (Erya) و ارویا (Eroya) واشکانیان «آرشکیا» میگفتهاند.[۲۱]
ری در دوران پیش ازاسلام، مرکز بزرگ دینیزرتشتیان بوده و به وسیله مدیرانموبد نوعی حکومت دینی نظیرواتیکان در آن وجود داشت و بهطور کلی ری در دورانمادها وهخامنشیان و حتی قبل از آن نیز شهری مقدس بهشمار میآمد. قرار گرفتن ری در مسیرجاده ابریشم که از آنجا بههمدان میرفت علاوه بر جنبه مذهبی، اهمیت بازرگانی نیز به ری میدادهاست، لذا مردم ری عموماً بازرگان و تاجر پیشه بودهاند.[۱۳]
ورودآریاییها در حدود هزاره دوم پیش از میلاد به ری و استقرار شعبهای از آنها در مسیر حرکت خود به شمال و غرب، آثاری از خود بر جای گذاشته که شواهد آن به صورت کورههای سفال پزی درکهریزک و نیز در سال ۱۳۷۳ درتپه معمورین درفرودگاه بینالمللی امام خمینی به دست آمدهاست، پس از ورودآریاییها که مهمترین آنهامادها وپارسها بودند و درآمیختن آنها (مادها) با بومیانی که پیش از آنها در این سرزمین مستقر بودند، این منطقه نیز در تقسیمبندی مادها به رماد رازی یا راگا، راگس که در جنوب تهران قرار داشت قرار گرفت .(۷۲۰–۵۵۰ ق. م) با پیروزیکوروش بر جد خودآژدهاک در سال (۵۵۰ ق. م) پایههای اولین امپراتوری بزرگ جهانی پیریزی شده که مدت دو قرن تا سال (۳۳۰ ق. م) دوام یافت این امپراتوری علاوه بر سرزمینهای واقع در محدوده حکومت ماد از شرق تا سند، غرب تاآسیای کوچک را نیز در بر میگرفت، در تقسیمبندی داخلی تغییرات چندانی نسبت به دوره ماد داده نشد و ایالات مادی همچنان با همان نام بر جای ماندند در این دوره این منطقه در محدوده (رک) قرار داشتهاست. در بند ۱۲ از ستون ۱ متن پارسی باستان کتیبهبیستون آمدهاست:[۲۲]
داریوش شاه گوید: پس از آن، (فرورتیش) با سواران کم گریخت، سرزمینی (ری) نام در ماد سو روانه شد…
در بند ۱۱ ستون ۳ متن پارسی باستان بار دیگر از ری نام برده میشود.
داریوش شاه میگوید: پس از آن من سپاه پارسی را از ری نزدویشتاسپ فرستادم…
اسکندر مقدونی در تعقیبداریوش سوم از راههمدان به ری وارد شد و ویرانیها به بار آورد. پس از مرگ وی، فتوحاتش به دست سردارانش تقسیم شد و در این میانسلوکوس سردار نامی او با غلبه برآنتیگون قسمت اعظمآسیای غربی را تصرف نمود وسلسله سلوکی را در سال (۳۱۲ ق. م) تشکیل داد.[۲۲]
در عهدسلوکیان، در ریزلزلهای شدید روی داد، شهر بر اثر این زلزله ویران شد وسلوکوس اول (بین سالهای ۳۱۲–۲۸۰ قبل از میلاد) شهر را دوباره ساخت و نام زادگاه خوداورپس را بر آن نهاد، به همین خاطر در دورانسلوکیان از شهر ری به نام اورپس در تاریخ یاد میشود.
از کاروانسرای شاهعباسی شهر ری به عنوان انبار استفاده میشود.
