| شان | |
|---|---|
| تای یای | |
| တႆး | |
| زبان بومی در | میانمار،تایلند،چین |
| منطقه | ایالت شان |
| قومیت | شان |
شمار گویشوران | ۳٫۳ میلیون (۲۰۰۱)[۱] |
| خط برمه‌ای (الفبای شان) | |
| وضعیت رسمی | |
زبان اقلیت شناخته‌شده در | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۲–۶۳۹ | shn |
| ایزو ۳–۶۳۹ | shn |
| گلاتولوگ | shan1277[۲] |
| این نوشتار شامل نمادهای آواییآی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسبتفسیر، ممکن استعلامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌هاییونی‌کد ببینید. | |
زبان شان یاتای یای (شان:လိၵ်ႈတႆး،ၵႂၢမ်းတႆး،برمه‌ای:ရှမ်းဘာသာ،تایلندی:ภาษาไทใหญ่) زبان مادریمردم شان است که بیشتر درایالت شانمیانمار گفتگو می‌شود. گویشوران این زبان همچنین در گروه‌هایی درایالت کاچین میانمار،تایلند شمالی و به مقدار کمتری درآسام یافت می‌شوند. شان عضوی ازخانواده زبان‌های کرا-دای است و بازبان تای ارتباط دارد.ابه روان نیستم
| زبان رسمی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| زبان نیمه رسمی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| زبان‌های بومی (بر پایهایالت و ناحیه) |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| زبان اشاره | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| زبان رسمی | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| زبان‌های بومی |
| ||||||||||
| اشاره | |||||||||||
| کتابخانه‌های ملی | |
|---|---|
| سایر | |
