| دیکسی چیکس | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| ژانر | آلترنتیو کانتری،کانتری،بلوگرس،فولک،کانتری راک[۱] |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۸۹ تاکنون |
| ناشر(ان) | کلمبیا،اوپن واید |
| همکاری‌های مرتبط | کورت یارد هاندز |
| اعضا | ناتالی مینز مارتی مگوایر امیلی رابیسن |
| اعضای پیشین | لورا لینچ رابین لین میسی |
| وبگاه | |
دیکسی چیکس (بهانگلیسی:Dixie Chicks) گروهآمریکایی سبککانتری ازتگزاس است که در سال ۱۹۸۹ توسط دو خواهر،امیلی اروین رابیسن ومارتی اروین مگوایر و دو دوستشان،لورا لینچ ورابین لین میسی تشکیل شد.[۱]
آن‌ها در مدت شش سال بدون اینکه توجه ناشری را برای بستن قرارداد جلب کنند، سه آلبوم مستقل عرضه کردند. تا اینکه لورا و رابین گروه را ترک کردند وناتالی مینز جای آن‌ها را گرفت و خوانندهٔ اصلی گروه شد و این آغازی برای موفقیت‌های گروه بود.[۱]فضاهای باز و گسترده نام اولین آلبوم گروه همراه با مینز بود که به تنهایی ۱۲ میلیون نسخه فروخت.[۲] از تک‌آهنگ‌های موفق گروه در این دوره می‌توان بهفضاهای باز،گاوچران من را از اینجا ببر وزمانی دراز رفته، اشاره کرد.
گروه دیکسی چیکس برای سخنان ضد جنگ و دیدگاه سیاسی مستقلش هم مشهور است. در سال ۲۰۰۳ درست ده روز قبل از آغاز حملهٔ نظامیآمریکا بهعراق، در جریان کنسرتی درلندن،ناتالی مینز، خوانندهٔ گروه، گفت: «ما این جنگ را نمی‌خواهیم، این خشونت را، و ما شرمنده‌ایم کهرئیس‌جمهورایالات متحده آمریکا (جورج دبلیو بوش) اهلتگزاس است.» (ایالت تگزاس در واقع محل تشکیل گروه بود) این سخنان مینز خشم عده‌ای از مردمآمریکا که فکر می‌کردند مینز حرف‌های بی‌ادبانه‌ای زده را برانگیخت. گروه نیمی از طرفدارانش را در جریان کنسرت‌ها از دست داد، آلبوم‌های گروه تخریب و به هر سه زن گروه اتهامغیر آمریکایی بودن زده شد. گروه همچنین نامه‌های تنفر آمیزی دریافت کرد و حتی تهدید به مرگ شد.[۳]
گروه دیکسی چیکس تاکنون ۱۳ مرتبه برندهجایزه گرمی شده، که فقط پنج جایزه را در یک شب و برای آلبومپیمودن راه دراز به دست آورده‌است.[۴] در سال ۲۰۱۰ دیکسی چیکس با فروش بیش از ۲۶٬۷۳۳٬۰۰ آلبوم در ایالات متحده، بر طبق گواهیانجمن صنعت ضبط آمریکا، پرفروش‌ترین گروه زنانه درایالات متحده آمریکا نام گرفت.[۵]
گروه دیکسی چیکس در سال ۱۹۸۹ میلادی توسطلورا لینچ نوازندهکنترباس،رابین لین میسینوازنده گیتار و دو خواهر یعنیامیلی اروین رابیسون ومارتی اروین مگوایر تأسیس شد. (این دو خواهر بعدها ازدواج کردند و نام‌های خانوادگیشان را عوض کردند) آن‌ها اسم گروه خود را از آهنگی بنام «دیکسی چیکن» اقتباس کردند. هر چهار عضو گروه هم در خوانندگی و هم در نوازندگی مشارکت داشتند ولی بیشتر قسمت‌های آواز را لینچ و میسی و بخش‌های نوازندگی را مگوایر و رابیسون بعهده داشتند. اولین آلبوم آن‌ها در سال ۱۹۹۰ و به لطف کمک مالی ده هزار دلاریپنی کوک دختر سناتور جان تاور ضبط و وارد بازار شد. نام آلبومسپاس خدای را برای دیل اونز بود که نام خود را از هنرمند خلاق و با استعدادی به نام دیل اونز اقتباس کرده بود. آن‌ها پنج هزار دلار (تقریباً برابر ۸۸۹۵ دلار امروزی) برای این آلبوم که ۱۴ ترانه داشت هزینه کردند. این آلبوم از سوی منتقدان هم مورد توجه قرار گرفت و چند فستیوال ایالتی هم به مقام‌های دوم وسوم دست پیدا کرد. آن‌ها کم‌کم هواداران بیشتری پیدا کردند و در موسیقی کانتری برای خود صاحب اسم و رسم شدند. آن‌ها در شروعِ کنسرت‌های خوانندگان بزرگ کانتری مثلگارث بروکس،ریبا مک‌اینتایر وجورج استریت برنامه اجرا کردند و بیشتر برای طرفداران سبک کانتری شناخته شدند.