چون آثار بجا مانده ازاشکانیان توسط سلسله بعدی یعنیساسانیان از بین رفتهاست از عصراشکانیان اطلاعات زیادی در دست نیست ولی آنچه مسلم است ری همچنان اهمیت خود را حفظ کرده زیرا برج و باروی عظیمی در نزدیکی و ابتدای چشمه سوربن یا چشمه علی فعلی که اختصاص به شاهان و امرا داشت ساخته شدهاست. در این دوران ری به صورت یک مرکز دینی تجاری و قطب کشاورزی و دامداری به حیات خود ادامه دادهاست.[نیازمند منبع]
شهر ری در دورانساسانیان از مراکز بزرگ دینیزرتشتیان بود و در آن به وسیلهموبدان موبد نوعی حکومت دینی نظیرواتیکان وجود داشت. باید گفت ری در دوره ساسانیان شهر مقدس نامیده میشد وآتشکده ری از بزرگترینآتشکدههای آن عصر بود که بقایای آن نیز هماکنون وجود دارد.
در دوره پس از اسلام که سپاه ایران درجنگ نهاوند از مسلمانان شکست خورد و حکومت مرکزی از بین رفت، کشور ایران و ممالک تابعه آن نیز به تدریج تکهتکه گردیدند و تکلیف هر شهر از جمله ری به دست مرزبانان آن افتاد. پس از فتح ری نو یا ری زیرین به دستورنعیم بن مقرن و به دست همین زینبدی بنا شد و ری قدیم یا ری برین تخریب شد. ری نو در جنوب شرقی ری قدیم بنا گردید.
ری در آغازقرن چهارم دوران پرشکوهی از رشد و توسعه خود را آغاز کرد و این عهدمرداویج دیلمی اولین شاه خاندان زیاری بود. مرداویج در سال ۳۱۵ هجری در صحنه سیاست ظاهر شد و در سال ۳۱۹ هجری استقلال یافت و پایتخت خود را ری قرارداد.
ری در حکومترکن الدوله پایتخت او محسوب میشد و در این زمان بازهم بر اهمیت ری افزوده شد. در این دوره ری مرکز سیاسی فرهنگی ایران و جهان اسلام تبدیل شد و این امر رونق دانش و ادب را در این شهر در پی داشت.
ری در دوره اسلامی، پناهگاه فرماندارانبنیامیه بود. این شهر از کشمکشهای مذهبی آسیب بسیار دید و در سال ۶۱۷ هـ. ق مردم آن، در تاخت و تاز مغولان قتلعام شدند. هنوز آثار حملهمغولان از بین نرفته بود که ری بار دیگر در سال ۷۸۶ هـ. ق به دست سپاهیانتیمور به ویرانهای بدل شد و دوباره بازسازی شد ری امروز همچنان پابرجاست.[۲۳]
در سالهای ۶۱۷ و ۶۲۱ هجری قمری ری توسط مغولان ویران شد و مردمش قتلعام شدند.[۲۴]
ری در لغت به معنای شهر سلطنتی است. ساکن و اهل ری را رازی مینامند.[۵]
«ری» و «راز» دو برادر بودند که با همکاری یکدیگر اینجا را بنا کردند. توافق کردند شهر را «ری» بنامند و اهالی آن را «رازی» نامند.[۲۵]
بانی این شهر، راز بن فارسی بن یواسان بودهاست.[۲۶]
ری را به نام یکی از فرزندان «بیلان بن اصفهان بن فلوج بن سام بن نوح» نامگذاری کردهاند.[۲۷]
یاقوت حموی مینویسد:محمدحسن مقدم مراغهای (۱۳۶۳)،تطبیق لغات جغرافیایی قدیم و جدید ایران، تهران، ص. ۹۶ «در تواریخ قدیم ایران مینویسند که کیکاووس ارابهای اختراع نمود و آلاتی در آن قرار داد که به واسطه آن به آسمانها رود. حقتعالی به باد حکم کرد آن ارابه را به ابر رساند و از آنجا سرنگون کند. کیکاووس با ارابهاش به دریای جرجان افتاد. کیخسرو پسر کیکاووس چون به تخت پادشاهی نشست، دستور داد آن ارابه را مرمت کنند تا بهشهر بابل ببرد. در میانه راه به مردمی رسید که آنها با دیدن وی فریاد برآوردند: «به ری آمد» یعنی با ارابه آمده. چه ری در لغت فرس قدیم به معنی ارابه است. کیخسرو حکم کرد در آن محل شهری بنا کردند و نام آن را ری گذاشتند.»
شیخ ربوه دمشقی (درگذشت ۷۲۷ هجری قمری) نوشتهاست: «از ری به معنی نیکویی یاد شدهاست.»[۲۸]
در مقدمه فرهنگنامه تطبیقی، کثرت صور و بخشی از اسامی و القاب ذکر شده ری به علت تفاوت در تلفظها، گویشها و ضبط و حتی احتمالاً بر اثر اشتباه ناسخان به صورتهای مختلف بیان شدهاست.[۳۰]
همچنین (راج) یا (راک) از نامهای ری به معنای مشعشع است.[۳۱]
نکته دیگر آنکه اسامی ری کاملاً نقل نشده و نیاز به تحقیق بیشتری دارد. به عنوان نمونه عروسالبلاد[۳۲] و امالبلاد[۳۳] دو تا از القاب مشهور ری هستند که در فهرست بالا از قلم افتادهاست. همچنین در یک اثر متعلق به ۵۲۰ هجری قمری آمدهاست. منوچهر پیشدادی شهر ری را که خراب بود از نو بنا نهاد و آن را (ماه جان) نامید.[۳۴]ژان شاردن سیاح و جهانگرد دوره صفوی نیز در شمار لقبها و عنوانهای ری (بابالابواب الارض)، (سوق العالم) و (بلدة البلاد) را ذکر میکند.[۳۵] همچنین در مورد نام ری، در الواح بیستون در آن لوحی است که به زبان مادی میباشد راگا ثبت کرده و در لوح دیگر که به زبان تورانی است (راگ کا ان).[۳۶] همچنین در یک متن جغرافیایی قرن چهارم هجری از ری به نام (مهدیه) یاد شده و در علت این نامگذاری نوشتهاست: زیرا مهدی در روزگار منصور در ری اقامت داشت و رشید در آنجا زاده شد.[۳۷]
در زمانخلفای عباسی نام رسمی یعنی دولتی ری (محمدیه) بود به مناسبت اینکه محمد، که همان مهدی خلیفهٔ عباسی است، در زمان خلافت پدرش منصور در ری اقامت گزید و پسرشهارونالرشید نیز در آنجا متولد گردید. شهر محمدیه مهمترین ضرابخانهٔ آن ایالت بود و نام آن روی بسیاری از سکههای دورهٔ عباسی دیده میشود.[۱۰]
شهر ری محدودهای است با مساحت ۲۲۹۳ کیلومتر مربع، از شمال بهتهران، از جنوب بهشهرستان قم، از شرق بهشهرستان ورامین وشهرستان پاکدشت، از غرب به شهرستانهایاسلامشهر،رباط کریم وزرندیه محدود میشود.[۳۸] مساحت بخشهای پنجگانه شهرستان ری: بخشمرکزی ۱۷۴؛ بخشقلعه نو؟ ؛بخشخاوران؟ بخشکهریزک؟ ، وفشاپویه ۱۶۴۵ کیلومتر مربع میباشد.[۳۹]شهر ری مرکزشهرستان ری بین مختصات جغرافیایی '۳۶°۳۵ شمالی، '۲۶°۵۱ شرقی واقع شدهاست. ارتفاع این شهر از سطح دریا ۱۰۶۲ متر است. شهر ری در جنوب شهر تهران و متصل به شهر است. فاصله ری تا مرکز شهر تهران بالغ بر ۱۰ کیلومتر است.[۴۰]
شهرستان ری از نظر تقسیمات کشوری دارای ۵ بخش «خاوران -قلعه نو -فشافویه –کهریزک –مرکزی» و ۱۰ دهستان و ۱۳۰ روستای دارای سکنه است جمعیت شهرستان بر اساس آمار سال ۱۳۸۵ بالغ بر ۳۴۹۷۰۰ نفر است.[۴۱][۴۲]
هوای شهر ری معتدل و خشک میباشد. حداکثر درجه حرارت در تابستان ۴۲ درجهسانتیگراد بالای صفر و حداقل در زمستان به ۹- درجه سانتیگراد میرسد. میزان باران سالیانه شهر ری بهطور متوسط ۲۵۰ میلیمتر است.[۴۳] در نزهت القلوبحمدالله مستوفی آمدهاست که ری به سبب بسته بودن شمالش آب و هوای متعفن و ناگوارنده داشته وعقرب قتال در او بسیار است. در شعری کهخاقانی شروانی در زمان سکونتش در ری در قرن ششم در این باره سروده از آب و هوای این شهر به بدی یاد میکند.[۴۴]
روستای تاریخیفیروزآباد (محل تولد سیّد رضا فیروزآبادی؛ سیاستمدار، روحانی، نیکوکار، نماینده چهار دورهی مجلس شورای ملی و بنیانگذار بیمارستان فیروزآبادی شهر ری) - روستای تاریخیکلین (محل تولد شیخمحمد کلینی عالم بزرگ شیعه) -دولتآباد قیصریه ـ (روستایی کوچک جنب شیر و خورشید و ولی آباد) - تقی آباد - قلعه نو - بهشتی - گلحصار (قوچحصار سابق) - آب اندرمان (امامزاده ابوالحسن) - تبایین - قلعه گبری - عمادآور - قاسمآباد تهرانچی - خیرآباد از روستاهای شهر ری میباشند.
شهرستان ری در دشت واقع گردیده و کوههای آن ارتفاع زیادی ندارند. این کوهها عبارتند از:
۱.کوه بیبیشهربانو: این کوه در شرق شهر ری و متصل به آن میباشد.[۴۰] کوه بیبی شهربانو در شرق شهر ری و ارتفاعش از سطح دریا ۱۵۳۵ متر است.[۴۵] ۲.کوه آراد این کوه در مرکز شهرستان ری حد فاصل بخشهایکهریزک وفشاپویه قرار گرفتهاست. کوه آراد در ۹ کیلومتری شمالشرقی حسنآباد واقع شده و ارتفاع آن ۱۴۲۸ متر است.[۴۶] از این کوه به نام (اراده) هم یاد شدهاست.[۴۷] همچنین در یک نقشه متعلق به سال ۱۳۰۷ هجری قمری دوره ناصرالدینشاه قاجار که توسط دو نفر از مهندسین ایرانی وقت ترسیم شده بود. از کوه آراد با نام کوه (آراد) یاد شدهاست.[۴۷] همچنین در کتاب جغرافیای مفصل ایران کوه آراد با نام کوه (حسنآباد و کنارگرد) ذکر شدهاست.[۴۸] ۳.کوه مره این کوه در جنوب غربی شهر ری و در جنوب شهر حسنآباد و رودشور قرار گرفتهاست؛ و ارتفاع آن ۱۵۰۳ متر است.[۴۹] ۴.کوه کور ابلاغ: کوه کورابلاغ یکی از کوههای ناحیه مرکزی ایران است که در محل تلاقی چهار شهرستان زرندیه، ساوه، ری و قم واقع شدهاست. قسمت عمده این کوه و دو ارتفاع باند آن ۱۹۱۵ متر و ۱۹۴۰ متر در شمال استان قم واقع شدهاست. جنوب غربی شهرستان ری به دامنههای شمالی این کوه ختم میشود؛ و بخش شرقی کوه (گوی داغ) در شمال کوه کورابلاغ در شهرستان ری واقع شدهاست.[۵۰]
چندین رود مشهور و مهم ایران که به حوضه البرز مرکزی ایران روان هستند همانند رودهای کرج، شور فشاپویه، جاجرود (در ناحیه مرز شرقی شهرستان ری) در شهر ری جریان یافته و سپس به رودهای کرج و جاجرود میپیوندند.[۵۱]
