Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


پرش به محتوا
ویکی‌پدیادانشنامهٔ آزاد
جستجو

زنگ (منطقه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نقشهتانزانیا وزنگبار

زنگ یازنج در منابع اسلامی،[۱][۲] نامی است کهجغرافی‌دانان مسلمان به بخش خاصی از جنوب شرقآفریقا اطلاق می‌کردند.[۳] مردم بومیبانتوتبار این منطقه نیز زنگی نامیده می‌شدند. این واژه ریشه واژگانزنگبار («ساحل زنگ») ودریای زنگ است.

واژه لاتین‌شدهزینگیوم (Zingium) نام باستانی مناطق ساحلیکنیا وتانزانیای امروزی در جنوبشرق آفریقا است. معماری سکونتگاه‌های تجاری این منطقه امروزه یک موضوع مطالعه دربرنامه‌ریزی شهری است.[۴] سکونتگاه‌های ساحلی زنگ تا سده‌ها منبع عاج، طلا و برده در کرانه‌هایاقیانوس هند بودند.

پیشینه

[ویرایش]

جغرافی دانان از لحاظ تاریخی سواحل شرقی آفریقا را به‌طور کلی به چندین منطقه بر اساس ساکنان مربوطه هر منطقه تقسیم کردند. منابع عربی و چینی، منطقه عمومی را که در جنوبمصر،حبشه و بربره (سومالی) قرار داشت رازنگ ذکر کرده‌اند.[۵]

موقعیت

[ویرایش]

زنج در مجاورت جنوب شرقی آفریقا قرار داشت و مردمانیبانتو زبان به نام زنگ در آن ساکن بودند.[۳][۵][۶] منطقه اصلی زنگ از قلمرو جنوب راس کامبونی کنونی (جنوبی‌ترین منطقه سومالی)[۷] تاجزیره پمبا در تانزانیا امتداد داشت. در جنوب پمبا،سفاله درموزامبیک کنونی قرار داشت که مرز شمالی آن احتمالاًپانگانی بوده‌است. فراتر از سفاله قلمرو مبهمواق‌واق نیز در موزامبیک بود.[۸][۹]مسعودی، تاریخ‌نگار و جغرافی‌دان عرب سده دهم، سفاله را دورترین حد منطقه زنگ توصیف می‌کند و لقب پادشاه آن را مفالمه ذکر می‌کند که واژه‌ای بانتو است.[۳]

در ادبیات فارسی

[ویرایش]

واژه زنگ و مشتقات آن درادبیات فارسی کاربرد فراوان دارد. ضرب‌المثل «یا زنگی زنگ، یا رومی روم» اشاره به پرهیز از دورویی از ضرب‌المثل‌های پرکاربرد فارسی است.[۱۰]نظامی نیز می‌گوید:[۱۰]

جهان را نیست کاری جز زرنگیگهی رومی نماید گاه زنگی

فردوسی نیز درشاهنامه اینچنین به زنگ اشاره کرده:

چو اندر هوا شب علم برگشادشد آن روی رومیش زنگی نژاد

سعدی نیز دربوستان اینچنین می‌گوید:

به کوشش نه روید گل از شاخ بیدنه زنگی به گرمابه گردد سپید

مولانا نیز دردیوان شمس بیان کرده:

که بی این دو عالم ندارد نظاماگر روم خوبست بی‌زنگ نیست

منابع

[ویرایش]
  1. El-Azhari, Taef (2016).Zengi and the Muslim Response to the Crusades: The Politics of Jihad. Routledge. p. 20.ISBN 978-1-317-58939-6. Retrieved3 January 2017.
  2. Ḵẖān, M. S. (1981). "Al-Masʿūdī and the Geography of India".Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft.131 (1): 119–136 [p. 130].JSTOR 43376756.
  3. ۳٫۰۳٫۱۳٫۲Bagley, F. R. C.; et al. (1997).The Last Great Muslim Empires. Brill. p. 174.ISBN 1-55876-112-8.
  4. Pollard, E.; Fleisher, J.; Wynne-Jones, S. (2012). "Beyond the Stone Town: Maritime Architecture at Fourteenth–Fifteenth Century Songo Mnara, Tanzania".Journal of Maritime Archaeology.7 (1): 43–62.Bibcode:2012JMarA...7...43P.doi:10.1007/s11457-012-9094-9.S2CID 162935843.
  5. ۵٫۰۵٫۱Raunig, Walter (2005).Afrikas Horn: Akten der Ersten Internationalen Littmann-Konferenz 2. bis 5. Mai 2002 in München. Otto Harrassowitz Verlag. p. 130.ISBN 3-447-05175-2.ancient Arabic geography had quite a fixed pattern in listing the countries from the Red Sea to the Indian Ocean: These are al-Misr (Egypt)—al-Muqurra (or other designations for Nubian kingdoms)—Zanj (Azania, i.e. the country of the "blacks"). Correspondingly almost all these terms (or as I believe: all of them!) also appear in ancient and medieval Chinese geography.
  6. Ogot, Bethwell A. (1974).Zamani: A Survey of East African History. East African Publishing House. p. 104.
  7. Insoll, Timothy (2003).The Archaeology of Islam in Sub-Saharan Africa. Cambridge University Press. p. 61.ISBN 0-521-65171-9.
  8. Chittick, Neville (1968). "The Coast Before the Arrival of the Portuguese". In Ogot, B. A.; Kieran, J. A. (eds.).Zamani: A Survey of East African History. pp. 100–118.
  9. Goodwin, Stefan (2006).Africa's Legacies of Urbanization: Unfolding Saga of a Continent. Lexington Books. p. 301.ISBN 0-7391-0731-3.
  10. ۱۰٫۰۱۰٫۱«یا زنگی زنگ، یا رومی روم یعنی چه؟». دانش‌چی.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
داده‌های کتابخانه‌ایویرایش در ویکی‌داده
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=زنگ_(منطقه)&oldid=39272655»
رده‌ها:
ردهٔ پنهان:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp