درعلوم سیاسیتقسیم مناسب دولتی بین اعضاء حزب حاکم،حزب‌سالاری یاسیستم تاراج (انگلیسی:Spoils system) به پدیده‌ای گفته می‌شود که طی آن یکحزب پس از پیروز شدن در انتخابات شغل‌های اداری مهم را به عنوان جایزهٔ همکاری در راه پیروزی به هواداران، دوستان و خویشاوندان خود می‌دهد. سیستم تاراج در تقابل بانظام شایسته‌گرا قرار دارد، نظامی که در آن مناسب بر پایهٔشایسته‌سالاری و مستقل از فعالیت‌های سیاسی تقسیم می‌شوند.
این عبارت غالباً در ادبیاتسیاست در ایالات متحده آمریکا به کار می‌رود و از گفتاوردی ازسناتور نیویورکیویلیام ال. مارسی مشتق شده‌است. مارسی در جریان انتخابات ۱۸۲۸ در اشاره به پیروزیاندرو جکسون گفته‌بود: «غنایم و تاراج به فرد پیروز تعلق دارند.» سیستم تاراج در سال‌های ۱۸۲۰ و در دوران ریاست‌جمهوری جکسون به نامطلوب‌ترین شکلش رسید. به باور جکسون در اداره امور دولتی نیاز به تخصص چندانی نبود و دلیلی برای ادامه حیات اداری دولت در زمان تغییر بافت سیاسی وجود نداشت. به گفته جکسون:
من عقیده دارم آنچه به خاطر بقای شغلی مقامات اداری از دست می‌دهیم، بیشتر از آن چیزی است که به سبب تجربه آنها عاید ما می‌شود؛ بنابراین با تعویض مقامات اداری و با توجه به وفاداری روشن و بارز آنها به حزب، مزایای بیشتری عاید شده و حتی فساد کاهش می‌یابد.
با کشته شدنجیمز آبرام گارفیلد،رئیس‌جمهور آمریکا در سال ۱۸۸۱، توسط یکی از طرفداران سیستم تاراج که وعده تصدی یک شغل دولتی به او تحقق نیافته بود، نهضت تغییر به طرف توصیه‌های گزارش نورث کوت-تری ولیان جان گرفت.[۱] در سال ۱۸۸۳ و با تصویبقانون پندلتون در ایالات متحده از اصلاحات خدمات عمومی انگلستان الهام گرفته شد.
{{cite web}}:Check|url= value (help)[پیوند مرده]