رمز اتبش (بهعبری:אתבש) یک سیستمرمزنگاری جانشینی تک‌الفبایی است. این رمز، که در اصل برای رمزگذاری متون درالفبای عبری استفاده می‌شده، می‌تواند در هر سیستم نوشتاری با الفبای مرتب مورد استفاده قرار گیرد.
رمز اتبش از خانواده رمزهای جانشینی تک‌الفبایی است. رابطهٔ بین الفبای آشکار و الفبای رمز، از معکوس کردن ترتیب حروف به دست می‌آید. به این ترتیب که در متن رمزشده، به جای حرف اول الفبا از حرف آخر الفبا استفاده می‌شود، به جای حرف دوم از حرف ماقبل آخر استفاده می‌شود و الی آخر. به عنوان مثال، رمزگذاری متن درالفبای انگلیسی با استفاده از جدول زیر انجام می‌شود:
| الفبای آشکار | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| الفبای رمز | Z | Y | X | W | V | U | T | S | R | Q | P | O | N | M | L | K | J | I | H | G | F | E | D | C | B | A |
با توجه به این‌که تبدیل فوق تنها به یک روش قابل انجام است وکلیدی برای رمزنگاری وجود ندارد، رمز اتبش امنیتی برای ارتباطات فراهم نمی‌کند. اگر چند ترتیب مختلف برای الفبا وجود داشته باشد (مثلاً ترتیب عادی حروف درالفبای فارسی و ترتیب حروف ابجد)، انتخاب ترتیب مناسب می‌تواند به عنوان کلید درنظر گرفته شود. اما با این وجود هم امنیت قابل ملاحظه‌ای به‌دست نخواهد آمد، زیرا تنها دانستن چند حرف برای شکستن کل رمز کافی خواهد بود.
نام این رمز از حروف اول، آخر، دوم و ماقبل آخر الفبای عبری (الف، تاو، بت، شین) گرفته شده. چند نمونه استفاده از این رمز درعهد عتیق مشاهده می‌شود. برای مثال، در سفر بیست و پنجکتاب ارمیا از «پادشاه ششک» نام برده شده که ششک در این متن، رمز شدهٔبابل با رمز اتبش است (בבלbbl بهששךššk).
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Atbash». دردانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲.