رابرت برنارد آلتمن (بهانگلیسی:Robert Bernard Altman) (زاده ۲۰ فوریه ۱۹۲۵ – ۲۰ نوامبر ۲۰۰۶) ازکارگردانانآمریکایی بود که ۷ بار نامزد دریافتجایزه اسکار شد و در سال ۲۰۰۶ جایزه اسکار دستاورد یک عمر فعالیت هنری را دریافت کرد.
آلتمن در ۲۰ فوریه ۱۹۲۵ درکانزاس سیتی درایالتمیزوریآمریکا به دنیا آمد. فعالیت هنری‌اش را با نویسندگی رادیویی آغاز کرد. وی در سن ۷۱ سالگی عمل پیوند قلب انجام داد و تا زمان دریافت جایزه اسکار این موضوع را فاش نکرد.
نخستین فیلم بلند آلتمن، با عنوانبزهکاران (بهانگلیسی:The Delinquents) در سال ۱۹۵۷ ساخته شد که باعث ورود این کارگردان بههالیوود گردید.می‌توان از فیلم‌هایبازیگر وبرش‌های کوتاه در میان ده‌ها فیلمی که آلتمن طی شصت سال فعالیت سینمایی ساخت، به عنوان بهترین فیلم‌هایش نام برد.او یکی از تجربه‌گراترین فیلمسازانی بود کههالیوود می‌توانست او را تحمل کند، منتقدان فیلم همواره توجه خاصی به فیلم‌های آلتمن نشان داده‌اند و برخی چونپالین کیل فیلم‌های او را وجه دیگری از سینمای غیرهالیوودی خوانده‌اند.تجربه‌گرایی و درک متفاوت و منحصر به فرد مخاطب از روایتسیال برای وی از اهمیت بسیاری برخوردار بود و در فیلم‌های اخیرش، نافرمانی از ساختار روایی سینمای هالیوود خود را آشکارا نشان می‌داد.این کارگردان معتبر ساخت حدود نود فیلم را در کارنامه خود دارد.
هرچند که آلتمن برای کارگردانی فیلم‌هایمش (۱۹۷۱)،نشویل (۱۹۷۶)،بازیگر (۱۹۹۳)،برش‌های کوتاه (۱۹۹۴) وگاسفورد پارک (۲۰۰۲) نامزداسکار بهترینکارگردان و برای دو فیلمنشویل وگاسفورد پارک هم‌زمان نامزد دریافت بهترین فیلم شد اما هیچ‌گاه نتوانستاسکار دریافت کند. با این حال، در سال ۲۰۰۶ جایزه اسکار دستاورد یک عمر فعالیت هنری را که هر بار به یک هنرمند فعال در عرصهسینما می‌دادند، از دستانمریل استریپ ولیلی تاملین دریافت کرد.[۱]
