زراعت گرایی (بهانگلیسی:Agrarianism)، یکفلسفه سیاسی و اجتماعی است که در طول تاریخ ظاهراً خواستار اعمال راهبردها و راهکارهایمساوات خواهی بوده است، احزاب سیاسی زراعت گرا، معمولاً از حقوق کشاورزان کوچک و دهقانان فقیر در برابر ثروتمندان جامعه حمایت می‌کنند.[۱][۲]
زراعت گرایی در دوره بین ۲جنگ جهانی، از حمایت و نفوذ زیادی برخوردار بود، اما طی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ ویژگی‌هایملی‌گرایی وفاشیستی در بعضی احزاب حامی زراعت گرایی رشد کرد و باعث کاهش اعتبار این طرز فکر و احزاب حامی آن شد.امروزه تنها در کشورهایاسکاندیناوی وبالتیک، احزاب زراعت گرا همچنان اعتبار خود را حفظ کرده و از نفوذ و اعتبار مردمی برخوردارند.[۳]
برخی از صاحب نظران معتقدند که از دیدگاه فلسفهٔ زراعت گرایی، جامعه روستایی برتر از جامعهٔ شهری فرض می‌شود؛ و هواداران این فلسفه، دهقان مستقل را برتر از کارگر مزدور می‌دانند. ایشان کشاورزی و بارور کردن زمین را راهی بهتر برای زندگی معرفی و تبلیغ می‌کنند. راهی که می‌تواند، ارزشهای ایده‌آل اجتماعی را شکل دهد.[۴] این فلسفه، مدعی برتری زندگی ساده روستایی، نسبت به زندگی پیچیدهٔ شهری است.به عنوان مثال،م. توماس اینگه، زراعت گرایی را طبق اصولی، چنین تعریف و تبلیغ می‌کند:[۵]
[...] a social or political movement designed to bring about land reforms or to improve the economic status of the farmer
Agrarian means relating to the ownership and use of land, especially farmland, or relating to the part of a society or economy that is concerned with agriculture.
| Practices | |
|---|---|
| Religious and spiritual | |
| Secular movements | |
| Notable writers | |
| Modern-day adherents | |
| Media | |
| Related topics | |
