| زبان پشه‌ای | |
|---|---|
| زبان بومی در | افغانستان |
| قومیت | مردم پشه‌ای |
شمار گویشوران | ناشناخته (۴۰۰۰۰۰ اشاره‌شده 2000–2011)[۱] |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | در زمان‌های گوناگون:aee – Northeasternglh – Northwesternpsi – Southeasternpsh – Southwestern |
| گلاتولوگ | pash1270[۲] |
| زبان‌شناسی | 59-AAA-a |
زبان پشه‌ای یکی از زبان‌های گروهداردی از زیرشاخههندوآریایی شاخههندوایرانی خانواده زبان‌هایهندواروپایی است که در بخش‌هایی ازافغانستان به آن سخن می‌گویند.[۳]
سخنوران این زبان بیشتر در ولایت‌هایلغمان وننگرهار که ولایاتیپشتون‌نشین هستند، متمرکز شده‌اند. بسیاری ازپشه‌ای ها خود راپشتون‌هایی می‌دانند که به یک زبان خاص سخن می‌گویند و اکثراً بهپشتو وفارسی نیز مسلطند. به دلیل همسایگی، زبان پشه‌ای از زبان‌های فارسی و پشتو تأثیر زیادی پذیرفته‌است.[۴]
اتنولوگ سخنوران این زبان را (۱۹۸۲) حدود ۲۱۷٬۰۰۰ تخمین می‌زند. درصد باسوادی در بین پشه‌ای‌ها کمتر از ۱۰٪ است.چهار گونه شمال غربی، شمال شرقی، جنوب غربی و جنوب شرقی از این زبان وجود دارد که هرکدام دربرگیرنده چند لهجه (گویش) هستند.[۳]
زبان پشه‌ای در چند دهه گذشته دارایرسم‌الخط (الفبا) شده‌است. پشه‌ای ۴۷واج دارد که برخی واج‌های آن با واج‌های دیگر زبان‌های هندوآریایی تفاوت‌هایی دارند. به‌طور مثال در این زبان حرفی وجود دارد که شبیه شین است ولی دقیقاً شین نیست و متفاوت است که در زبان‌هایعربی وفارسی وپشتو وجود ندارد یا الفی که در زبان پشه‌ای است به چندین لحن گفته می‌شود.[۴]
{{cite book}}:Invalid|display-editors=4 (help)الگو:کد زبان‌های معرفی‌شده در ایزو ۶۳۹-۳ که حرف اول عنوان بین‌المللی آنها حرف P استالگو:کد زبان‌های معرفی‌شده در ایزو ۶۳۹-۳ که حرف اول عنوان بین‌المللی آنها حرف G استالگو:کد زبان‌های معرفی‌شده در ایزو ۶۳۹-۳ که حرف اول عنوان بین‌المللی آنها حرف A است