۱.رودخانه کرج: رودخانه کرج از کوه البرز سرچشمه گرفته و پس از عبور از چندین شهرستان استان تهران بهدریاچه نمک میریزد. این رودخانه با جهت شمالغربی - جنوبشرقی سرتاسر شهرستان ری را میپیماید و پس از پیوستن به یکی از شاخههایجاجرود به دریاچه نمک میریزد.[۵۲] ۲.رودخانه جاجرود: رودخانه جاجرود یکی از رودهای دائمی و مهم شهرستان استان تهران است که با مسیر کلی جنوبی جاری است و در نهایت بهدریاچه نمک میریزد. شاخهای از این رود از ناحیه مرز شرقی شهرستان ری عبور میکند.[۵۳] ۳.رود شور فشاپویه: رود طولانی شور با جهت شمالغربی-جنوبشرقی عرض شهرستان ری را طی میکند. این رود از ۶ کیلومتری جنوب حسنآباد فشاپویه عبور میکند و به شورهزار شرقحوض سلطان قم میریزد.[۵۳]
چندین رودخانه کوتاه هم از شهر ری عبور میکنند. برخی از آنها عبارتند از رودخانه جعفرآباد یا دربند، رودخانه سرخه حصار و رودخانه کن.
شهرستان ری به لحاظ آب و هوا نیمهصحرایی، دارای جنگل طبیعی نیست و جنگل دست کاشت آن بالغ بر ۳۸۷ هکتار است. اما از نظر مرتع نسبتاً غنی است و با ۱۶۶۲۰۰ هکتار در میان ۱۲ شهرستان استان تهران پس ازفیروزکوه،ساوجبلاغ ودماوند رتبه چهارم را داراست.[۵۴] درختانگز و از گیاهانی که کاربرد دارویی دارند مانندخاکشیر،گل گاوزبان،کاسنی،کرچک وپونه در بسیاری نقاط میروید.[۵۵]
ری تنها منطقه باستانی استان تهران است که دارای آثار تاریخی و مکانهای دیدنی زیادی است. این منطقه قطب توسعه توریسم مذهبی استان تهران نیز بهشمار میآید. جاذبههای تاریخی شهرستان ری بر جاذبههای طبیعی منطقه غالب است. قدمت طولانی و سابقه کهن ری سبب شده که آثار تاریخی بسیار قدیمی مانند باروی ری برین - که مربوط به سدههای قبل از میلاد است - در این شهر وجود داشته باشد. برخی از مهمترین آثار تاریخیهای شهر ری عبارتند از:
کتیبه و نقش برجسته شکار شیر فتحعلیشاه قاجار (کوه سرسره):کوهی که چشمه علی از پای آن جاری است و کوه سرسره نامیده میشود سابقاً تصویری برجسته از دوره ساسانیان بر بدنه آن کنده شده بود که پادشاه ساسانی را سوار بر اسب و نیزهای در دست نشان میداد، ولی فتحعلی شاه در سال ۱۲۴۸ هجری قمری آن را محو ساخت و صورت خود را بهجای آن گذاشت.[۵۶] این نقش برجسته، سالها پیش توسط کارخانه سیمان ری به منظور استخراج سنگ معدن و تولید سیمان منهدم شد که البته تاریخ دقیق تخریب آن مشخص نیست.[۵۷] تنها قطعهای که از آن باقی ماند، در ساختمان متروکه کارخانه سیمان ری در وضعیت بسیار نامناسبی در برابر عوامل فرساینده مختلف رها شد و قرار شد که میراث فرهنگی رسیدگی کند.[۵۸][۵۹]
نمایی از نقشبرجستهفتحعلی شاه قاجار که به جای نقش برجسته ساسانی در کوه حک شد و بعدها نزدیک کارخانه سیمان ری قرار گرفت در حال حاضر به دلیل تخریب کوه برای مواد اولیه سیمان، اثری از آن نیست.
نقشبرجسته یکی از شاهان ساسانی، احتمالاً اردشیر اول یا شاهپور نخست که تا زمان فتحعلی شاه قاجار در محل کوه نزدیک کارخانه سیمان ری قرار داشتهاست و به دستور فتحعلی شاه از بین رفته و نقش خود را به جای آن حجاری نموده بودهاست.
شهر ری بیش از آنکه به دلیل آثار تاریخی و باستانی مشهور باشد، به عنوان یک شهر مذهبی شناخته میشود. آرامگاههای متعددی از منسوبان به امامان شیعیان در شهر ری وجود دارد. آرامگاهشاه عبدالعظیم مهمترین مکان مذهبی شهرتهران است. به غیر از آن برخی از مهمترین آرامگاههای شهر ری عبارتند از:
بازار بابالجبل، باب سین، باب هشام، بلیان، چهارسوق یا چهار بازار، بازار دهک نو، بازار روده، که این بازار از همه بازارها معمورتر و آبادتر بودهاست. بازار ساربانان، بازار نرمه یا رسته نرمه، که منسوب به دیه نارمک است و بازار نصرآباد بازارها گویا بیشتر مکشوف و بدون سقف بودهاست.[۲۳]
دروازه آهنین، باطان، که از آنجا به سوی عراق و بغداد میرفتند. دروازه بلیّان که این حدودجوانمرد قصاب فعلی واقع بوده که از آنجا به قزوین میرفتند، دروازه جاروب بندان، بابالحراب دروازه حنظله، دروازه خراسان، دروازه دولاب، در راس الروده، در رشقان یا رشکان، در زامهران باب سین یا بابالصّین، بابالصبرین، در عابس، درغناب، درکنده، دروازه کوهکین که از آنجا به طبرستان میرفتند، بابالمدینه یا در شهرستان، در مصلحگاه و دروازه هشام که از آنجا به قومس و خراسان میرفتند.[۲۳]
شهر ری در مسیر راهآهن تهران - مشهد و تهران -بندر ترکمن است. سایر مسیرهای دسترسی به این منطقه عبارتند از: ۱- اتوبان و جاده به سوی جنوب غربی که از کناردریاچه قم میگذرد و ۱۳۰ کیلومتر از شهر ری تاقم فاصله دارد. ۲- اتوبان سوی جنوب شرقی از طریق بزرگ راه به درازای ۴۰ کیلومتر که به شهرورامین میپیوندد.
بازرگانی، صنعتگری، کشاورزی و دامداری از مشاغل اصلی اهالی شهر ری بهشمار میرود. شهر ری از نظر کشاورزی بسیار فعال و ۵۰٪ آن به طریقه صنعتی و مکانیزه و مابقی به روش نیمه مکانیزه و سنتی انجام میگیرد، فراوردههای کشاورزی شامل گندم، نباتات، علوفهای، پنبه، چغندر قند و ذرت وترهبار میباشد. از لحاظ باغداری ۲۰۰۰ هکتار از اراضی شهر ری را تاکستان پوشانده و ۲۰۰۰ هکتار آن شامل سیب گوجه، آلو، زرد آلو، هلو، آلبالو و گلابی است. جهت آبیاری زمینهای زیر کشت و باغات از چاههای عمیق و نیمه عمیق استفاده میگردد. ضمناً اداره کل کشاورزی استان تهران برای هدایت آبرودخانه کن به منطقه کمآب فشاپویه کانالی در ۲ فاز حفر کرده که آب مورد نیاز منطقه فشاپویه را تأمین مینماید.[۲۲]
در رشته صنایع، کارخانجات صنعتی و تولیدی مستقر در شهرستان ری نیروهای زیادی به خود جذب نموده که عبارتند از:پالایشگاه تهران، روغن پارس و اسو، چیت سازی ری، گلیسیرین و صابون دولتی (اتکا)، ریسندگی و بافندگی ممتاز ایران، توری بافی ایران، سیمان ری، کنسرو سازی شمشاد، روغن ورامین، شرکت سهامی کفش اطمینان، فرآوردههای کشمشی، روغن نباتی گل، ظروف لعابی قائم، روغن نباتی مارگارین، پلاسکو سازی (سانتال)، دیگر تولید صنایع این شهرستان را در دست دارند که از نظر اقتصادی و ایجاد بازار کار سهم به سزایی را در رشته اقتصادی ایفا مینمایند.[۲۲]
همچنیننیروگاه گازی ری، از منابع مهم تأمین انرژی این منطقه است.
شهرت اصلی شهر ری بیشتر به خاطر وجود بارگاه عبدالعظیم حسنی در آن بودهاست. بهطوریکه تا سالها پیش از آن به (شاه عبدالعظیم) یاد میشد، ضمن اینکه این شهر از قدیمیترین مناطق کشور نیز بهشمار رفته، آثار باستانی فراوانی را در خویش جای دادهاست.[۷]
در واقع شهر ری را میتوان مادر تهران دانست امّا با گسترشتهران و انتخاب آن به عنوان پایتخت، از توجّه به ری کاسته شد اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی تغییرات و تحوّلات بسیاری در بافت شهری و معماری منطقه بهوجود آمد بهطوریکه چهره شهر کاملاً دگرگون شد و مراکز متعّدد فرهنگی، تفریحی و اجتماعی در آن تأسیس و نقاط مختلف شهر به وسیله خیابانهای مدرن، بزرگراه و پلهای روگذر و زیرگذر به هم متّصلشد.
موقعیت شهر ری در نقشهتهران به رنگ سیاه. شهر ری در جنوب تهران داخل بافت شهر است و در تقسیمبندی شهریمنطقه ۲۰ تهران محسوب میگردد.
نخستین سمینار ریشناسی در روزهای نهم و دهم بهمنماه سال ۱۳۷۳ به همّت فرمانداری شهر ری برگزار شد و ریشناسان داخلی و خارجی مقالات خود را در رابطه با این شهر کهن ارائه دادند.
↑کوه و کوهنامه ایران، عباس جعفری، انتشارات مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، صفحهٔ ۱۲۳
↑فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران، (تهران)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، جلد ۳۸، صفحه ۲۴۸ و نقشه شماره ۱۳۰، البرز مرکزی، مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی.
↑۴۷٫۰۴۷٫۱کوه و کوهنامه ایران، عباس جعفری، انتشارات مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، صفحهٔ ۵۵
↑جغرافیای مفصل ایران، مسعود کیهان، جلد ۳، نقشه مابین صفحه ۱۶۴ و ۱۶۵
↑نقشه شماره ۱۳۰ البرز مرکزی، مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی؛ جغرافیای استان تهران، ۱۳۶۳، صفحهٔ ۳۵.
↑نقشه ۱:۵۰٫۰۰۰، استانداری قم، همچنین نقشه ۱۸۳ مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، کوهها و کوهانه ایران، عباسی جعفری، صفحهٔ ۴۵۳
↑کوه و کوهنامه ایران، عباس جعفری، انتشارات مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، صفحهٔ ۴۵۳
↑رودها و رودنامه ایران، عباس جعفری، انتشارات مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، صفحهٔ ۳۸۸
↑۵۳٫۰۵۳٫۱فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور (تهران)، جلد ۳۸، صفحهٔ ۱۶۶.