میرزا عبدالله شهاب ترشیزی پسر میرزا حبیب‌الله؛ معروف بهشهاب ترشیزی نام شاعر طنزگوی مشهور ایرانی درسدهٔ دوازدهم قمری دردورهٔ زندیه و اوایلدورهٔ قاجار است که درترشیز (کاشمر کنونی) متولد شد.[۱][۲] وی بر اثر بد رفتاری‌های حاکم ترشیز یعنی مصطفی‌قلی‌خان ازدودمان میش‌مست؛ترشیز را به قصدشیراز ترک کرد و سپس چندسالی در سلطان‌آباد (اراک کنونی) به سر برد و در سال ۱۱۹۷ اندکی پس از مرگکریم خان زند از راهاصفهان بهخراسان و سپس ترشیز بازمی‌گردد.
وی برای توصیف زادگاه و خاندانش چنین می‌گوید:[۳]
| حبذا خاکی که چون من گوهری را معدن است | مرحبا بومی که چون من بلبلی را گلشن است | |
همچنین در این باره می‌گوید:
| مرا مسکن اصل ترشیز بود | در آن جایگه عزتی نیز بود | |
| پدر بر پدر جمله از دیرگاه | همه صاحب منصب و عزوجاه |
|dead-url=dead نامعتبر (کمک)