در سال ۱۹۹۲ دومین آلبوم خود را به نامدخترک گاوچران منتشر کردند. گروه در این آلبوم از خواننده مرد برای صدای پس زمینه استفاده کرد. صداها نیز قوی‌تر و امروزی‌تر شدند. رابین لینچ خیلی از این تغییر راضی نبود و در اواخر سال ۱۹۹۲ از گروه جدا شد تا به صورت جداگانه به فعالیت هنری بپردازد. در این هنگام لوید مینز نوازنده گیتار که در ضبط هردو آلبوم با آن‌ها همکاری کرده بود، دخترش ناتالی را به گروه معرفی کرد. ناتالی صدای خوبی داشت که در حین مکمل صدای بقیه اعضا بود. همین موضوع باعث شد به عضویت در گروه پذیرفته شود.
با اضافه شدن ناتالی، روح تازه‌ای در گروه دمیده شد و آن‌ها ظاهر امروزی‌تری به خود گرفتند. کم‌کم لباس‌های سنتیگاوچرانی را کنار گذاشتند و لباس‌های روز پوشیدند. ترکیب سازهای گروه تقریباً دست نخورده باقی‌ماند. فقط ناتالیگیتار الکتریک وگیتار آکوستیک می‌نواخت. او به عنوان خواننده اصلی ایفای نقش می‌کرد و مگوایر و رابیسون همخوانی می‌کردند.در سال ۱۹۹۸ شرکت سونی به شهرآستین آمد و به آن‌ها قول مساعد داد که قراردای بلند مدت با گروه به امضا برساند.پس از موفقیت آلبومفضاهای باز و گسترده گروه در سال ۱۹۹۹ آلبوم دیگری با نامپرواز منتشر کرد که به رتبه نخستبیلبورد ۲۰۰ دست پیدا کرد و به فروش بیش از ۱۰ میلیون نسخه در بازار دست پیدا کرد. موفقیت این آلبوم باعث شد دیکسی چیکس اولین گروه زن و همچنین اولین گروه کانتری باشد که دو بار پشت سر همگواهی‌نامه انجمن صنعت ضبط آمریکا را دریافت می‌کند.
۹ تا از ترانه‌های آلبومپرواز به صورتتک‌آهنگ هم منتشر شدند. از آن پس آلبوم‌های گروه در لیست پرفروش‌ترین آلبوم‌های موسیقی در تاریخ ایالات متحده آمریکا قرار گرفتند.پرواز از سوی منتقدین مختلفی مورد استقبال قرار گرفت و مفتخر به دریافت جایزهگرمی نیز شد.
پس از موفقیت دو آلبوم قبلی، گروه باناشر موسیقی سونی درگیر دعوای حقوقی شدند. گروه مدعی شد که شرکت سونی در طول سه سال گذشته مبلغی حدود ۴ میلیون دلار کمتر از آنچه واقعاً باید می‌پرداخته به گروه پرداخت کرده‌است. در این قضیه سونی توانست از خود دفاع کند و گروه را متهم به عدم توانایی در اجرا تعهداتش نسبت به مفاد قراداد کرد. گروه با دعاوی جدیدی به ارزش ۴٫۱ میلیون دلار به صحنه بازگشت و اینبار پس از ماه‌ها کشمکش حقوقی موفق شد بخش قابل از توجهی از حقوق خود را مطالبه کرده، قرارداد بهتری به امضا برساند که در آن صاحب معنوی اثر خود گروه باشند ولی سونی وظیفه تبلیغات و بازاریابی را بعهده بگیرد.
گروه تا سال ۲۰۰۲ در چند شوی تلویزیونی هم حضور داشت. خواننده‌های مطرحی چون:سلن دیون،شکیرا،شر وآناستازیا در این برنامه‌ها حضور داشتند.
در جریان حمله نظامی آمریکا و نیروهای متحد به عراق در سال ۲۰۰۳ گروه دیکسی چیکس تور خود را در لندن شروع کرده بود. در این برنامه که در سالن تئاتر شپرد بوش برگزار می‌شد، ناتالی (که خودش نیز اهل ایالت تگزاس است) خطاب به جمعیت گفت: «ما با شما در طرف خوب هستیم. ما این جنگ را، این خشونت‌ها را نمی‌خواهیم و ما از اینکهرئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا اهل تگزاس است شرمساریم.»
این اظهار نظر در موردجورج دبلیو بوش که از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰ به عنوان چهل و ششمین فرماندار ایالتتگزاس خدمت کرده بود، توسط روزنامهگاردین که این کنسرت را پوشش می‌داد منتشر شد؛ و آنجا بود که جدال سیاسی حول و حوش این موضوع شکل گرفت. این اظهار نظر از سوی ناتالی باعث صدمه خوردن به وجهه گروه در میان هوادارن موسیقی کانتری بود و به لحاظ اقتصادی نیز به ضررشان تمام شد. موضوع حتی تابایکوت کردن گروه از سوی هواداران پیش رفت.
در ۱۶ مارس ۲۰۰۶ گروه تک‌آهنگی را با عنوانآماده آشتی نیستم منتشر کرد. این تک‌آهنگ در واقع یکی از آهنگ‌های آلبوم آینده گروه بود. آلبوم که حاوی ۱۴ ترانه بود در ۲۲ مه ۲۰۰۶ به بازار عرضه شد.
در ژوئیه ۲۰۰۶ گروهتور تصادف‌ها و اتهام‌ها را آغاز کرد. فروش بلیط درکانادا و ایالت‌های شمالی خوب بود ولی بقیه مناطق اشتیاق چندانی نشان ندادند. در اثر استقبال کم علاقه‌مندان بعضی از اجراها لغو شدند یا اینکه به جای‌های کوچک‌تری منتقل شدند. درهیوستونتگزاس، بلیط‌ها حتی به مرحله فروش هم نرسیدند چون رادیوی محلی از پخش تبلیغ برنامه خودداری کرد. در ماه اوت گروه تور دیگری را آغاز کرد و اینبار اعضا از اظهارنظرهای سیاسی در زمان اجرای برنامه خودداری کردند و اجازه دادند که پیامشان از طریق اشعار به مخاطبین منتقل شود. وقتی دوباره در سالن شپرد بوش (جایی که قبلاً باعث جدال سیاسی شده بود) برنامه اجرا می‌کردند، ناتالی با لحن شوخی خطاب به هواداران گفت که می‌خواهد برای اولین بار چیزی به آن‌ها بگوید! و در عوض گفت: «ما از اینکه رئیس‌جمهور ایالات متحده اهل تگزاس است شرمساریم.» این موضوع باعث خنده و تشویق حضار شد.
در فوریه ۲۰۰۷ گروه هر پنج جایزهگرمی را که برای آن‌ها نامزد دریافت جایزه شده بود، به خود اختصاص داد. ناتالی این موفقیت‌ها را مدیون پشتیبانی هواداران و حمایت آن‌ها ازآزادی بیان دانست.
از سال ۲۰۰۸ تا کنون فعالیت گروه دچار وقفه شده‌است و اعضای دیکسی چیکس بیشتر وقت خود را با خانواده‌هایشان می‌گذرانند.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
