 | این مقالهممکن است در مقابل دریافت فاش‌نشدهٔ دستمزد ساخته یا ویرایش شده باشد؛ کاری که ناقضشرایط و مقررات سرویس‌دهی ویکی‌پدیاست. این مقاله ممکن است نیازمندتمیزکاری باشد تا باسیاست‌های محتوایی ویکی‌پدیا، به‌ویژهسیاست دیدگاه بی‌طرف، مطابقت یابد.(اکتبر ۲۰۲۱) |
ساناز مینایی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۴۱ |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات | دکترایمدیریت اجرایی[۱][۲] |
| محل تحصیل | دانشگاه لیبرتی |
| پیشه(ها) | کارآفرین، مؤسس مؤسسه فرهنگی هنری سانازسانیا |
| سال‌های فعالیت | از ۱۳۶۱ تا کنون |
| شناخته‌شده برای | مجله سانازسانیا، برنامه تلویزیونی آشپزی، آموزشگاه آشپزی سانازسانیا |
| سبک | آشپزی ایرانی، آشپزی مدرن |
| همسر | غلامعلی سلیمانی |
| فرزندان | ساناز شریفی،سانیا شریفی |
| وبگاه | |
| امضاء | |
 | |
ساناز مینایی نویسنده، محقق و مدرس در حوزهآشپزی، نخستین تولیدکنندهٔ برنامه‌های آشپزی درصدا و سیمای جمهوری اسلامی اوایل دهه هفتاد است.
ساناز مینایی در شهراراک متولد شد و هم‌اکنون درتهران زندگی می‌کند. نام پیشین او اکرم مینایی بود که بعدها به دلیل فعالیت‌های خود به ساناز مینایی تغییر نام داد. او دو فرزند به نام‌های ساناز و سانیا دارد.[۳]
اولین آموزشگاه آشپزی در ایران توسط وی در سال ۱۳۶۲ تأسیس شد.[۴][۵] ساناز مینایی از سال ۱۳۵۷ در ایران به تدریس هنرهایی چون تزئین سبزیجات و میوه‌آرایی، آشپزی، شیرینی‌پزی، دکور کیک، و مدیریت خانواده پرداخته‌است. او در سال ۱۳۷۰ با تدوین اولین استاندارد آشپزی سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای که شامل ۱۴ استاندارد آشپزی، شیرینی پزی و پذیرایی موسوم به سرآشپز طلایی اولین آموزشگاه با مجوز رسمی ازسازمان فنی‌حرفه‌ای را تأسیس نمود.[۶]او در سال ۱۳۷۴ مجوز تأسیس دانشگاه غیرانتفاعی را در مورد شناخت و پخت غذا از وزارت فرهنگ و علوم دریافت نمود.[۳]
ساناز بیش از ۲۷ عنوان کتاب در حوزهٔآشپزی،شیرینی‌پزی و گارنیش به چاپ رسانده‌است. اولین کتاب او در سال ۱۳۶۲ با عنوان آرایش سبزیجات و میوه‌آرایی به چاپ رسید.[۳][۷]
اولین برنامه‌های تلویزیونی آشپزی در ایران در اوایل دهه ۷۰، با آموزش‌های ساناز مینایی به مدت ۵ سال بر روی آنتن بود.[۳]
ماهنامه تخصصی سانازسانیا به عنوان اولین مجله تخصصی در حوزه آشپزی در سال ۱۳۸۶ به چاپ رسید. ساناز شریفی دختر بزرگ ساناز مینایی در حال حاضر سردبیر این ماهنامه است.[۳]
مینایی در سال ۱۳۹۱ موفق به ثبت اختراع 'فناوری تهیه، کنترل و استانداردسازی سرآشپز طلایی شد. این استاندارد در راستای گسترش غذاهای ایرانی، فناوری تهیه و کنترل مواد و روش‌های مهمان‌پذیری برای نخستین بار در سطح ملی و جهانی در حوزه صنعت تغذیه (Food Technology) با هدف توسعه صنعت گردشگری در کشور، ایجاد جاذبه‌های لازم در راستای معرفی فرهنگ اصیل ایرانی، ارتقاء دانش و آموزش علمی روش‌های نوین آشپزی، افزایش آگاهی و سطح دانش افراد در حوزه ایمنی بهداشت و مسائل زیست‌محیطی در تهیه مواد و در نهایت معرفی و آموزش آداب و اسلوب پذیرایی و مهمان‌پذیری و سایر حوزه‌های مرتبط ابلاغ گردید.[۸]
