زبان کاری زبانی با مقام و منزلتی ویژه و یکتاست، که در سازمان‌ها، انجمن‌ها، شرکت‌ها و ... فراملی یا بین‌المللی به‌عنوان زبان اصلی ارتباطات آن‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرد - چرا که اکثر چنین نهادهایی دارای اعضایی با زبان‌هایملی یامادری متفاوت هستند و به این ترتیب در امر ترجمه‌های شفاهی و کتبی صرفه‌جوئی فوق‌العاده زیادی در منابع انسانی می‌گردد و گامی مهم در جهت دست‌یابی بهتوسعهٔ پایدار برداشته می‌شود.
به‌عنوان مثال، علی‌رغم پیشنهادپرنس ارفع، رئیس هیئت نمایندگی ایران درجامعهٔ ملل (شکل نخستینسازمان ملل متحد)، مبنی بر بهره‌گیری از زبان بی‌طرف و بین‌المللیاسپرانتو، زبان‌های رسمی این سازمان،انگلیسی،فرانسوی واسپانیایی بود.
نخستین جلسه رسمی این سازمان، در تاریخ۲۶ دی۱۲۹۹ خورشیدی، برگزار شد. اولین پروتست (اعتراض) رسمی ثبت شده در این سازمان از سوی نمایندهایران،پرنس ارفع ارائه گردید. برای نخستین بار در جهانزبان فراساخته‌یاسپرانتو توسط هیئت نمایندگی ایران در جامعهٔ ملل به‌عنوانزبان مشترک جهانی جهت بهره‌گیری از آن به‌عنوان زبان کاری در روابط و همایش‌های بین‌المللی پیشنهاد گردید. پروفسورادمون پریوا، که در آن زمان عضو افتخاری هیئت نمایندگی ایران بود، نقش به‌سزایی در ارائهٔ این پیشنهاد داشت، که با پیگیری آن توسط دیگراسپرانتودانان جهان، به‌ویژه پروفسورایوو لاپنا، در فرم بعدی جامعهٔ ملل (سازمان ملل متحد) ویونسکو،دو قطعنامه توسط یونسکو به تصویب رسید که در آن‌ها وارد ساختن معرفی و آموزش زبان اسپرانتو در مدارس و دانشگاه‌های کشورهای عضو یونسکو توصیه شده‌است.
دربارهٔ نقش مهم ایران در رابطه با زبان اسپرانتو در جامعهٔ ملل، که شکل اولیهٔ سازمان ملل متحد بود، می‌توانید به پیوست شمارهٔ ۷ کتاب پدیدهٔ اسپرانتو: راه‌حل مشکل زبان بین‌المللی (ویلیلم الد، نشر آویج، ۱۳۸۴)، تحت عنوان «ایران نخستین کشور پیشنهادکنندهٔ اسپرانتو در جامعهٔ ملل» یا منابع زیر مراجعه فرمایید: